Χωρίς ούτε μία λέξη διαλόγου, το The Kite αφηγείται την τρυφερή ιστορία ενός μικρού αγοριού που επισκέπτεται τον παππού του στην εξοχή.
Μαζί πετούν έναν χαρταετό, μαγεμένοι από το πώς χορεύει στον άνεμο.
Σε κάθε μία από τις τέσσερις επισκέψεις του, το παιδί βιώνει τους διαφορετικούς «ανέμους» των εποχών: άλλοτε ανάλαφρους, άλλοτε σκληρούς – μεταφορές για τη χαρά, την απώλεια, τη θλίψη και την αναγέννηση.
Ο δημιουργός της ταινίας, Martin Smatana, εξηγεί: «Όταν ξεκίνησα να δουλεύω μια ιστορία για παιδιά με θέμα τον θάνατο, πολλοί με ρώτησαν αν είχα τρελαθεί. Διάβασα πολλά βιβλία και άρθρα για το πώς μπορείς να μιλήσεις για τόσο δύσκολα ζητήματα σε παιδιά με ειλικρίνεια αλλά και με ευαισθησία. Ήθελα να το προσεγγίσω με σύμβολα και μεταφορές… Για μένα ήταν σημαντικό να υπάρχουν η χαρά και η ελπίδα σε μια ιστορία για τον θάνατο. Γι’ αυτό και επέλεξα να μην υπάρχει καθόλου λόγος, μόνο χειρονομίες και γλώσσα του σώματος.»
Το ιδιαίτερο οπτικό στιλ του φιλμ είναι άρρηκτα δεμένο με την αφήγηση. Κάθε εποχή έχει τη δική της χρωματική παλέτα, ενώ τα σκηνικά και οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι από υφάσματα και υλικά δεύτερης χρήσης: μάλλινα, τσόχα, βαμβάκι, χαλιά, χαρτί – όλα αντιδρούν στον άνεμο.
Κάτω από αυτά τα υφάσματα, το αγόρι και ο παππούς του έχουν σκελετό από σύρμα και λεπτά αλουμινένια φύλλα, δίνοντάς τους ευκαμψία και ζωή.
Το The Kite δεν προσφέρει απαντήσεις – προσφέρει χώρο. Χώρο για ένα παιδί να νιώσει, να καταλάβει, να αποδεχτεί. Και να κρατήσει ψηλά τον χαρταετό, ακόμα κι όταν φυσάει δυνατά.
