Μπορεί ένα ζευγάρι να προγραμματίσει… το τέλος του γάμου του πριν καν ξεκινήσει;
Μια γυναίκα αποκάλυψε στο TikTok το «συμβόλαιο γάμου» που υπέγραψε με τον σύζυγό της και περιλαμβάνει ημερομηνία λήξης. Η αποκάλυψη έγινε viral και άνοιξε μια μεγάλη (και διχαστική) συζήτηση για το μέλλον των σχέσεων.
Ο γάμος είναι μία όμορφη συνθήκη ναι. Η δημιουργία οικογένειας είναι επίσης όμορφη Όμως, από τη στιγμή που μπουχτίζεις, ο γάμος μπορεί να γίνει το ίδιο απρόβλεπτος, απογοητευτικός και πολλές φορές να πληγώνει.
Προγαμιαία συμβόλαια, ανοιχτές συζητήσεις για οικονομικά, διχασμός για τον τοκετό, γονεϊκές προσδοκίες, όλα αυτά είναι υγιή να τα συζητήσεις προτού το κάνεις μέσα σε ραγισμένες καρδιές, πίκρες και νομικά έξοδα. Ωστόσο, υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην προετοιμασία και την παράνοια και χάρη σε μια πρόσφατη τάση στο TikTok, μπορείς να το ανακαλύψεις.
Μία γυναίκα με το όνομα Elle (@elluvalife) έγινε προσφάτως viral, όταν μοιράστηκε στο TikTok τις πολλές «ρήτρες» που εκείνη και ο σύζυγός της ενσωμάτωσαν στη συμφωνία του γάμου τους. Δεν ήταν προγαμιαίο συμβόλαιο. Ήταν μία συμφωνία με κανόνες, περιορισμούς και επιτήρηση.
Τι έκανε αυτό το ζευγάρι και έφερε το TikTok στα κάγκελα
Πολιτική σταθερότητα, ίσα εισοδήματα, επταετές συμβόλαιο, τρίμηνες παύσεις και… ψηφιακή παρακολούθηση. Ο γάμος αυτών των TikTokers είναι το πιο viral κοινωνικό πείραμα που θα διαβάσετε σήμερα.
Ξεκινάμε με την πιο σοκαριστική ρήτρα όλων: τη ρήτρα πολιτικής και θρησκευτικής ευθυγράμμισης. Σύμφωνα με αυτή, κανένας από τους δύο δεν επιτρέπεται να αλλάξει τις πολιτικές ή θρησκευτικές του απόψεις όσο διαρκεί ο γάμος. Όχι, δεν διαβάσατε λάθος. Αν αλλάξεις γνώμη, μεγαλώσεις, εξελιχθείς ή επηρεαστείς από τη ζωή; Πολύ αργά. Υπέγραψες. Δεν αλλάζεις ψήφο. Δεν αλλάζεις πίστη.
Για όποιον έχει περάσει από μια μακροχρόνια σχέση ή γάμο, ξέρει πόσο ανέφικτο – και ανθυγιεινό – είναι να «παγώσεις» τις πεποιθήσεις σου στο χρόνο. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Η ζωή αλλάζει. Το να απαιτείς στασιμότητα σε έναν θεσμό που υποτίθεται ότι στηρίζεται στην αγάπη και την εξέλιξη, μοιάζει πιο πολύ με καταπίεση παρά με σύνδεση.
Περνάμε στη δεύτερη ρήτρα: οικονομική ισότητα. Το ζευγάρι συμφώνησε πως θα πρέπει πάντα να έχουν περίπου το ίδιο εισόδημα για να αποφεύγονται οι ανισορροπίες εξουσίας. Ως πρώην stay-at-home μαμά για 8 χρόνια, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως αυτό απλώς δεν είναι ρεαλιστικό. Τι γίνεται όταν ένας από τους δύο πάρει άδεια για να μεγαλώσει το παιδί; Όταν κάποιος μείνει χωρίς δουλειά ή επιστρέψει στα θρανία;
Η οικονομική ισότητα δεν σημαίνει πάντα αριθμητική ταύτιση. Και το να επιβάλεις «οικονομικό ισοζύγιο» σε όλα τα στάδια της ζωής αγνοεί τις φυσικές φάσεις ενός κοινού ταξιδιού.
Και τώρα το πιο κουφό: Η ρήτρα της λήξης του γάμου. Ναι, καλά διαβάσατε. Κάθε 7 χρόνια το συμβόλαιο γάμου πρέπει να ανανεώνεται , αλλιώς ο γάμος θεωρείται ληγμένος. Αν και κάπως ειλικρινής ως ιδέα (πολλά μπορούν να αλλάξουν σε επτά χρόνια), μοιάζει να υποτιμά το βασικό συστατικό μιας σχέσης: τη δέσμευση. Ο γάμος δεν είναι δίπλωμα οδήγησης για ανανέωση.
Ακολουθεί η Ρήτρα Αναστολής Γάμου. Κάθε τρία χρόνια, ο καθένας μπορεί να «παγώσει» τον γάμο για 3 μήνες. Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια του pause; Κανείς δεν ξέρει. Επισήμως όλα συγχωρούνται όταν ξαναρχίσει ο γάμος. Ανεπισήμως; Καλή τύχη.
Και το κερασάκι στην τούρτα; Η Ρήτρα Ψηφιακής Παρακολούθησης. Παρακολούθηση τοποθεσίας και διαδικτυακής δραστηριότητας. Καθημερινά. Αμοιβαία. Και ναι, είναι όσο creepy ακούγεται.
Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο κάθε γάμου. Αν νιώθεις την ανάγκη να παρακολουθείς τον σύντροφό σου σαν έφηβο με περιορισμένη έξοδο, ίσως το πρόβλημα δεν είναι ο άλλος, αλλά η ανάγκη ελέγχου ή ο φόβος εγκατάλειψης.
Εντάξει να υπάρχει συνειδητή προσέγγιση στον γάμο. Ίσα ίσα, η συζήτηση για όρια και ανάγκες είναι απαραίτητη. Αλλά ένα συμβόλαιο γεμάτο ρήτρες, επιτήρηση και τιμωρίες μοιάζει περισσότερο με στρατόπεδο παρά με ερωτική συντροφικότητα. Ή, όπως λέει χαρακτηριστικά το viral post: μοιάζει περισσότερο με φυλακή με κοινό Wi-Fi παρά με κοινό όραμα ζωής.
Γιατί τελικά, ο γάμος δεν είναι τελειότητα. Είναι αγάπη, χάρη, εξέλιξη, συγχώρεση. Είναι να επιλέγεις ξανά τον άλλον – και τον εαυτό σου – όταν όλα πάνε στραβά. Όχι να μετράς τα βήματά του στο GPS και να του κόβεις βαθμούς αν αλλάξει γνώμη στην πολιτική.
