Δεν είναι λίγα τα παιδιά εκείνα που μεγαλώνοντας παραμένουν προσκολλημένα με το αγαπημένο τους αντικείμενο, από τη μωρουδιακή τους ηλικία. Και που αρνούνται πεισματικά να το αποχωριστούν, όσο και αν προσπαθούν οι γονείς.
Με ποιο αντικείμενο συνήθως προσκολλώνται τα παιδιά; Και πώς εξηγείται η συγκεκριμένη εξάρτηση;
Όπως οι ίδιοι έχετε παρατηρήσει, ψηλά στη λίστα βρίσκονται τα λούτρινα ζωάκια και κατόπιν το μαξιλάρι, το κουβερτάκι ή ένα πετσετάκι.
Το παιδί νιώθει την ανάγκη να το έχει παντού μαζί του και να το αγκαλιάζει όταν θέλει να νιώσει ασφάλεια ή βιώνει αρνητικά συναισθήματα. Ουσιαστικά για εκείνο είναι σαν να βρίσκει καταφύγιο στο αντικείμενο αυτό.
Μάλιστα, εκεί που δεν αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ το αγαπημένο του αντικείμενο, είναι στον ύπνο.
Το να καταφέρει το παιδί να το αποχωριστεί, σημαίνει ότι ουσιαστικά κάνει ένα αποφασιστικό βήμα προς την ανεξαρτητοποίηση. Ωστόσο, οι γονείς δεν πρέπει να κάνουν το λάθος να πιέσουν το παιδί να το αποχωριστεί απότομα ή οριστικά επειδή μεγάλωσε. Προσπαθήστε αυτό να γίνει σταδιακά για να μη στιγματιστεί και να μην του βγει αντίδραση.
