Το γεγονός ότι τα μωρά δεν μπορούν να μιλήσουν για το τι σκέφτονται, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν σκέφτονται …για αυτά που σκέφτονται!
Δεν είναι είδηση ότι οι περισσότεροι ενήλικες, έχουμε την ικανότητα να αξιολογούμε τις σκέψεις μας και να τις συζητάμε – ειδικά όταν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι.
Ωστόσο η σκέψη για τη σκέψη, η μεταγνώση, είναι στην πραγματικότητα μια ικανότητα που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ακόμη και τα μωρά έχουν ταλέντο σε αυτό!
Ένα μωρό που δείχνει πράγματα, σημαίνει πώς θέλει να μάθει περισσότερα γι’ αυτά. Το γεγονός δηλαδή που θέλει να μαθαίνει περισσότερα, είναι ένα παράδειγμα της μεταγνώσης. Το βρέφος δεν θα σηματοδοτούσε για βοήθεια, αν δεν συνειδητοποιούσε ότι δεν γνωρίζει κάτι, αποδεικνύοντας ότι αυτή η ικανότητα αρχίζει κατά τη βρεφική ηλικία.
Για να το αποδείξουν, οι ερευνητές στο Ερευνητικό Κέντρο Sciences et Lettres Research University στο Παρίσι, έκαναν ένα πείραμα που επέτρεψε η μεταγνώση στα μωρά να δοκιμαστεί χωρίς οι μικροί μας φίλοι να χρειαστεί να μιλήσουν για τη διαδικασία της σκέψης τους. Για τις ανάγκες του πειράματος, ερευνητές έδειξαν σε 80 μωρά ηλικίας 19 με 21 μηνών ένα παιχνίδι και στη συνέχεια το έκρυψαν. Μεταξύ 3 έως 12 δευτερολέπτων , ο ερευνητής ανέθετε στο εκάστοτε μωρό να δείξει που πήγε το παιχνίδι, προκειμένου να το πάρει πίσω.
Στα μισά του χρόνου, τα μωρά έβλεπαν που ήταν το κρυμμένο παιχνίδι, οπότε ήξεραν την απάντηση. Αλλά για το άλλο μισό του χρόνου, δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν που πήγε το παιχνίδι και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να γνωρίζουν την απάντηση. Οι γονείς ήταν παρόντες κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, αλλά μόνο οι μισοί μπορούσαν να ανταποκριθούν, αν το παιδί τους ζητούσε βοήθεια.
Τα μωρά που ζήτησαν βοήθεια, είχαν υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας, υποστηρίζοντας την ιδέα ότι βιώνουν τη μεταγνώση. Συνειδητοποίησαν ότι δεν ξέρουν την απάντηση, σκέφτηκαν τι να κάνουν και κατέληξαν στην απόφαση να ζητήσουν βοήθεια.
Από το πείραμα διαπιστώθηκε ότι εάν η βοήθεια ήταν μια επιλογή , τα μωρά ήξεραν πότε να τη ζητήσουν και είχαν επίγνωση της αβεβαιότητάς τους. Στην πραγματικότητα σκέφτονταν τη σκέψη τους!
