Δεν ήξερα ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι νοιάζονται για τον τοκετό μέχρι τη στιγμή που έμεινα έγκυος.
Δύο δευτερόλεπτα αφότου ανακοινώσαμε την είδηση – ο σύζυγός μου κι εγώ – ότι περιμένουμε παιδί, σχεδόν όλοι με ρωτούσαν πώς σκοπεύω να γεννήσω!
«Πώς θα γεννήσεις;» με ρώτησε μία συγγενής μου αμέσως μετά αφού της είπα ότι είμαι έγκυος. «Χμμ …θέλω απλά το μωρό μου να γεννηθεί υγιές, ότι κι αν σημαίνει αυτό» ήθελα να της πω. Δεν πρόλαβα όμως! Εκείνη άρχισε να μου απαρυθμεί τα οφέλη του φυσιολογικού τοκετού λέγοντας μου ότι είναι μεγαλειώδες για μια γυναίκα να φέρνει έτσι το μωρό της στον κόσμο και ότι οι σημερινές κοπέλες τα θέλουμε απλά όλα εύκολα και δεν αντέχουμε πολλά. Πραγματικά δεν ήξερα πώς να τελειώσω ευγενικά αυτή την συζήτηση οπότε απλώς κούνησα το κεφάλι μου και χαμογέλασα τραγουδώντας από μέσα μου ένα τραγούδι για να ηρεμήσω.
Αλλά δεν ήταν μόνο η οικογένειά μου. Κάποιοι φίλοι προσπαθούσαν επίσης να με επηρεάσουν για την μέθοδο γέννησης. Μια φίλη μου έστειλε σε email το link του ντοκιμαντέρ “The Business of Being Born” τονίζοντας ότι πρέπει να ξέρω όλη την αλήθεια για το καθεστώς των τοκετών. Μου επισήμανε επίσης ότι τίποτα άλλο παρά μόνο ο φυσιολογικός τοκετός δεν θα με κάνει να αισθανθώ πραγματικά γυναίκα.
Είχα όμως ένα πρόβλημα: πάντα ήμουν νευρική με την ιδέα του τοκετού. Φρίκαρα κάθε φορά που έβλεπα στην τηλεόραση και στο σινεμά σκηνές τοκετού ή κάθε φορά που οι φίλες μου, ακόμα και η ίδια μου η μητέρα διηγούνταν ιστορίες τοκετού και αγχωνόμουν στην ιδέα ότι μπορεί μια μέρα όλο αυτό να το ζήσω κι εγώ. Έτσι, έψαξα να βρω πληροφορίες για την επισκληρίδιο και η αλήθεια είναι ότι μου κέντρισε την προσοχή. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι υα φέρω το μωρό μου στον κόσμο με ασφάλεια και μάλιστα χωρίς να πονέσω!
Μία φίλη όμως κι ενώ ήξερε για τη νευρικότητα μου εξακολουθούσε να με «τσιγκλάει». Η συζήτησή μας ήταν η ακόλουθη:
Εκείνη: Το σκέφτηκες καλύτερα να γεννήσεις με φυσιολογικό τοκετό;
Εγώ: «Όχι! Θα κάνω επισκληρίδιο.»
Εκείνη: Εγώ απλά πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα να γεννήσεις φυσιολογικά. Μην αποφασίσεις ακόμα. Περίμενε μέχρι τη στιγμή του τοκετού. Αξίζει ο κόπος.»
Εγώ: Καλά καλά. Θα κάνω επισκληρίδιο. Πάμε τώρα για ένα παγωτάκι.
(Και αυτή η συζήτηση επαναλαμβανόταν κάθε φορά που τη συναντούσα!)
Επέμεναν όλοι τόσο πολύ που πλέον δίσταζα να απαντώ με ειλικρίνεια για την επιλογή μου κάθε φορά που με ρωτούσε κάποιος. Όταν μάλιστα με ρωτούσαν (οι γνωρίζοντες) γιατί απέρριπτα τον φυσιολογικό τοκετό, πλέον δεν ήξερα τι να απαντήσω. Αισθανόμουν γελοία και «λιγότερο γυναίκα» που προτιμούσα να γεννήσω λαμβάνοντας φάρμακα που θα μετριάσουν τον πόνο, αλλά όταν ήρθε η ώρα να υπερασπιστώ την απόφασή μου ενώπιον όλης της τάξης στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, πραγματικά τσαντίστηκα πολύ!
Μην με παρεξηγείτε! Έχω φίλες που γέννησαν φυσιολογικά και πραγματικά τις θαυμάζω πολύ για την δύναμή τους. Αλλά όταν ήρθε η ώρα τους να γεννήσουν δεν ήμουν εγώ εκείνη που θα κατέκρινα την απόφασή τους, όποια κι αν ήταν αυτή. Και γιατί όλοι πιστεύουν πώς μπορούν να μου πουν τι να κάνω;
Ασπάζομαι λοιπόν τα λόγια της Jane Greer, συγγραφέα του βιβλίου What About Me?. Λέει λοιπόν ότι ο τρόπος με τον οποίο θα γεννήσει μια γυναίκα το αποφασίζει μόνο εκείνη, ο σύζυγός της και ο γιατρός. Οποιοσδήποτε άλλος είναι ακατάλληλος να πει την γνώμη του. Εκτός αυτού μια γυναίκα καλό είναι να ακολουθεί το ένστικτό της και να αισθάνεται όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και χαλαρή με την απόφασή της.
Σήμερα είμαι και πάλι έγκυος στο δεύτερο μωρό μου και λέω σε όλους «Εκτιμώ τις προτάσεις και τις ανησυχίες σας ωστόσο ο γιατρός μου, ο σύζυγός μου και εγώ έχουμε επιλέξει τη διαδικασία που πιστεύουμε ότι είναι το καλύτερο για εμάς.»Είναι ένα μήνυμα πολύ ευγενικό πιστεύω.
Μετά από όλα αυτά, κατέληξα να κάνω επισκληρίδιο γιατί ο γιατρός μου το συνέστησε έτσι κι αλλιώς για την κατάστασή μου. Είχα μια εύκολη σχετικά γέννα σε αντίθεση με μια γυναίκα δίπλα μου που δεν σταμάτησε να ουρλιάζει από τους πόνους. Απλά ακούγοντας την ήταν τρομακτικό για μένα και χαίρομαι πολύ που δεν βρέθηκα στη θέση της.
Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι έχουν τις καλύτερες προθέσεις, ειδικά όταν πρόκειται για τον τοκετό. Φαίνεται όμως ότι δεν καταλαβαίνουν πώς πιέζουν και φέρνουν σε δύσκολη θέση μια έγκυο γυναίκα. Στην τελική αφού δεν πρόκειται για εσάς δεν θα έπρεπε να σας νοιάζει.
Κορίνα”