Έχετε συλλάβει τον εαυτό σας να τρώει στα κλεφτά ένα κρουασανάκι ή μια χούφτα πατατάκια κρυφά από τα παιδιά;
Αν ναι, τότε δεν είστε μόνοι. Η «εκδικητική αναβολή ύπνου», δηλαδή οι νυχτερινές ώρες που οι γονείς περνούν χαζεύοντας στο κινητό μετά τον ύπνο των παιδιών, είναι ένα γνωστό φαινόμενο. Τώρα όμως, μια πιο ήσυχη τάση κερδίζει έδαφος στους εξαντλημένους γονεις λέγεται «γεύματα εκδίκησης».
Αυτά τα γεύματα έχουν μία σπάνια γκλαμουριά. Μπορεί να περιλαμβάνουν ζαχαρωτά κάτω από χαρτοπετσέτες στον «τεμπέλη» του αυτοκινήτου ή διπλά cheeseburger που τρώγονται υπό άκρα μυστικότητα. Το εκδικητικό φαγητό προσφέρει μία αίσθηση ελευθερίας, όπως και να το κάνεις.
Όλοι οι γονείς δίνουν προτεραιότητα στη διατροφή των παιδιών, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τη δική τους. Ενώ οι μικροί απολαμβάνουν οργανικά, χωρίς ζάχαρη και προσεγμένα γεύματα , οι γονείς «τσιμπολογούν» στα κρυφά, συχνά με ενοχές. Η σύγχρονη γονεϊκότητα συχνά απαιτεί διατροφικές .
Η σύγχρονη γονεϊκότητα συχνά απαιτεί μία ισορροπία ανάμεσα σε διατροφικούς περιορισμούς, αλλεργίες και τις πιέσεις των social media αλλά και της κουλτούρας «γονεϊκής σύγκρισης» με άλλους γονείς. Από βραδινά γεύματα χωρίς γαλακτοκομικά μέχρι σνακ χωρίς αλλεργιογόνα και επιδόρπια χωρίς ζάχαρη, η προσπάθεια να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες των παιδιών είναι μεγάλη. Δυστυχώς, οι απαιτήσεις της φροντίδας μπορεί να εξαντλήσουν τους γονείς, ενώ το τάισμα των παιδιών σπάνια είναι μια λύση που ταιριάζει σε όλους. Δύο στους τρεις γονείς δηλώνουν ότι έχουν στο σπίτι έναν «δύσκολο στο φαγητό» μικρό, ενώ το 53% παραδέχεται πως ετοιμάζει διαφορετικά γεύματα για κάθε μέλος της οικογένειας.
Αν και μόλις το 39% των γονέων επιτρέπουν στα παιδιά τους να τρώνε πρόχειρο φαγητό συχνά, παραδέχονται, ότι οι ίδιοι τρώνε το ίδιο κρυφά. Κάτι τέτοιο τους απελευθερώνει από άγχος ή ενοχές. Δεν αποτελεί μία υποκριτική συμπεριφρά. Απλώς, ανακουφίζει τους γονείς από το συνεχές άγχος της επιβεβαίωσης, ότι τα παιδιά τους τρώνε καλά.
‘Οπως επισημαίνουν οι ειδικοί, πρόκειται για μία αντιδραστική αυτοφροντίδα. Δεν είναι απλώς φαγητό , είναι μια πράξη αντίστασης σε μια μέρα που δεν σου ανήκε. Όμως, όταν η συνήθεια γίνεται καθημερινή, μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση, υπερφαγία και συναισθηματικό φαγητό. Η ψυχοθεραπεύτρια Alyson Curtis εξηγεί:«Το σώμα δεν ξεχωρίζει αν η πείνα είναι πραγματική ή αυτοεπιβαλλόμενη. Απλώς αντιδρά με έντονη όρεξη. Έτσι ξεκινά ένας φαύλος κύκλος»
Πώς να το διαχειριστείτε
Υπάρχουν τρόποι που σταματούν αυτό το μοτίβο. Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση, ότι οι γονείς αξίζουν ένα καλό γεύμα. Όχι απλά για να λειτουργήσουν, αλλά και για να νιώσουν καλά. Αυτό ξεκινά επιτρέποντας στον εαυτό τους α τρώνε τακτικά και με ευχαρίστηση.
Για αυτούς που πιάνουν τον εαυτό τους να παραλείπουν γεύματα, θα πρέπει να εξετάσουν τον λόγο που γίνεται. Είναι εξαντλημένοι ή κολλημένοι στον αυτόματο πιλότο; Αναγνωρίζοντας τους λόγους πίσω από ένα γεύμα εκδίκησης μπορεί να βοηθά στην διαπίστωση της ρίζας του, αν δηλαδή πρόκειται για συναισθηματικό, ψυχολογικό ή σωματικό λόγο. Φυσικά, η λύση δεν είναι να κόψεις τις λιχουδιές και το τσιμπολόγημα, αλλά να επιστρέψεις στην ουσία.
Ακολουθούν μερικά πρακτικά βήματα:
- Αφήστε πίσω τα «πρέπει» γύρω από το φαγητό και τη διατροφή που πηγάζουν από τα social media
- Να τρώτε θρεπτικά γεύματα νωρίς μεσα στη μέρα και όχι αργά τη νύχτα
- Αποδεχθείτε, ότι το συναισθηματικό φαγητό είναι σύνηθες και συχνά συνδέεται με εξάντληση ή απώλεια αυτονομία
- Βρείτε εναλλακτικές μορφές χαλάρωσης, όπως έναν μικρό περίπατο, μουσική ή γενικά ησυχία
- Αν χρειάζεται, αναζητείστε επαγγελματική υποστήριξη.
Παν μέτρον άριστον
Και μην ξεχνάτε: όλα με μέτρο. Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να απολαμβάνουν το γεύμα τους, να παίρνουν χρόνο για τον εαυτό τους και να αντιλαμβάνονται το φαγητό ως πηγή σίτισης αντί ενοχής ή ανταμοιβής, υιοθετούν τη συμπεριφορά τους.
Το πιο επιδραστικό μάθημα για ένα παιδί είναι ότι η τροφή αποτελεί κάτι που πρέπει να χαρίζει ευχαρίτηση: ανοιχτά, ειρηνικά και χωρίς να απολογούνται.
