Οι απαντήσεις που δίνουν τα παιδιά όταν τους λέτε να μαζέψουν τα παιχνίδια τους

Τώρα που η μεγαλύτερή μου κόρη έκλεισε τα τέσσερα είναι πια αρκετά μεγάλη ώστε να κάνει «μικροδουλειές» ή τουλάχιστον να αναλάβει την ευθύνη για τα δικά της πράγματα ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Ας πούμε ότι απλά οι προσπάθειές μου για να την κάνω να μαζεύει μόνη της τα παιχνίδια, δεν έχουν και μεγάλη επιτυχία. Ακόμα κι όταν τραγουδάω ένα «πιασάρικο» τραγουδάκι – Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά – δεν την βλέπω να ενθουσιάζεται και αυτή που μαζεύει και πάλι είμαι εγώ. Παρακάτω είναι οι απαντήσεις που μου δίνει η κόρη μου κάθε φορά που της λέω να μαζέψει τα παιχνίδια.

Διαπραγματεύεται: «Μπορώ να συνεχίσω να παίζω και να τα μαζέψω μετά το φαγητό;» Όχι, εκτός κι αν είμαι πολύ κουρασμένη για συζητήσεις και τότε λέω ναι.
Αναβάλλει: «Περίμενε, έχω ακόμη να φτιάξω άλλους πέντε πύργους!» Μερικές φορές «με ρίχνει» για χάρη της δημιουργικής έκφρασης.
Ρίχνει αλλού την ευθύνη: «Εσύ τα έκανες χάλια, εσύ να τα καθαρίσεις.» Εκτός από λανθασμένη είναι και ασεβής αυτή η απάντηση. Αναρωτιέμαι τι με περιμένει στο μέλλον.
Με αγνοεί εντελώς. Ή εγώ δεν έχω φωνή ή η κόρη μου είναι κουφή. Ίσως πάλι να μιλάω σε γλώσσα διαφορετική από αυτή που καταλαβαίνει.
Αλλάζει θέμα: «Μαμά, πεινάω πολύ.» Με τίποτα δεν υποκύπτω. Της δίνω απλά ένα σνακ.
Απομακρύνεται. Φεύγει απλά από τον τόπο του εγκλήματος και πηγαίνει στο δωμάτιο της για να συνεχίσει τον χαμό.
Περνά στην άμυνα: «Μαμά, θα με διακόπτεις πάντα όταν παίζω.» Αυτό είναι αλήθεια, γιατί ποτέ δεν σταματά να παίζει.
Περνά στην επίθεση: «Δεν είσαι φίλη μου πια !!!» Ω καλά.
Αρνείται κατηγορηματικά: «ΌΧΙΙΙΙ.» Και είναι μόλις τεσσάρων ετών.
Δίνει κενές υποσχέσεις: «Θα τα μαζέψω μόλις τελειώσω το παιχνίδι.»
Μου ζητάει τον ουρανό με τα άστρα: «Αν καθαρίσω, μπορώ να έχω ένα παγωτό χωνάκι και να δω στο μεγάλο κρεβάτι την Ωραία Κοιμωμένη;» Ασφαλώς! (Ποτέ δεν κάνω την καλή αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος που πιάνει για να μαζέψει τα παιχνίδια της σε δύο λεπτά.»
Κάνει χαριτωμενιές: «Κοίτα μαμά, ζωγραφίζω την οικογένειά μας!»
Κάνει ακόμα μεγαλύτερο χάος: Θα μπορούσε αυτό να αποφευχθεί αν απλά κρατούσα το στόμα μου κλειστό;