Πολλές μαμάδες μικρών παιδιών νιώθουν πίεση να συμμετέχουν με ενθουσιασμό σε παιχνίδια ρόλων και σκηνές προσποίησης.
Όμως, όσο φυσικό κι αν φαίνεται στα μάτια των παιδιών, για τους γονείς δεν είναι πάντα εύκολο. Από την αμηχανία μέχρι την έλλειψη διάθεσης, οι λόγοι που το προσποιητό παιχνίδι δυσκολεύει τόσες γυναίκες είναι πιο συνηθισμένοι απ’ όσο νομίζουμε και κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται γι’ αυτό. Η ιστορία αυτής της μαμάς το αποδεικνύει.
«”Αγαπώ να παίζω το παιχνίδι της προσποίησης του σχολείου, του ζωολογικού κήπου με τα λούτρινα, κλέφτες κι αστυνόμους ή να φροντίζουμε τις κούκλες κάθε μέρα, όλη την ώρα με τα παιδιά μου” δεν το έχει πει ποτέ κανένας γονιός. Γιατί πολύ απλά μερικές φορές πρέπει να κάνουμε πράγματα, όπως το βρυχηθμό ενός δεινόσαυρου για επτά ώρες σερί. Δεν γίνεται αυτό!
Είναι ευρέως γνωστό, ότι το να είσαι μαμά ενός μικρού παιδιού μπορεί να είναι εξοντωτικό, υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που πρέπει να θυμάσαι, από το να τα κρατάς ασφαλή, καλοταϊσμένα και φυσικά να τα ψυχαγωγείς. Με όλη αυτήν την πίεση, είναι φυσιιολογικό να νιώθεις,, ότι το μυαλό σου είναι αλλού, όταν προσπαθείς να συγκεντρωθείς.
Για μία μαμά ενός μικρού παιδιού η πίεση του να πρέπει συνεχώς να φτιάχνει σενάρια κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού την έχει εξαντλήσει. Έτσι, στράφηκε το Reddit για να εξηγήσε πώς δίνει μάχη κάθε μέρα να παίξει με το παιδί της, λέγοντας, ότι ενώ ο άντρας της είναι εξαιρετικός σε αυτό, εκείνη ξεχνά πώς να το κάνει.
«Δεν μπορώ να παίξω με το μικρό μου»
Στην ανάρτησή της, η μαμά εξηγεί, ότι η κόρης της την περιμένει με ανυπομονησία να έρθει με διαφορετικά σενάρια καθε φορά για το παιχνίδι τους και δεν είναι λίγες οι φορές που το κεφάλι της δεν μπορει να κατεβάσει ιδέες. «Ήμουν τόσο καλή σε αυτό ως παιδί, αλλά τώρα ως ενήλικας το μυαλό μου δεν μπορεί να σκεφτεί πολλά», γράφει. Όπως λέει, δεν περιμένει την ώρα να παίξει με το παιδί της, που της το ζητάει. «Απεχθάνομαι το συναίσθημα του να μην έχω ιδέα τι να κάνω και να την απογοητεύω», συμπληρώνει.
Πρώτα απ’ όλα, ένα μεγάλο μπράβο σε έναν γονιό στο Reddit που παραδέχτηκε με ειλικρίνεια: «Πραγματικά δυσκολεύομαι με το φανταστικό παιχνίδι με τα παιδιά μου. Δεν το βρίσκω καθόλου διασκεδαστικό και με εξαντλεί ψυχικά».
Ωστόσο, κάποιοι γονείς πιστεύουν πως το να παίζεις προσποιητά δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια και θεωρούν πως το πραγματικό ζήτημα είναι η αδυναμία της μητέρας να συνδεθεί με το «εσωτερικό της παιδί» και να βρει λίγη ανεμελιά.
Παρόλο που το πόσο σοβαρά παίρνει το παιδί το φανταστικό παιχνίδι εξαρτάται από το ίδιο, είναι απόλυτα εντάξει να μην πιέζεις τον εαυτό σου να επινοεί συνεχώς ιστορίες για να το ευχαριστήσει. Το ανεξάρτητο παιχνίδι προσφέρει σημαντικά οφέλη στα παιδιά, οπότε σταμάτα να νιώθεις τύψεις αν νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο το «λεωφορείο-καναπέ».
Γιατί κάποιοι γονείς δυσκολεύονται
Για πολλούς γονείς, το φανταστικό παιχνίδι συνοδεύεται από πίεση: να θυμούνται λεπτομέρειες. Αν και οι περισσότεροι αγαπούν τη δημιουργικότητα των παιδιών τους, το να πρέπει να θυμάσαι όλους τους κανόνες του φανταστικού κόσμου τους είναι εξαντλητικό.
Επιπλέον, μερικά νήπια μπορεί να είναι ιδιαίτερα απαιτητικά, απαιτώντας από το παιχνίδι να πληροί τα… στάνταρτ τους, δίνοντας οδηγίες για την πλοκή, τους χαρακτήρες και τους διαλόγους.
Σε άλλη ανάρτηση στο Reddit για το πόσο δύσκολο είναι το φανταστικό παιχνίδι, μία μαμά έγραψε: «Η κόρη μου θύμωνε μαζί μου επειδή δεν έλεγα σωστά τις ατάκες μου. Ξέρετε, αυτές που δεν μου είχε δώσει ποτέ. Ήταν σαν να έβγαινα στη σκηνή για πρεμιέρα στο Broadway χωρίς να έχω δει καν το σενάριο».
Αν και πολλοί γονείς ομολογούν πως τους κουράζει αυτή η “αυταρχικότητα”, άλλοι εκφράζουν ένα κοινό συναίσθημα: ενοχή. Όταν χάνουμε κάθε διάθεση για «κομμωτήριο νεράιδας» ή «μαθήματα κολύμβησης δεινοσαύρων», το βάρος των τύψεων μπορεί να είναι μεγάλο.
Ενοχές για το ότι δεν μας αρέσει το φανταστικό παιχνίδι
Είμαστε, άραγε, κακοί γονείς όταν ένα απογευματινό τσάι με ένα νήπιο μας φέρνει στα πρόθυρα δακρύων (από την ανία);
Όχι. Στην πραγματικότητα, οι ειδικοί λένε ότι το παιχνίδι χωρίς την παρουσία γονέα είναι ευεργετικό για την ανάπτυξη του παιδιού. «Μερικές φορές είναι καλό τα παιδιά να παίζουν μόνα τους ή ανεξάρτητα, γιατί έτσι μπορούν να είναι πιο δημιουργικά», δήλωσε η ειδικός στην παιδική ανάπτυξη Ferdousi Khanom στη UNICEF.
Ένα ακόμα όφελος του ανεξάρτητου παιχνιδιού είναι ότι ενισχύει την ικανότητα του παιδιού να λύνει προβλήματα.
Το φανταστικό παιχνίδι είναι πρόκληση για πολλούς γονείς. Αν νιώθεις ότι η φαντασία σου εξαφανίστηκε μαζί με την ικανότητά σου να μένεις ξύπνιος μετά τις 9 το βράδυ, δεν σημαίνει ότι είσαι κακός γονιός. Είσαι πολύ μακριά από αυτό (μαμά εδώ που μόλις τα έκανε θάλασσα στην επανάληψη της Μικρής Γοργόνας γιατί δεν μπορούσα να βάλω σωστά την ουρά…).
Την επόμενη φορά που θα σου ζητηθεί να «γίνεις η μαμά βελοσιράπτορας» και το μόνο που θες είναι να βγεις απ’ την πόρτα, θυμήσου ότι είναι εντάξει να πεις “όχι”. Το παιχνίδι που γίνεται χωρίς εσένα μπορεί ακόμα να προσφέρει αμέτρητα οφέλη στο παιδί σου.
