Όσο και αν έχει εξελιχθεί η βιομηχανία των παιχνιδιών, όσα καινούρια παιχνίδια κι αν κατακλύζουν τα ράφια των μαγαζιών, υπάρχει ένα παιχνίδι του οποίου η αξία παραμένει σταθερή, αλλά και στο οποίο κανένα παιδί δεν μπορεί να αντισταθεί. Αυτό είναι η παιδική κούκλα. Κούκλες λούτρινες, πλαστικές, μικρές, μεγάλες, με ήχο, με αξεσουάρ. Κάθε μια με τη δική της ομορφιά και τη δική της χρήση.
Πώς μπορούμε όμως να διαλέξουμε μια καλή κούκλα για το παιδί μας;
Οι κούκλες που συναντάμε σε ένα μαγαζί, είναι πολλές και διαφορετικές. Διαφέρουν όχι μόνο ως προς τη μορφή και το μέγεθος, αλλά και ως προς το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένες αλλά και ως προς τις «ικανότητες» που μπορεί να έχουν.
Πριν λοιπόν επιλέξουμε μια κούκλα, το πρώτο που θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας είναι η ηλικία του παιδιού μας. Κι αυτό γιατί η κάθε ηλικία έχει τις δικές της ικανότητες αλλά και τις δικές της ανάγκες.
Έτσι λοιπόν για ένα μωρό, θα προτιμήσουμε απαλά κουκλάκια για να τοποθετήσουμε στην κούνια του. Μικρά γούνινα ζωάκια, ελαφριές και απαλές κούκλες. Τα κουκλάκια αυτά είναι προσιτά στο μωρό, γιατί είναι πολύ απαλά και ελαφριά για να μπορεί να τα σηκώνει και να τα αγκαλιάζει. Αν πάλι τα βάλει στο στόμα του ή ακουμπάει το κεφαλάκι του πάνω τους, εσείς δεν έχετε κανένα λόγο να ανησυχείτε.
Όταν το μωρό είναι εφτά ή οχτώ μηνών, περνάει μια φάση η οποία ονομάζεται «άγχος αποχωρισμού», κατά την οποία ή απομάκρυνσή του από τη μαμά ή την οικογένεια, καθώς και η παραμονή του σε ένα χώρο χωρίς την παρουσία κάποιου προσώπου- όπως για παράδειγμα κατά την ώρα του ύπνου- είναι αρκετά δύσκολη. Την περίοδο λοιπόν αυτή, μπορεί ένα κουκλάκι μπορεί να κάνει…θαύματα! Ένα κουκλάκι το οποίο θα αγαπά πολύ και που θα έχει συνεχώς μαζί του σε όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές. Μπορεί να είναι μια πάνινη κούκλα, ένα ανθρωπάκι μαλακό, ή μια κούκλα ή ένα ζωάκι από ύφασμα. Το κουκλάκι αυτό, έχει την ικανότητα να κάνει το παιδί να νιώθει ασφάλεια και προστασία.
Σε ηλικία 1,5 με 2 ετών, μαζί με τα παιχνίδια μίμησης που ξεκινούν, έρχεται ουσιαστικά η πρώτη σχέση με αυτό που λέμε παιχνίδι με μια κούκλα. Στην ηλικία αυτή το παιδί ενδιαφέρεται περισσότερο για την κούκλα του. Προσέχει το σώμα της, τα χαρακτηριστικά της και θέλει να την φροντίσει. Αρχίζει να θέλει να την ταΐσει, να την ντύσει, να την πλύνει, σαν να είναι ένα κανονικό μωρό. Με τον τρόπο αυτό –όπως και με όλα τα μιμητικά παιχνίδια- αρχίζει να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο των ενηλίκων.
Μια πλαστική κούκλα μπορεί να μπει άφοβα στο νερό και να γίνει ο σύντροφος του παιδιού στο μπάνιο του.
Μια κούκλα με πιο ευδιάκριτα χαρακτηριστικά, μαλλιά και ρούχα, θα διευκολύνει ένα παιδί που θα θέλει να την χτενίσει, να την ντύσει και να την φροντίσει.
Σημαντικό ρόλο παίζουν για το παιχνίδι και τα αξεσουάρ της κούκλας –ρούχα, μπιμπερό, καροτσάκια, κ.λ.π.- τα οποία θα πρέπει να είναι εύχρηστα και όχι πολύπλοκα ή επικίνδυνα (π.χ. να μην υπάρχει ο κίνδυνος κατάποσής τους).
Τέλος σημαντικό είναι να υπολογίσετε το ύψος του παιδιού σε σχέση με την κούκλα, έτσι ώστε να μπορεί το παιδί να την μεταχειρίζεται με ευκολία.
