Η μητρότητα είναι γεμάτη μικρές καθημερινές δοκιμασίες, στιγμές που άλλοτε μας κουράζουν κι άλλοτε μας κάνουν να γελάμε.
Κι όμως, μέσα σε αυτές τις φαινομενικά ασήμαντες εμπειρίες κρύβεται ένα βαθύτερο νόημα: η συνειδητοποίηση ότι όσα ζούμε σήμερα, τα είχαν ζήσει και οι δικές μας μαμάδες για εμάς.
Μία μαμά κάνει την αντιπαραβολή… και είναι όλα τα λεφτά! Μήπως σας θυμίζει κάτι;
«Είχα πολλές εμπειρίες που με έκαναν να σκέφτομαι τη δική μου μαμά και πώς μεγάλωσε τα αδέλφια μου κι εμένα.
Μερικά πράγματα, πρέπει απλώς να γίνεις μαμά για να τα αντιληφθείς στην πλήρη τους έκταση. Μπορούμε να μιλήσουμε για όλα εκέινα που αγαπούσαμε ως παιδιά; Μάλλον πρέπει να αντέξω όλα αυτά, γιατί τα άντεξε και η μητέρα μου πριν από μένα. Κι έτσι, συνεχίζεται η μακριά αλυσίδα με όλα τα εκνευριστικά πράγματα που κάνουν τα παιδιά.
Ξεκινάμε;
Θα αρχίσουν οι μαράκες…
Παιδιά: Λατρεύω αυτόν τον ήχο, θέλω να τον ακούω όλη μέρα.
Μαμάδες: Δεν έχω να ρίξω αλλού την ευθύνη, μόνο σε μένα.
Παρακολουθείς τα παιδιά σου να εξερευνούν ένα κατάστημα με μουσικά όργανα και φαντάζεσαι όλα αυτά τα θαυμάσια που συμβαίνουν μέσα στο μυαλό τους. Υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ μουσικής και μαθηματικών, σωστά; Λοιπόν, επιστρέφεις στο σπίτι με ένα ζευγάρι μαράκες. Ετοιμάσου για το shake-shake-shake, γιατί θα είναι το soundtrack της ζωής σου για τις επόμενες μέρες. Μέχρι που, μυστηριωδώς, οι μαράκες θα εξαφανιστούν. Και τότε: «Παιδιά, τι θα λέγατε να καθίσουμε να διαβάσουμε αυτά τα ωραία βιβλία αντί γι’ αυτό;»
Glitter παντού
Παιδιά: Τόσο όμορφο, τόσο λαμπερό.
Μαμάδες: Βρίσκεται παντού, δεν θα μπορέσω να το ξεφορτωθώ ποτέ.
Το γκλίτερ ακούγεται καλή ιδέα. Λάμπει και προσδίδει μία μαγεία στις χειροτεχνίες και τις κατασκευές. Το πρόβλημα είναι ότι κολλάει όπου μπορείς να φανταστείς. Όταν χρησιμοποεί το παιδί μου γκλίτερ, πάντα μα πάντα κάτι λίγο καταλήγει στο πρόσωπό μου. Και τότε έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιώ, ότι θα βγω στον κόσμο με αυτό και όλοι θα καταλάβουν, πως είμαι μαμά. Ή θα απολαύσω απλώς τη λάμψη.
Παρακολουθώντας την ίδια ταινία στο repeat
Παιδιά: Θέλω να δω την αγαπημένη μου ταινία με πριγκίπισσες ξανά.
μαμάδες: Let it go, please let it goooo (σσ. το τραγούδι της Elsa από το “Frozen”)
Θυμάμαι τον εαυτό μου να βλέπει σε βιντεοκασέτα τις ίδιες ταινίες της Disney συνεχώς. Η κόρη μου κάνει ακριβώς το ίδιο με τις δικές της αγαπημένες, αρνούμενη να δεί κάτι καινούριο. Θέλει τις αγαπημένες της σε επανάληψη. Μήπως η μαμά μου σκεφτόταν “Αλήθεια, πάλι θα τη δει;” με την ίδια συχνότητα όσο εγώ;
Πολύχρωμα, γλυκά δημητριακά
Παιδιά: Μαμάαα, σε παρακαλώ
Μαμάδες: Αποφεύγω τελείως τα ράφια που βρίσκονται αυτά τα δημητριακά στο σούπερ μάρκετ. “Θα πάρεις πολύσπορα και θα σου αρέσουν”, λέω.
Φυσικά, όταν ήμουν παιδί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 , οι εταιρείες έκαναν επιθετικό μάρκετινγκ με στόχο τα παιδικά μυαλουδάκια. Λατρεύαμε τα δημητριακά με ζάχαρη και ήταν ένα τακτικό μέρος του πρωινού μας. Εδώ διαφέρω με τη δική μου μητέρα, καθώς είμαι μία από τις μαμάδες που διαβάζει τις ετικέτες στα προϊόντα και αποφεύγω συχνά τη ζάχαρη και τα χρωματιστά δημητριακά για τα παιδιά μου.
Μέρες ασθένειας…
Παιδιά: Ναιι, τέλεια, δεν θα πάμε σχολείο!
Μαμάδες: Σούπερ, τώρα θέλω κάποιον να με καλύψει στη δουλειά και να διαχειριστώ τα άπειρα mail από το σπίτι, ενώ παλεύω να δώσω σιρόπι στο παιδί και να σκουπίζω μύξες. Όλη τη μέρα.
Οι μέρες που ήμασταν άρρωστοι αντιπροσώπευε ξάπλα στο κρεβάτι, τηλεόραση και σούπα της μαμάς. Τώρα είμαι εγώ αυτή που φτιάχνει τις σούπες και συνειδητοποιώ ότι αυτές τις μέρες θα έπρεπε η μαμά μου να διαχειριστεί εμένα. Δεν έχει κάθε μαμά ευελιξία με τη δουλειά της, όπως εγώ, κάτι που με κάνει να νιώθω περήφανη για αυτήν την ικανότητα της δικής μου μητέρας.
Ζωγραφική… παντού
Παιδιά: Είμαι καλλιτέχνης, κοίτα τι έφτιαξα!
Μαμάδες: Ωχ, θέε μου!
Τα υλικά ζωγραφικής, πχ μαρκαδόροι, μπογιές κλπ, να ακούγονται μία καλή ιδέα για δώρο, όταν δεν έχεις παιδιά. Όμως, οι μαμάδες είναι αυτές που θα πλένουν χέρια, πρόσωπα και ρούχα μετά τις καλλιτεχνικά εκπεφρασμένες ανηυχίες των παιδιών τους. Δεν θέλω να υποβιβάσω τον καλλιτεχνικό οίστρο του παιδιού μου, αλλά το καθάρισμα δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό.
Καθώς σκέφτομαι όλα τα εκνευριστικά πράγματα που υπέμεινε η μητέρα μου για χάρη μου, νιώθω ευγνωμοσύνη. Έτσι, την επόμενη φορά που η κόρη μου θα τρέξει ενθουσιασμένη προς το μέρος μου επειδή κάποιος της χάρισε ένα αυτοκόλλητο άλμπουμ (αχ, αυτά τα αυτοκόλλητα…), θα της χαμογελάσω με εκτίμηση για το τι σήμαιναν κάποτε για μένα.
Και ίσως μια μέρα στο μέλλον η κόρη μου να με καλέσει, όπως έκανα κι εγώ τη μητέρα μου, για να μου πει: «”Μαμά, ευχαριστώ”»
