Εάν έχετε μικρά παιδιά σίγουρα το δωμάτιό του είναι γεμάτο λούτρινα ζωάκια, αυτοκινητάκια, κούκλες ή τουβλάκια.
Όμως, όπως αποδεικνύεται, τα παιδιά χρειάζονται λιγότερα παιχνίδια από όσο νομίζετε. Η εργοθεραπεύτρια και μητέρα Dr. Alexia Metz ηγήθηκε μίας μεγάλης έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Τολέδο το 2017 που αφορούσε παιδιά ηλικιών από 18 έως 30 μηνών. Τα έφερε σε ένα δωμάτιο αντικείμενα συμβατά με την ηλικία τους και τα οποία παίζουν καθιστά, όπως φορτηγά και παιχνίδι που τα τοποθετούν σε στοίβες.
Ποιος ήταν ο μαγικός αριθμός παιχνιδιών με τα οποία ασχολήθηκαν τα παιδιά της μελέτης; Μόλις 4!
Στα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα τους έφεραν 16 παιχνίδια μέσα στο δωμάτιο. Εκείνα τα σήκωναν το ένα μετά το άλλο και τα άφηναν ξανά γρήγορα στο πάτωμα. Η εξερεύνησή τους ήταν τόσο γρήγορη καθώς δεν είχαν τον χρόνο να τα δουν καλά όλα τα παιχνίδια και έτσι πήγαιναν από το ένα στο άλλο, σύμφωνα με τη Metz.
Όμως, όταν έμπαιναν σε ένα δωμάτιο με μόλις τέσσερα παιχνίδια πήγαιναν και τα κοιτούσαν όλα ένα ένα, ενώ είχαν χρόνο να επιστρέψουν και να εξετάσουν το κάθε παιχνίδι. Μετά κάθονταν και έπαιζαν με το καθένα δύο φορές, έκαναν πολύ περισσότερα πράγματα με αυτά. Για παράδειγμα, όσα είχαν κουμπιά τα πατούσα όλα ή έβαζαν με τη σειρά το κάθε τουβλάκι το ένα πάνω στο άλλο.
Συνεπώς, όχι μόνο έπαιζαν περισσότερο τα παιδιά με λιγότερα παιχνίδια, αλλά και η ποιότητα του παιχνιδιού τους ήταν βελτιωμένη.
«Δεν είχαν αυτήν την επιθυμία του να πάνε να δουν και να εξετάσουν κάτι άλλο. Τα παιδιά γνώριζαν, ότι δεν θα έχαναν τίποτα αν κάθονταν εκεί για ένα λεπτό ακόμη, να παίξουν με το παιχνίδι και να δουν τι μπορεί να κάνει», σημειώνει η δρ. Metz.
Τι έδειξε η έρευνα
Εάν αρχικά σας φαινόταν αστεία η ιδέα, ότι μόλις τέσσερα παιχνίδια μπορούν να διασκεδάσουν ένα παιδί, σκεφτείτε τον τρόπο που παίζει το παιδί σας με μία χούφτα παιχνίδια, όταν πηγαίνετε στον γιατρό. Παρατηρήστε τι συμβαίνει, αν προσθέσετε ένα παιχνίδι που δεν έχει αγγίξει για μήνες από τη στοίβα. Ή δώστε προσοχή στο πόσο έντονα θα παίξει το παιδί σας, αφού περάσετε όλο το απόγευμα καθαρίζοντας το δωμάτιό του. Το να βλέπει λιγότερα παιχνίδια ενθαρρύνει τη βαθύτερη διαδικασία του παιχνιδιού.
Ως μητέρα που μεγάλωσε τα δίδυμά της σε ένα διαμέρισμα 92 τετραγωνικών, δρ. Metz προσεγγίζει την έρευνά της τόσο από ακαδημαϊκή σκοπιά, όσο και από αυτή της καθημερινής ζωής.
«Δεν είχαμε χώρο. Τα παιδιά μου είχαν ό,τι ήθελαν ή χρειάζονταν – και πολλά μάλιστα ήταν πραγματικά εξαιρετικά παιχνίδια εγκεκριμένα από θεραπευτές – αλλά ήταν πάρα πολλά. Δεν μπορούσαν να ηρεμήσουν και να παίξουν», θυμάται η δρ. Metz.
Η ίδια επισημαίνει, ότι η έρευνά της δεν «μεταφράζεται» τέλεια για το μέσο σπίτι -το οποίο πιθανότατα έχει μία ευρύτερη ποικιλία από δημοφιλή παιχνίδια παρά από κλασικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στη μελέτη- αλλά σίγουρα παρέχει συμβουλές και μαθήματα, που μπορούν να αντλήσουν οι γονείς.
Όπως επισημαίνει, ο αριθμός παιχνιδιών που έχει ένα παιδί είναι δεν είναι σχετικός, αλλά το σημαντικό είναι ο αριθμός αυτών που είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή.
«Μπορεί να έχετε 100 παιχνίδια, αν έχετε χώρο να τα βάλετε. Αλλά όταν ένα παιδί θα θελήσει να παίξει εκείνη τη δεδομένη στιγμή θα επιλέξει λιγότερα. Αλλάζοντας τη θέση των παιχνιδιών μέσα στο σπίτι μπορεί να βοηθήσει, καθώς επίσης και η ανταλλαγή παιχνιδιών με άλλες οικογένειες», υποστηρίζει η Metz.
