25η Μαρτίου σήμερα και για πρώτη φορά, λόγω των μέτρων που έχουν παρθεί για τον περιορισμό της μετάδοσης του κορονοϊού, έχουν ακυρωθεί και όλες οι παρελάσεις. Άλλωστε, τα σχολεία εδώ και ημέρες είναι κλειστά και όλοι μένουμε σπίτι.
Αυτό, όμως, δε, σημαίνει πως δεν μπορούμε να γιορτάσουμε την ημέρα της 25ης Μαρτίου στο σπίτι με τα παιδιά. Μπορείτε, λοιπόν, να τους μιλήσετε για τη διπλή σημερινή γιορτή (μην ξεχνάμε πως γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου), για την Ελληνική Επανάσταση, για τους αγώνες των ηρώων μας, ενώ μπορείτε να διηγηθείτε και δικές σας μαθητικές ιστορίες, μιας και στα παιδιά πάντα αρέσουν οι ιστορίες.
Κι επειδή, φέτος, λόγω των ειδικών συνθηκών δεν έκαναν την καθιερωμένη γιορτή, μπορείτε να την κάνετε εσείς στο σπίτι. Στο διαδίκτυο θα βρείτε αρκετά ποιήματα που έχουν να κάνουν με την 25η Μαρτίου, καθώς και τραγούδια.
Ενδεικτικά παρακάτω τρία ποιήματα:
Ο Θούριος (Του Ρήγα Φεραίου)
Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Η Δέσπω
Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι,
η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.
Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.
«Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είν’ εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.
– Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν τούρκεψεν η Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκανε, δεν κάνει»,
Δαυλί στο χέρι νάρπαξε, κόρες και νύφες κράζει:
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσομε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε».
Και τα φυσέκια ανάψανε κι όλοι φωτιά γενήκαν.
Ελευθερία Ή Θάνατος
Ελευθερία ή θάνατος στους Έλληνες φωνάζει
Και στις αδούλωτες ψυχές χαρά και ελπίδα στάζει
Βροντούν τα όπλα, τα σπαθιά γυαλίζουν στον αέρα
Εικοσιπέντε του Μαρτιού, ευλογημένη μέρα.