Θα έχετε ακούσει κι εσείς τον όρο «παιδί – σάντουιτς». Πρόκειται για το δεύτερο παιδί της οικογένειας και του έχουν αποδώσει τον όρο «σάντουιτς», επειδή είναι ανάμεσα στο πρώτο και το τρίτο παιδί. Και σύμφωνα με πολλές θεωρίες, αλλά και μαρτυρίες των ίδιων των παιδιών, είναι και τα παραμελημένα της οικογένειας.
Κι αυτό διότι το πρώτο, είναι πάντα το πρώτο και τρίτο που έρχεται είναι πάντα το στερνοπούλι της οικογένειας, το χαϊδεμένο. Και ειδικά μετά τον ερχομό του μικρότερου, τα φώτα στρέφονται προς αυτό, με το μεσαίο παιδί να προσπαθεί σε αρκετές περιπτώσεις να βρει το «ρόλο» του μέσα στην οικογένεια.
Τα μεσαία παιδιά, σύμφωνα με μία μερίδα ψυχολόγων, νιώθουν πιο παραμελημένα και αποκλεισμένα σε σχέση με τα μικρότερα και τα μεγαλύτερα αδέρφια τους. Γιατί δεν πρόλαβαν ποτέ να κατοχυρώσουν ούτε το ρόλο του προστάτη αλλά ούτε και του απροστατευόμενου.
«Το δεύτερο παιδί της τρίτεκνης οικογένειας δεν βρίσκεται εύκολα στο επίκεντρο», αναφέρει η Julia Rohrer, ψυχολόγο και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Max Planck. Μάλιστα, αν η προσοχή των γονέων δεν επιμεριστεί εξίσου, το μεσαίο παιδί θα νιώσει αδιαφορία κι αυτό μπορεί να έχει συνέπειες στην αυτοεκτίμησή του.
Βέβαια, σύμφωνα με άλλες έρευνες και διαπιστώσεις, τα μεσαία αδέρφια είναι καλύτεροι διαπραγματευτές, μιας και έχουν να διαχειριστούν τουλάχιστον τρεις διαφορετικές γενιές μέσα στην ίδια τους την οικογένεια. Επίσης, είναι καλοί φίλοι, αφού όταν τα πρωτότοκα σε δύσκολες στιγμές αναζητούν συνήθως τη μαμά και τον μπαμπά και τα μικρότερα αντίστοιχα το μεγάλο αδελφό ή τη μεγάλη αδελφή, τα μεσαία απευθύνονται στους φίλους τους.
Τα μεσαία ξέρουν να παίζουν ομαδικά. Κι αυτό διότι από μικρά μαθαίνουν να μοιράζονται τα πράγματα, τον χώρο, την αγάπη και τη φροντίδα, με το μεγαλύτερο αδελφάκι τους. Έτσι, μαθαίνουν να μοιράζονται και να συνεργάζονται ευκολότερα.