Επιλέγεις μη διαθέσιμους συντρόφους; Δημιουργείς συγκρούσεις, όταν αγγίζετε ως ζευγάρι την ηρεμία και πλησιάζεστε περισσότερο;
Αμφισβητείς συνεχώς τις προθέσεις του άλλου και βυθίζεσαι στην καχυποψία; Τότε, ίσως, δυσκολεύεσαι να συνδεθείς πραγματικά και να αφεθείς στη σχέση.
Όπως εξηγεί η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη, πολλές φορές στις σχέσεις ο ένας από τους δύο συντρόφους σκέφτεται: «Όσο ερχόμαστε πιο κοντά, τόσο βρίσκω κάτι να μην μου αρέσει και απομακρύνομαι»
Η αρχή σε μία ερωτική σχέση περιλαμβάνει περισσότερο τον ενθουσιασμό, το πάθος, τη διασκέδαση και τον έρωτα. Όταν, όμως, η σχέση γίνεται πιο στενή και τα άτομα νιώθουν πιο συνδεδεμένα συναισθηματικά, υπάρχει η περίπτωση κάποιος από τους δύο να νιώσει την ανάγκη να απομακρυνθεί.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η ανάγκη μας να αποστασιοποιηθούμε με το που μπαίνουμε σε μία στενή συναισθηματικά σχέση, είναι ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι στην εγγύτητα.
Ο φόβος της οικειότητας δεν εκφράζει την έλλειψη συναισθημάτων προς τον σύντροφό μας, αλλά συνδέεται με τα δικά μας τραύματα και τους ανασφαλείς δεσμούς που συνάψαμε στην παιδική ηλικία.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά αυτή, όταν ερωτευόμαστε, αλλά χάνουμε γρήγορα το ενδιαφέρον μας, όταν επιλέγουμε ασυνείδητα μη διαθέσιμους συντρόφους, όταν δημιουργούμε επίτηδες εντάσεις σε περιόδους ηρεμίας, όταν αμφισβητούμε συνεχώς τις προθέσεις και τα συναισθήματα του άλλου.
Με βάση τη θεωρία της προσκόλλησης του John Bowlby, ο φόβος μας να νιώσουμε οικεία σε μία σχέση, προέρχεται στην πραγματικότητα από τον φόβο της εγκατάλειψης, ο οποίος δημιουργείτααι τη στιγμή που γεννιόμαστε και εξαλείφεται ή εγκαθίσταται ανάλογα με τον δεσμό που αναπτύξαμε με τον φροντιστή μας.
Η ποιότητα των πρώτων σχέσεών μας διαμορφώνει το μοντέλο των σχέσεων που θα ακολουθούμε αργότερα ως ενήλικες.
Εάν οι πρώτες μας επαφές, τα πρώτα αγγίγματα, τα πρώτα βλέμματα μάς έδωσαν μία ασφαλή βάση, τότε ως ενήλικες δεν φοβόμαστε τη σύνδεση και τη δέσμευση.
Όμως, εάν μεγαλώσαμε μέσα σε ένα ασταθές και αγχώδες περιβάλλον, μπορεί το «κοντά» να είναι επικίνδυνο. Θα δυσκολευτούμε να εμπιστευθούμε, θα έχουμε έντονα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Επίσης, θα έχουμε ταυτόχρονη επιθυμία για οικειότητα, αλλά και απόσυρση.
Η αναγνώριση των μοτίβων αποφυγής αποτελεί το πρώτο στάδιο της επεξεργασίας. Όταν κατανοήσεις, ότι η αποστασιοποίηση είναι συμπεριφορά επιβίωσης και όχι έλλειψης συναισθήματος, τότε θα μπορέσεις να αναδομήσεις τον τρόπο που υπάρχεις μέσα στη σχέση.
