Η φράση «σ’ αγαπώ όπως κι αν είσαι» ακούγεται συχνά, αλλά πόσο πραγματικά τη βιώνουμε και τη μεταδίδουμε στα παιδιά μας;
Στον αγώνα της καθημερινότητας, στην πειθαρχία, στα όρια και στις εντάσεις, η άνευ όρων αγάπη μπορεί να δοκιμάζεται. Όμως είναι αυτή που τελικά χτίζει ασφάλεια, εμπιστοσύνη και μια βαθιά, αδιαπραγμάτευτη σύνδεση.
Η άνευ όρων αγάπη είναι αγάπη που δίνεται ελεύθερα και ανιδιοτελώς, χωρίς περιορισμούς ή προσδοκίες. Ωστόσο, όπως επισημαίνει η ψυχολόγος, Μαρία Παραγιουδάκη, άλλο άνευ όρων, άλλο άνευ ορίων.
Σε ανάρτησή της αναλύει, τι σημαίνει να αγαπάμε τα παιδιά μας χωρίς όρους.
«Σ’ αγαπώ το ίδιο κι όταν έχεις μία άσχημη συμπεριφορά.
Σ΄αγαπώ το ίδιο κι όταν γκρινιάζεις και απαιτείς.
Σ΄αγαπώ το ίδιο κι όταν θυμώνεις, όταν στεναχωριέσαι, όταν απογοητεύεσαι.
Σ’ αγαπώ το ίδιο κι όταν χτυπιέσαι, φωνάζεις, αντιδράς.
Μπορεί να μην συμφωνώ με τη συμπεριφοράσου, μπορεί να δυσκολεύομαι από τα έντονα συναισθήματά σου, μπορεί να με ζορίζει το να πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζω το όριο και να στέκομαι κοντά σου στις καθημερινές ματαιώσεις σου, όμως σ΄αγαπώ πάντα, όπως σ’ αγαπώ και στις όμορφες στιγμές. Κι αυτό δεν αλλάζει.
Μην το αφήσεις να πιστέψει, ότι η αγάπη σου εξαρτάται και καθορίζεται από τη συμπεριφορά του, από το άν είναι ή όχι “καλό παιδί”, από το αν συμμορφώνεται εύκολα ή όχι στα όριά σου.
Όλοι έχουμε ανάγκη να γνωρίζουμε, ότι οι δικοί μας άνθρωποι μας αγαπούν σε όλες μας τις στιγμές. Και ως άνθρωποι όλοι μας έχουμε και δύσκολες στιγμές. Άλλωστε η αγάπη που δημιουργεί ασφάλεια και εμπιστοσύνη είναι η άνευ όρων αγάπη!»
Το συμπέρασμα; Η άνευ όρων αγάπη δεν σημαίνει ότι λέμε «ναι» σε όλα, ούτε ότι παραιτούμαστε από την καθοδήγηση ή τα όρια. Σημαίνει όμως πως η αποδοχή μας δεν κλονίζεται όταν το παιδί λυγίζει, ξεσπά ή δυσκολεύεται. Σημαίνει πως του δίνουμε τον χώρο να είναι ο εαυτός του και την ασφάλεια να ξέρει ότι αγαπιέται ακόμα κι όταν όλα είναι θολά.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει είναι το «σ’ αγαπώ όπως και να ‘σαι» και αυτό είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούμε να του δώσουμε.
