Όταν γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί, ένιωσα ότι όλος μου ο κόσμος γύρισε ανάποδα.
Ήθελα να κάνω τα πάντα «σωστά». Δεν δεχόμουν βοήθεια – ούτε καν από την οικογένεια. Αν κάποιος μου πρότεινε να του δώσει ένα μπιμπερό ή να το κρατήσει λίγο για να ξεκουραστώ, χαμογελούσα ευγενικά και έλεγα «όχι». Ένιωθα πως έπρεπε να είμαι τα πάντα για εκείνον – κάθε λεπτό της ημέρας.
Κι όμως, παρόλο που ήμουν εξουθενωμένη, έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά μόλις οκτώ εβδομάδες μετά τον τοκετό. Σωματικά και ψυχικά ήμουν άδεια. Και παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούσα να αφήσω τίποτα από τον έλεγχο μου.
Πριν αποκτήσω το δεύτερο παιδί μου, ορκίστηκα στον εαυτό μου πως αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς. Θα δεχόμουν βοήθεια. Θα ζητούσα βοήθεια. Δεν θα μετρούσα την αξία μου με βάση το πόσα μπορώ να σηκώσω μόνη μου.
Ειρωνικά, το δεύτερο παιδί γεννήθηκε πρόωρα, μέσα στην πανδημία COVID-19, όταν όλοι ήμασταν απομονωμένοι. Κι όμως, μέσα στην απομόνωση, έμαθα να είμαι πιο επιεικής με τον εαυτό μου. Να αφήνω χώρο για ατέλεια. Να συνειδητοποιώ, όπως τόσοι άλλοι γονείς με δεύτερο παιδί, ότι πολλές φορές η ωρίμανση έρχεται μέσα από την απώλεια – το να αποχαιρετάς την εικόνα του «τέλειου» γονέα.
Σε μια πρόσφατη viral συζήτηση στο Reddit, γονείς μοιράστηκαν τι έκαναν με το πρώτο τους παιδί και δεν θα ξανάκαναν με το δεύτερο. Οι απαντήσεις ήταν συγκλονιστικές. Και μου θύμισαν πόσο πολύ αλλάζουμε με κάθε παιδί.
10 μαθήματα που μαθαίνεις όταν γίνεσαι γονιός για δεύτερη φορά
1. Λιγότερες ενοχές για τον θηλασμό
«Με το πρώτο παιδί το πάλεψα πολύ. Στο δεύτερο ήμουν πολύ πιο ήπια με τον εαυτό μου»
Αν ο θηλασμός δεν προχωράει, δεν φταις εσύ. Το γάλα σε σκόνη δεν είναι αποτυχία, είναι επιλογή.
2. Αντίο στα apps παρακολούθησης, καλωσόρισες ένστικτο
«Με το πρώτο κατέγραφα ύπνους, θηλασμούς, τα πάντα. Τώρα απλώς παρατηρώ και ακολουθώ το ρυθμό του παιδιού»
Τα εργαλεία είναι χρήσιμα, αλλά όχι απαραίτητα. Το ένστικτό σου αξίζει εξίσου.
3. Δεν χρειάζεται να είσαι παντού, πάντα
«Ενθάρρυνα το παιδί μου να παίζει μόνο του. Τώρα μπορεί να φτιάχνει ιστορίες με τις κούκλες της για ώρες»
Ξεκίνησε με λίγα λεπτά «αυτόνομου» παιχνιδιού. Είσαι εκεί, αλλά δεν χρειάζεται να καθοδηγείς.
4. Αλλάζοντας τη σημασία του «πρόσεχε»
«Αντί να λέω “πρόσεχε”, λέω “κάνε ό,τι σου φαίνεται ασφαλές”»
Ενισχύεις έτσι τη δική του αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης στο σώμα του.
5. Όρια με τοξικά άτομα, όσο κι αν πονάει
«Στο πρώτο παιδί ανεχόμουν πολλά. Τώρα προτιμώ λίγους, αλλά αληθινούς ανθρώπους στη ζωή του»
Μπορείς να πεις ευγενικά: «Αυτός είναι ο τρόπος μας αυτή τη φορά».
6. Όχι άλλο άγχος για τα αναπτυξιακά ορόσημα
«Δεν θα ξαναγίνω μανιακή με το πότε μπουσουλάει ή περπατάει»
Οι πίνακες είναι ενδεικτικοί. Η εξέλιξη δεν είναι αγώνας δρόμου.
7. Χαλάρωση στους ύπνους
«Δεν ακολούθησα πρόγραμμα ύπνου. Ο πρώτος μου ακόμα κοιμάται δύσκολα»
Η σταθερότητα είναι πιο σημαντική από την αυστηρότητα. Ένα ήρεμο βραδινό τελετουργικό αρκεί.
8. Δεν τα φτιάχνεις όλα μόνη σου
«Στο πρώτο δεν ήθελα καν να δώσω έτοιμο φρουτόκρεμα. Στο δεύτερο… smoothie φράουλα-ντομάτα από το σούπερ μάρκετ!»
Έχει σημασία τι σου δίνει ενέργεια και ηρεμία. Όχι αν το πολτοποίησες μόνη σου.
9. Επανεκτίμηση του screen time
«Είμαι πιο cool με τις οθόνες, αλλά αν γυρνούσα πίσω, δεν θα έβαζα YouTube τόσο νωρίς»
Αν δίνεις οθόνη, δες μαζί του. Συζήτησε τι βλέπει και πώς νιώθει.
10. Συγχώρεση στον πρώτο εαυτό σου
«Το ημερολόγιο του πρώτου γέμισε μόνο μέχρι τον 6ο μήνα»
Δεν πειράζει. Η αγάπη σου δεν μετριέται σε φωτογραφίες ή σελίδες. Μετριέται στην παρουσία σου.
Αν είσαι στον δεύτερο γύρο της γονεϊκότητας, να ξέρεις ότι δεν αποτυγχάνεις επειδή κάνεις πράγματα διαφορετικά. Εξελίσσεσαι. Και το παιδί σου είναι τυχερό που έχει έναν γονιό που μαθαίνει, μεγαλώνει και αγαπά πιο αληθινά.
Εσύ; Ποιο είναι το ένα πράγμα που κάνεις αλλιώς αυτή τη φορά και νιώθεις ότι ήταν η σωστή επιλογή;
