Πόσες φορές δεν έχεις νιώσει, ότι ο εγκέφαλός σου «κρασάρει» από όλα όσα πρέπει να θυμηθείς;
Υποχρεώσεις που τρέχουν και που πρέπει να έρθουν εις πέρας.
Μία μαμά περιγράφει ακριβώς αυτό και μπορείς να ταυτιστείς ελεύθερα.
«Μερικές φορές το μυαλό μου νιώθω, ότι μοιάζει με browser με δεκάδες ανοιχτές καρτέλες και μουσική που ακούγεται από κάποια εξ αυτών.
Άλλες μέρες νιώθω, ότι είναι σαν το κινητό μου με τις 42 εφαρμογές στο background, που τελειώνουν τη μπαταρία με διπλάσια ταχύτητα. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το σύστημα έχει κρασάρι και το shut down δεν είναι επιλογή. Γιατί πρόκειται για μητρότητα.
Υπάρχει το tab του σούπερ μάρκετ, τα tabs του σχολείου, των ραντεβού στον γιατρό, των πάρτι και δεν συμμαζεύεται.
Για να μην ξεχάσω και το tab του «ξέχασα να βγάλω τα ρούχα από το πλυντήριο», το οποίο σημαίνει, ότι τα ρούχα μυρίζουν υγρασία, και πρέπει να τα ξαναπλύνω πάλι όλα. Κι αυτό καθυστερεί άλλη μία ντάνα άπλυτα που περιμένει στην ουρά. Και όλα αυτά είναι καρτέλες που μπορώ να τις ονοματίσω. Γνωρίζω, ότι υπάρχουν δεκάδες ακόμα που αναβοσβήνουν στο background, «τρώνε» μνήμη καικαι επιβραδύνουν όλα τα υπόλοιπα, όπως την τυχαία σκέψη ότι πρέπει να στείλω τα χρήματα για το κολατσιό ή εκείνη τη μικρή φωνή ενοχής που μου ψιθυρίζει ότι ακόμα δεν έχω απαντήσει σε ένα μήνυμα από την περασμένη εβδομάδα.
Η μητρότητα είναι η απόλυτη multi-tab εμπειρία. Είναι ο λόγος που το μυαλό μου νιώθει, ότι έχει 65 πράγματα να διαχειριστεί ταυτόχρονα και όλα με ταχύτητα.
Αντίθετα με έναν κανονικό browser, οι καρτέλες του μυαλού μίας μαμάς δεν στέκονται εκεί μέχρι να τις κλείσεις. Πολλαπλασιάζονται. Μία υποχρέωση αν δεν ολοκληρωθεί, ξεπηδούν άλλες τρεις. Ξέχασες να υπογράψεις το χαρτί για την εκπαιδευτική εκδρομή; Τώρα προσθέτεις στη λίστα σου “στείλε email συγγνώμης στη δασκάλα” και “βρες το τσαλακωμένο έντυπο από τον πάτο της σχολικής τσάντας”.
Μερικές φορές αστειεύομαι, ότι χρειάζομαι ένα Τμήμα ΙΤ για το μυαλό μου. Κάποιος να μπει μέσα σε αυτό, να κλείσει τις διαδικασίες που πλέον δεν με εξυπηρετούν και να σβήσω τα cookies. (Βασικά, όχι. Άφησε τα cookies. Τα φαγώσιμα. Οι μαμάδες τα χρειάζονται.)
Υπάρχει χιούμορ κρυμμένο μέσα σε όλα αυτά, αν αφήσω τον εαυτό μου να το δει. Όπως εκείνη τη μέρα που έτρεξα στο σούπερ μάρκετ για να πάρω αυγά και γύρισα με τα πάντα… εκτός από αυγά. Ή όταν η κόρη μου με ρώτησε: «Μπορούμε να πάμε στην παιδική χαρά;» και της απάντησα αφηρημένα «Πορτοκαλάδα», επειδή τη στιγμή εκείνη απήγγειλα από μέσα μου τη λίστα για τα ψώνια. Με κοίταξε σαν να είχα χάσει εντελώς την επαφή και για μια στιγμή, είχα.
Και ας μην αρχίσω καν να μιλάω για το πώς μπαίνω σε ένα δωμάτιο και ξεχνάω τελείως γιατί πήγα εκεί. Μένω ακίνητη, σαρώνω τους τοίχους για στοιχεία σαν να βρίσκομαι σε escape room, ελπίζοντας ότι ο εγκέφαλός μου θα ξανανοίξει το tab που έκλεισε χωρίς την άδειά μου.
Αν κάνω ένα βήμα πίσω, είναι σχεδόν αστείο. Τα παιδιά μου νομίζουν ότι είμαι αφηρημένη επειδή “δεν τους ακούω” όσο μου λένε τι έγινε στο σχολείο. Δεν συνειδητοποιούν ότι ταυτόχρονα κάνω mental check για το αν υπάρχουν καθαρές κάλτσες για αύριο, αν η μπουγάδα θα διπλωθεί ποτέ και αν θυμήθηκα να βάλω τα ρούχα στο στεγνωτήριο πριν κοιμηθώ.
Είναι χάος. Και είναι κωμωδία. Συνήθως εις βάρος μου.
Και εδώ έρχεται η αλλαγή που προσπαθώ να κάνω: ίσως ο στόχος δεν είναι να κλείσω κάθε tab. Ίσως η μητρότητα να μην ήταν ποτέ σχεδιασμένη για «καθαρή επιφάνεια εργασίας».
Συνειδητοποιώ ότι κάποια tabs δεν είναι φτιαγμένα για να κλείνουν. Είναι υπενθυμίσεις της αγάπης που κουβαλώ, το πάρτι γενεθλίων που θέλω να οργανώσω, το σημείωμα που θέλω να κρύψω μέσα στη σχολική τσάντα, η αστεία ιστορία που δεν θέλω να ξεχάσω. Αυτά τα tabs μπορεί να κάνουν θόρυβο, αλλά είναι και η απόδειξη του πόσο βαθιά νοιάζομαι.
Φυσικά, υπάρχουν και tabs που αξίζουν να κλείσουν: τα tabs της ενοχής, τα tabs του «δεν κάνεις αρκετά», τα tabs της ατελείωτης σύγκρισης. Αυτά δεν βοηθούν κανέναν. Είναι τα pop-ups της μητρότητας. Και ίσως, απλώς ίσως, είναι εντάξει να πατήσεις το μικρό «x» και να τα αφήσεις να φύγουν.
Αν σήμερα δεν μπορείς να βρεις το mouse σου, ή η μουσική δεν λέει να σταματήσει, ή είσαι ένα κλικ μακριά από το δικό σου shutdown, να ξέρεις αυτό: δεν είσαι μόνη. Ο browser μου είναι ίδιος με τον δικό σου.
Οπότε, ένα «στην υγειά μας» για όλες τις μαμάδες με πάρα πολλά tabs ανοιχτά. Είθε ο καφές σου να είναι ζεστός, το Wi-Fi σου δυνατό και τα cookies πάντα… τα φαγώσιμα.
Γιατί ακόμα κι όταν το σύστημα κολλάει, εσύ συνεχίζεις να τρέχεις. Κι αυτό είναι παραπάνω από αρκετό»
Πηγή: herviewfromhome.com
