Ο ανταγωνισμός είναι κάτι που τα παιδιά συναντούν καθημερινά: στο σχολείο, στο παιχνίδι, στις δραστηριότητες.
Το ερώτημα είναι πώς μαθαίνουν να τον διαχειρίζονται. Ο δάσκαλο Μάριος Μάζαρης, αποφάσισε να κάνει ένα μικρό πείραμα στην τάξη, προκειμένου να διαπιστώσει, αν όλα όσα έχουν μάθει όλον αυτόν τον καιρό σχετικά με τον ανταγωνισμό και τη συνεργασία έχουν πραγματικά ριζώσει μέσα τους.
«Σήμερα έκανα ένα ΠΕΙΡΑΜΑ με τα παιδιά μου να δω κατά πόσο έχουμε δουλέψει τον ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ μεταξύ μας. Μάζεψα όλες τις καρέκλες της τάξης και κόλλησα σε κάθε μια από ένα χαρτί που έδειχνε μια κατάταξη. Όταν μπήκαμε στην τάξη το πρωί, είπα στα παιδιά ότι από σήμερα θα έχουμε ένα νέο σύστημα, την ΚΑΡΕΚΛΑ του πρώτου, του δεύτερου, της τρίτης και πάει λέγοντας. Το μάτι τους γυάλισε ! Θα πάρω του πρώτου , είπαν πολλά , εγώ θα αφήσω τους άλλους και θα κάτσω σε όποια μείνει είπε άλλος. Στη συνέχεια τους είπα να πάνε να κάτσουν.
Κάποιοι στριμώχτηκαν να κάτσουν στου πρώτου , οι περισσότεροι όμως έκατσαν σε όποια βρήκαν. Δε με νοιάζει να είμαι πρώτος! , είπαν τα πιο πολλά , γιατί από πέρυσι είχαμε δουλέψει πολύ τον ανταγωνισμό και έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δε σημαίνει κάτι για τον χαρακτήρα μας ή τις επιδόσεις μας. Ακόμα κι αυτοί που στην αρχή ήθελαν του πρώτου μετά γελούσαν.
Η κατάταξη εξάλλου είναι για αυτούς που θέλουν να ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ μεταξύ τους, εμείς θέλουμε μόνο να συγκρινόμαστε με τον εαυτό μας και την προσωπική του εξέλιξη. Εξάλλου, ήταν αναπάντεχη η κατάταξη αυτή , δεν την είχαμε δουλέψει ή δεν την περιμέναμε. Τι κάνουμε όταν θέλουμε να πιάσουμε «καλή θέση»;
Προσπαθούμε! Και τι κάνουμε αν δεν την πιάσουμε; Προσπαθούμε κι άλλο! Ύστερα τους είπα να γυρίσουν το χαρτί και να δουν τη συνέχεια του μηνύματος. «Τρίτος…ΑΥΤΗ τη ΦΟΡΑ» «μπορείς να είσαι ο,τι θες την επόμενη αν προσπαθήσεις» και γράψαμε μηνύματα εμψυχωτικά για να στείλουμε σε όσους δυσκολεύονται να αποδεχθούν τη θέση τους. Δεν πειράζει, δέξου το και προσπάθησε παραπάνω την επόμενη φορά , είσαι δεύτερος , τρίτος αυτή τη φορά , όχι για πάντα .
Κι εγώ ενθουσιάστηκα γιατί οι δράσεις , τα λόγια , οι αγκαλιές μας πιάνουν τόπο και ξέρουμε ότι τα σημαντικά τα πετυχαίνεις όχι όταν συγκρίνεσαι με τους άλλους», αναφέρει στην ανάρτησή του ο δάσκαλος.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το μάθημα που βγήκε από αυτή τη δράση ήταν πολύτιμο: η αξία μας δεν καθορίζεται από το αν είμαστε πρώτοι ή δεύτεροι, αλλά από το πόσο προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι από τον εαυτό μας.
Οι καρέκλες και οι αριθμοί ήταν απλώς η αφορμή. Αυτό που μένει είναι η πεποίθηση ότι η πραγματική νίκη είναι η προσωπική μας εξέλιξη.
Κεντρική φωτογραφία: Μάριος Μάζαρης/schoolmarius
