Καθώς μεγαλώνουν, τα παιδιά αρχίζουν να μαθαίνουν να διαχειρίζονται περισσότερο τον θυμό τους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η οργή και ο θυμός που αισθάνεται ένα παιδί μπορεί να αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου και αυτό θα απαιτήσει προσοχή.
Για παράδειγμα, τα ακόλουθα είναι μια λίστα καταστάσεων όπου η περαιτέρω διερεύνηση, η συζήτηση και ίσως κάποια επαγγελματική βοήθεια θα ήταν σωστή:
- Επιθετική συμπεριφορά με κινδύνους για τη σωματική ευεξία τους ή για τους άλλους.
- Δυσκολίες ενσωμάτωσης στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον.
- Ανίκανοι να παίζουν ή να διασκεδάζουν με τους συνομηλίκους τους.
- Οι κρίσεις που εκτοξεύονται σε αναλογία για την ηλικία τους.
- Συνεχής αμφισβήτηση της εξουσίας των γονέων.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα παιδιά που εκφράζουν ένα από τα παραπάνω συμπτώματα, σημαίνει ότι υποφέρουν από κάτι που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.
Σίγουρα, αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά έχουν μια διαταραχή ή μια ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή.
Τέλος, είναι ευθύνη των γονέων να δείχνουν κατανόηση και να ακούνε τα παιδιά τους και να τους βοηθούν.