Σε τόπους όπου ο πόλεμος σβήνει τα χρώματα από τις μέρες, τα παιδιά συνεχίζουν να ψιθυρίζουν τις πιο καθαρές ευχές.
Μέσα στη σκόνη, στα χαλάσματα και στον φόβο, βρίσκουν ακόμη χώρο για όνειρα. Γιατί τα παιδιά, ακόμη και όταν ζουν στο σκοτάδι, ξέρουν να βλέπουν τον δρόμο προς την ελπίδα.
Τουλάχιστον 520 εκατομμύρια παιδιά (1 στα 5) ζουν σε περιοχές που μαστίζονται από ενεργούς πολέμους, σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.
Πάντα στην πρώτη γραμμή αυτών των κρίσεων σε όλο τον κόσμο, προσφέρουν επί σειρά ετών ζωτικής σημασίας ιατρική και ψυχική φροντίδα σε παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη βία και την αβεβαιότητα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού ζήτησαν από τα παιδιά των εμπόλεμων ζωνών να κάνουν μία ευχή και να εκφράσουν μία επιθυμία για το μέλλον.
Όσα απάντησαν προκαλούν συγκίνηση
«Εύχομαι ο μικρός μου αδελφός να γίνει καλά και να γυρίσει στο σπίτι μας», Σαουντάτα, 13 ετών – Μπουργκίνα Φάσο
«Εύχομαι να μπορούσα να πάω στο σχολείο και να παίξω με τους φίλους μου», Φατίμα, 9 ετών – Συρία
«Εύχομαι να σταματήσει ο θόρυβος των αεροπλάνων και να σταματήσουν οι πυροβολισμοί», Μουσταφά, 12 ετών – Σουδάν
«Εύχομαι να γίνουν όλοι οι ασθενείς καλά και να είναι όλοι άνθρωποι καλά», Γιακούμπ, 17 ετών – Ιράν
«Εύχομαι να μπορούσαμε να ζήσουμε όλοι στα σπίτια μας χωρίς να χρειάζεται να τρέχουμε για να σωθούμε», Nyaguot, 12 ετών – Νότιο Σουδάν
«Εύχομαι να γίνω καλά και να πάω σπίτι μου» – Μαχαμαντού, 11 ετών – Νιγηρία.
Ίσως τελικά αυτή να είναι η πιο δυνατή υπενθύμιση: πως η ελπίδα δεν γεννιέται από την ασφάλεια, αλλά από την ανάγκη. Από μια παιδική φωνή που ζητά ειρήνη, από μια ευχή που επιμένει να ζει.
Τα παιδιά του πολέμου μας δείχνουν ότι, ακόμη και στις πιο δύσκολες εποχές, υπάρχει πάντα κάτι που ανθίζει. Κι αν ακούσουμε προσεκτικά, οι ευχές τους μπορούν να γίνουν ο σπόρος για ένα αύριο πιο φωτεινό από το σήμερα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
