bt_bb_section_bottom_section_coverage_image

15 χρήσιμες συμβουλές για τα παιδιά στο σχολείο: Ένας μικρός οδηγός με όσα ΔΕΝ λέμε συνήθως

Τα σχολεία έχουν ανοίξει εδώ και μέρες, τα παράπονα, όμως, πάνε κι έρχονται.

«Δεν προσέχουν τα παιδιά», «Αδιαφορούν οι εκπαιδευτικοί», «τα αφήνουν μόνα τους», «δε βάζουν τα παιδιά των άλλων στη θέση τους». Όλα αυτά ήδη κυκλοφορούν σε αναρτήσεις. Γιατί το να γράψεις στο διαδίκτυο θεωρείται πλέον πιο αποτελεσματική μέθοδος από το να μιλήσεις στο σχολείο.

Επειδή, όμως, πολλά από τα περιστατικά που συμβαίνουν στα σχολεία δεν έχουν να κάνουν με την υπευθυνότητα των εκπαιδευτικών, αλλά με την ενημέρωση των παιδιών, ο δάσκαλος Μάριος Μάζαρης συστήνει 15 χρήσιμες οδηγίες που μπροεί κάθε γονιός να συζητήσει με το παιδί του και να το προετοιμάζει/συμβουλεύει.

  1. Δεν κουβαλάμε στο σχολείο μία ξέχειλη κασετίνα: Τα πολλά αντικείμενα αποσπούν την προσοχή, καθυστερούν το παιδί στο να επιλέξει τι να χρησιμοποιήσει και οδηγούν σε παρατηρήσεις που καθυστερούν την ομάδα.
  2. Δεν παίρνουμε μαζί μας αντικείμενα που απαγορεύονται στο σχολείο. Αυτά τα αντικείμενα είναι παιχνίδια, άλμπουμ με τάπες, μπάλες κουκλάκια, ηλ. συσκευές, κινητά ή έξυπνα ρολόγια. Αν τα φέρουμε και σπάσουν, χαθούν, κλαπούν την ευθύνη την έχει το παιδί που τα έφερε πρωτίστως, γιατί απαγορεύονταν και το σχολείο δεν μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ποιος-α ευθύνεται για μία κλοπή ή να επιπλήξει για φθορά.
  3. Θυμόμαστε να πάμε τουαλέτα στα διαλείμματα. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος ο εκπαιδευτικός δεν επιτρέπεται να σε αφήσει να βγεις από την αίθουσα για τουαλέτα, καθώς δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί στους διαδρόμους να σε βοηθήσουν αν πέσεις, σκοντάψεις, τραυματιστείς την ώρα που οι υπόλοιποι κάνουν μάθημα.
  4. Κλείνουμε την πόρτα στην καμπίνα της τουαλέτας/δεν πειράζουμε άλλους. Προσέχουμε να κλείνουμε την πόρτα όταν είμαστε μέσα και δεν ενοχλούμε άλλα παδιά, ούτε κάνουμε φάρσες να μαγκώνουμε τις πόρτες τους
  5. Δεν πετάμε χαρτιά στην αυλή ή σκουπίδιαΑν πετάξουμε και μας δει εκπαιδευτικός, έχει κάθε δικαίωμα να μας πει να τα μαζέψομε από το πάτωμα.
  6. Κάνουμε σειρά όπου χρειάζεται και δεν παίρνουμε τη θέση άλλων. Περιμένουμε τη σειρά μας.
  7. Ακολουθούμε τους κανόνες της τάξης. Σηκώνουμε το χέρι να ζητήσουμε το λόγο, σεβόμαστε τους άλλους και τους αφήνουμε χώρο να μιλήσουν κι αυτοί.
  8. Δεν αγγίζουμε τσάντες και αντικείμενα άλλων. Δεν αρπάζουμε χωρίς να ρωτήσουμε, αν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε.
  9. Δεν παίρνουμε πράγματα από την έδρα, χωρίς να μας τα δώσει κάποιος.Οταν κάποιο παιδι μας ενοχλεί ενημερώνουμε τον δάσκαλο/δασκάλα, πριν αντιδράσουμε. Δεν απαντάμε σε πείραγμα με βία.
  10. Δεν μεταφέρουμε άσχημες λέξεις που ακούσαμε στο σπίτι ή αλλού στο σχολείο.
  11. Όταν δούμε παιδί μόνο του να κλαίει ή στεναχωρημένο, ας πλησιάσουμε να ρωτήσουμε αν χρειάζεται τη βοήθειά μας ή φωνάζουμε κάποιον μεγάλο.
  12. Όταν βλέπουμε παιδιά να μαλώνουν, δεν καθόμαστε απλώς και κοιτάμε. Τρέχουμε να φωνάξουμε κάποιον μεγάλο.
  13. Όταν σε ένα παιχνίδι ένας συμμαθητής πέφτει/χτυπάει, το παιχνίδι σταματάει αυτόματα και τρέχουμε να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί, ρωτάμε αν είναι καλά και αν χρειάζεται βοήθεια.
  14. Ζητάμε συγγνώμη ακόμη κι όταν πέσουμε κατά λάθος πάνω σε κάποιον/α. Εξηγούμε, ότι έγινε κατά λάθος, αλλιώς δίνουμε την εντύπωση, ότι το κάναμε επίτηδες και δεν θέλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη.
  15. Δεν είναι απάντησ το «το έκανε κι αυτός». Μαθαίνουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και να λέμε «Ναι φταίω».

Όπως βλέπετε, η λίστα δεν τελειώνει εύκολα, σημειώνει ο δάσκαλος.

Οι περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών γίνονται για τους παραπάνω λόγους και η διαπαιδαγώγηση δεν περνάει μόνο μέσα από τα βιβλία ή μόνο από τις τάξεις. Θέλει συνεχή καθοδήγηση, συμβουλές, κανόνες, όρια. Γιατί οι δάκαλοι ενός σχολείου είναι 5,20, 30 και τα παιδιά είναι 20, 100, 200. Ποτέ, λοιπόν, δεν θα πετύχουμε το να είναι ένας δάσκαλος ή μία δασκάλα πίσω από κάθε παιδί.

Η διαπαιδαγώγηση ξεκινά από το σπίτι, από την ηλικία των 2, των 3, μαζί με οριοθέτηση, πλαίσιο συμπεριφοράς και κανόνες. Και στο σχολείο γίνεται πλαισίωση σε μεγάλη κλίμακα και προσπάθεια κοινωνικοποίησης με βάση τη συμπεριφορά που ΗΔΗ έχει αποκτήσει το παιδί από το σπίτι.

Αφαιρέστε, λοιπόν, μία δραστηριότητα τη μέρα και βάλτε στη θέση της το «η μαμά κι ο μπαμπάς διαμορφώνουν το αγόρι, το κορίτσι και εμψυχώνουν».

Και θα δείτε, ότι θα λιγοστεύσουν τα παράπονα, αν αρχίσουμε να προσέχουμε λίγο παραπάνω τη δική μας συμπεριφορά.

Facebook Share  X Share  Στείλε με email  Print