Ένα κουτί παπουτσιών, ένα μωρό λίγων ωρών, μια παγωμένη νύχτα.
Ήταν ένα βράδυ του Νοεμβρίου του 2004, στο προάστιο Αρζαντέιγ, στα βόρεια του Παρισιού. Η μικρή Τζέιντ, λίγες ώρες μετά τη γέννησή της, εγκαταλείφθηκε έξω από μια πολυκατοικία, με τη θερμοκρασία του σώματός της να έχει πέσει επικίνδυνα στους 32 βαθμούς.
Οι διασώστες που την εντόπισαν της έσωσαν τη ζωή κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
Το όνομα που της έδωσαν οι διασώστες
Το σοκαριστικό περιστατικό είχε απασχολήσει τότε την εφημερίδα Le Parisien. Και σήμερα, σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, η ίδια η Τζέιντ, πλέον ενήλικη και υγιής, επικοινώνησε με την εφημερίδα για να μοιραστεί τη δική της πλευρά της ιστορίας.
«Μετά που με βρήκαν, με μετέφεραν στη μονάδα νεογνών. Έμεινα εκεί γιατί ήμουν πρόωρη και υποθερμική. Μετά με πήγαν σε ένα νηπιαγωγείο στο Ddass», διηγείται. Το όνομά της το της το έδωσαν οι ίδιοι οι διασώστες που την έσωσαν.
Μια νέα ζωή και μια οικογένεια γεμάτη αγάπη
Τέσσερις μήνες αργότερα, υιοθετήθηκε από την Πασκάλ και τον Άλαν. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στις Landes, στις νοτιοδυτικές ακτές της Γαλλίας, και από τότε η ζωή της Τζέιντ άλλαξε για πάντα.
Η θετή της μητέρα, θυμάται έντονα την πρώτη τους συνάντηση: «Κλάψαμε όλοι μαζί, εκείνη κι εμείς».
Το κουτί στο οποίο την είχαν βάλει αποδείχθηκε καθοριστικό στοιχείο στην έρευνα: χάρη σ’ αυτό, οι αρχές κατάφεραν να εντοπίσουν τη βιολογική της μητέρα.
Το 2006, το Ποινικό Δικαστήριο της Ποντουάζ την έκρινε ένοχη για εγκατάλειψη παιδιού, αλλά δεν της επέβαλε ποινή.
Η ενηλικίωση και η αποδοχή της αλήθειας
Η Τζέιντ μεγάλωσε γνωρίζοντας την αλήθεια. Τίποτα δεν της είχε κρυφτεί. Σήμερα, φοιτήτρια τουριστικού management, αισθάνεται βαθιά ευγνωμοσύνη για την οικογένεια που τη μεγάλωσε και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να γνωρίσει τη βιολογική της μητέρα στο μέλλον. «Μου αρέσει η ζωή μου», λέει με χαμόγελο.
Η Le Parisien αναζήτησε παλιούς κατοίκους της περιοχής για να μάθει αν θυμούνται την ιστορία. Οι περισσότεροι δήλωσαν άγνοια. Μία ηλικιωμένη γυναίκα όμως, θυμόταν: «Μου το είχε πει μια φίλη που έμενε εκεί κοντά. Το πρώτο άτομο που είδε το μωρό νόμιζε ότι ήταν κούκλα. Ποιος θα φανταζόταν πως κάποιος θα άφηνε ένα βρέφος στο πεζοδρόμιο, μέσα σε ένα χαρτόκουτο;»
Ένα θαύμα που περπάτησε μόνο του
Κι όμως, συνέβη. Και το πιο συγκλονιστικό είναι πως αυτό το μωρό όχι μόνο επιβίωσε, αλλά μεγάλωσε, προχώρησε στη ζωή του και σήμερα στέκεται στα πόδια του. Ένα κορίτσι που ξεκίνησε από το τίποτα και σήμερα γράφει η ίδια τη δική της ιστορία.
Ξεκίνησε τη ζωή της μέσα σε ένα κουτί παπουτσιών. Σήμερα, κοιτάει μπροστά με χαμόγελο και δύναμη. Αν αυτό δεν είναι θαύμα, τότε τι είναι;
