Τα short animation έχουν εξελιχθεί σε έναν δυνατό τρόπο να ευαισθητοποιούν και να μας εμπνέουν γύρω από την αναπηρία.
Με τη δύναμη της εικόνας, χρησιμοποιούν το animation για να αφηγηθούν οπτικά εντυπωσιακές και συναισθηματικά δυνατές ιστορίες για τις εμπειρίες ατόμων με αναπηρία.
Aυτές οι ιστορίες ξεπερνούν τα γλωσσικά εμπόδια και μπορούν να γίνουν κατανοητές από ανθρώπους κάθε ηλικίας και κάθε υπόβαθρου.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες, σάς προτείνουμε ταινίες κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους που βοηθούν τα παιδιά να κατανοούν και να αποδέχονται τις ιδιαιτερότητες του κάθε ανθρώπου.
“Snack Attack” (2012)
Το Snack Attack (2012), η βραβευμένη CGI ταινία κινουμένων σχεδίων του Eduardo Verastegui, έχει συγκεντρώσει πάνω από 36 εκατομμύρια προβολές από τότε που ανέβηκε στο YouTube.
Πρόκειται για ένα animation χωρίς λόγια, ιδανικό για όλες τις ηλικίες, που προσφέρεται για συζήτηση σχετικά με αντιλήψεις, στερεότυπα, συμπεράσματα, προβλέψεις, στιγμές συνειδητοποίησης, αναδρομές και πολλά ακόμη. Η ταινία χρησιμοποιείται επίσης σε δημιουργική γραφή και σε μαθήματα αγγλικών ως ξένης γλώσσας, συχνά για να βοηθήσει στην έκφραση χρόνων και χρονικών δεικτών.
Το δώρο (2014)
«Το δώρο» (The Present) αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού που λαμβάνει ένα κουτάβι ως δώρο από τη μητέρα του. Στην αρχή το αγόρι απογοητεύεται επειδή το κουτάβι έχει μια αναπηρία, αλλά στη συνέχεια μαθαίνει να το αγαπά και να το αποδέχεται όπως είναι.
Αυτό το μικρού μήκους κινούμενο σχέδιο ευαισθητοποιεί σχετικά με την αναπηρία, τις δυσκολίες και τη συμπόνια. Προωθεί την ένταξη των ατόμων με αναπηρία και αμφισβητεί την αντίληψη ότι τα άτομα με αναπηρία είναι λιγότερο πολύτιμα ή λιγότερο αγαπητά.
“Cuerdas” (2014)
Το βραβευμένο animation μικρού μήκους Cuerdas (που σημαίνει «χορδές») είναι το δεύτερο του Ισπανού σκηνοθέτη Pedro Solis García, έχοντας κερδίσει παγκόσμιο θαυμασμό.
“Ian” (2018)
Σε αυτό παρακολουθούμε την ιστορία μιας «διαφορετικής» φιλίας. Στην τάξη της Μαρίας έρχεται ένας καινούριος μαθητής, ο οποίος βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Η Μαρία αγκαλιάζει -μεταφορικά και κυριολεκτικά- τον καινούριο της συμμαθητή, επινοώντας τρόπους να γεφυρώσουν τις διαφορές τους.
Πρόκειται για μια άκρως συγκινητική ιστορία φιλίας που μας θυμίζει ότι όταν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχουν όρια, φραγμοί, φόβοι και ταμπού –γιατί η αγάπη βρίσκει τρόπο.
Bασισμένο σε μία πραγματική, συγκλονιστική ιστορία, η animation ταινία μικρού μήκους «Ian» θέλει να μεταφέρει στον κόσμο ένα υπέροχο μήνυμα αγάπης.
Πρόκειται για ένα πολυβραβευμένο βίντεο κινουμένων σχεδίων που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ίαν, ενός 10χρονου Αργεντινού αγοριού με εγκεφαλική παράλυση.
Ο Ίαν έχει εγκεφαλική παράλυση, χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι και έναν υπολογιστή μέσω του οποίου επικοινωνεί με την κίνηση των ματιών του. Παρά την αναπηρία του, θέλει να παίξει και θέλει τα άλλα παιδιά να γνωρίζουν ότι μπορεί να παίξει. «Μπορώ να παίξω και να συμμετέχω», είχε πει σε συνέντευξή του ο Ίαν.
Pip (2018)
Η Pip είναι ένα κουτάβι που θέλει να γίνει οδηγός τυφλών. Πάει στη σχολή που θα τη βοηθησει να επιτύχει το όνειρό της, αλλά τα προβλήματα αρχίζουν από την πρώτη μέρα, καθώς είναι πάρα πολύ μικρή.
Δυσκολεύεται με όλες τα καθημερινά πράγματα που έχει να επιτύχει και μοιάζει να μην μπορεί να τα καταφέρει. Η Pip θαυμάζει τα κατορθώματα μεγαλύτερων σκύλων και ελπίζει να γίνει σαν αυτούς.
Το “Pip” είναι ένα συγκινητικό animation μικρού μήκους, το οποίο αποτίει φόρο τιμής σε όλα τα outsiders αυτού του κόσμου. Ένας μικρός σκύλος με ένα μεγάλο όνειρο. Θα τα καταφέρει;
Louis (2019)
Ο Louis είναι ένα αγόρι 10 ετών. Έχασε την ακοή του όταν ήταν νήπιο. Του αρέσει να παίζει με τα αγαπημένα του κατοικίδια: τα σαλιγκάρια.
Ωστόσο, εξακολουθεί να πρέπει να αντιμετωπίζει τη δυσκολία του σχολείου.
“Loop” (2020)
Είναι η πρώτη ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ένα έφηβο κορίτσι στο φάσμα του αυτισμού με αλαλία.
Στην 9λεπτη ταινία βλέπουμε δύο παιδιά σε ένα κανό, στις εγκαταστάσεις κάποιου κάμπινγκ, να έχουν απομακρυνθεί από την όχθη και να πασχίζουν να προχωρήσουν προς αυτή. Κατά την προσπάθειά τους αυτή, το αγόρι μιλά ακατάπαυστα, ενώ το κορίτσι καθόλου. Οπότε κανείς από τους δύο δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που έχει εγκλωβιστεί με τον άλλον στην ίδια βάρκα.
Στην αρχή του «ταξιδιού» τους μοιάζουν να είναι πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον. Στην πορεία, όμως, συνειδητοποιούν, ότι υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσουν και να δουν τον κόσμο ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου.
