bt_bb_section_bottom_section_coverage_image

«Όταν ένας άγνωστος έγινε ο Άι-Βασίλης της καρδιάς μας»

Υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητα που μοιάζουν μικρές, σχεδόν ασήμαντες, κι όμως κρύβουν μέσα τους μια απίστευτη δύναμη.

Μια πράξη καλοσύνης, μια χειρονομία που κανείς δεν περίμενε, μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη μέρα σου  ίσως και κάτι περισσότερο. Κάπως έτσι συνέβη και με με μία μαμά, όταν ένα απλό γράμμα προς τον Άη-Βασίλη έγινε αφορμή να θυμηθεί ότι σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ακόμη μαγεία.

Η ίδια μοιράστηκε τη γλυκιά αυτή ιστορία, που τη γέμισε συγκίνηση.

«Το παιδί μου είχε καθίσει στο τραπέζι με απόλυτη σοβαρότητα, κρατώντας τον μαρκαδόρο σαν κάτι ιερό. Έγραψε το γράμμα της στον Άι-Βασίλη, με εκείνη την παιδική σιγουριά ότι ο κόσμος λειτουργεί με μαγεία. Στο φάκελο σημείωσε τη διεύθυνση όπως την ξέρει κάθε παιδί: «Santa, North Pole». Το δίπλωσε προσεκτικά, το φίλησε -ναι, το φίλησε- και τρέξαμε μαζί ως το ταχυδρομικό κουτί. Το άφησε να πέσει μέσα με τον ήχο που για εκείνη σημαίνει «ταξιδεύει τώρα στον Άι-Βασίλη».

Οι μέρες πέρασαν. Το γράμμα δεν φαινόταν πουθενά. Δεν της το είπα, αλλά εγώ περίμενα απλώς να μου επιστραφεί ως μη παραδοτέο. Και σήμερα, πράγματι, επέστρεψε. Το πήρα στα χέρια μου έτοιμη να της πω κάποια «βελούδινη» εξήγηση. Μόνο που δεν περίμενα αυτό που είδα.

Κάποιος υπέροχος άγνωστος είχε αφιερώσει λίγο χρόνο από τη ζωή του και είχε προσθέσει μέσα ένα μικρό σημείωμα. Ένα σημείωμα από τον ίδιο τον Άι-Βασίλη, που της έλεγε ότι το γράμμα της έφτασε στα χέρια του ήδη. Πως το διάβασε. Πως την άκουσε.

Κρατούσα τον φάκελο και για λίγα δευτερόλεπτα δεν μπόρεσα να μιλήσω. Σε έναν κόσμο γεμάτο φόβο, κούραση, θυμό, είναι τόσο εύκολο να πιστέψεις ότι η καλοσύνη έχει χαθεί. Ότι όλοι τρέχουν, όλοι βιάζονται, κανείς δεν κοιτάζει δίπλα.

Και μετά εμφανίζεται ένας άνθρωπος – ένας άνθρωπος που ούτε θα μάθω ποτέ ποιος είναι – και σου θυμίζει ότι υπάρχει ακόμα φως. Υπάρχουν ακόμα μικρές, απρόσμενες πράξεις καλοσύνης που φέρνουν πίσω λίγη από τη μαγεία του κόσμου.

Αν μπορούσα να τον ευχαριστήσω από κοντά, θα του έλεγα το εξής: Σ’ ευχαριστώ. Γιατί δεν έκανες απλώς μια πράξη ευγένειας. Έκανες ένα παιδί να νιώσει ότι η ευχή του ακούστηκε. Έκανες έναν γονιό να πιστέψει ξανά ότι η ελπίδα υπάρχει. Και εύχομαι από καρδιάς όλες οι δικές σου ευχές να βγουν αληθινές»

*Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την μουσικό και κωμικό, Amy Albert, η οποία τη μοιράστηκε στο Instagram.

 

Facebook Share  X Share  Στείλε με email  Print