Στις μερες μας δεν είναι λίγοι οι γονείς που νιώθουν φόβο στην ανατροφή των παιδιών τους.
Φοβούνται μήπως πουν κάτι λάθος. Μήπως αντιδράσουν έντονα. Μήπως δεν είναι αρκετοί. Μήπως ένα λάθος τους αφήσει σημάδι. Και τους καταλαβαίνω γιατί η γονεϊκότητα δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης.
Τα social media πολλές φορές χειροτερεύουν την κατάσταση, με τους «τέλειους» γονείς να δίνουν μαθήματα σε όλους εμάς τους «ατελείς» για το πώς να βελτιωθούμε, ενώ ουσιαστικά καταβαραθρώνουν την προσπάθεια και την αξία μας.
Σε ανάρτησή της η εκπαιδευτικός και σύμβουλος σεξουαλικής και συναισθηματικής εκπαίδευσης, Αφροδίτη Πετρίδου, αν υπάρχει ένα μήνυμα να περάσειίναι πως δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από το να είμαστε δυνατοί – όχι σωματικά αλλά ψυχικά. Δυνατοί άνθρωποι και γονείς, άνθρωποι με ενσυναίσθηση και σεβασμό προς τα παιδιά μας, γονείς που αναγνωρίζουν τα λάθη τους και δείχνουν στα παιδιά το πώς να διαχειριστούν τα δικά τους.
Και συνεχίζει παραθέτοντας 7 αγραφους κανόνες αυτών των δυνατών γονέων. Όταν μιλάμε για «δυνατούς» γονείς, συνήθως φανταζόμαστε ανθρώπους που δεν κάνουν λάθη. Στην πραγματικότητα, όμως, μιλάμε για κάτι πολύ διαφορετικό.
Οι δυνατοί γονείς δεν φοβούνται τα λάθη των παιδιών τους
Τα βλέπουν ως μέρος της μάθησης. Ξέρουν, ότι έτσι σιγά σιγά χτίζεται η ανθεκτικότητα.
Δεν ντροπιάζουν τα παιδιά τους μπροστά στους άλλους
Ακόμη κι όταν δυσκολεύονται, θυμούνται ότι ο σεβασμός είναι κάτι που πρώτα δείχνεις και μετά ζητάς.
Δεν λένε «ναι» σε όλα
Όχι από αυστηρότητα, αλλά από φροντίδα, γιατί γνωρίζουν, ότι τα όρια κάνουν τον κόσμο πιο ασφαλή για ένα παιδί.
Όταν οι τόνοι ανεβαίνουν, προσπαθούν πρώτα να ηρεμήσουν οι ίδιοι
Ξέρουν, ότι τα παιδιά μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τον θυμό παρατηρώντας εμάς.
Ακούνε πραγματικά
Χωρίς να διακόπτουν, χωρίς να ακυρώνουν. Γιατί ένα παιδί μιλά μόνο, όταν νιώθει, ότι γίνεται αποδεκτό.
Κρατούν τον λόγο τους, ακόμη και στα μικρά πράγματα
Γιατί έτσι χτίζεται η εμπιστοσύνη και μία σχέση που αντέχει στον χρόνο.
Δείχνουν αγάπη και σεβασμό μεταξύ τους
Τα παιδιά μαθαίνουν τι σημαίνει υγιής σχέση, όχι από όσα τους λέμε, αλλά από όσα ζουν δίπλα μας.
