Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού.
Όπως σημειώνει η παιδίατρος, Αλεξάνδρα Κοσμαρίκου, ο σίδηρος αρχικά, αποτελεί βασικό συστατικό της αιμοσφαιρίνης, μιας πρωτεΐνης που βρίσκεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια και είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά του οξυγόνου από τους πνεύμονες στους ιστούς.
Επίσης παίζει σημαντικό ρόλο σε διάφορες βιολογικές διεργασίες απαραίτητες για τη φυσιολογική λειτουργία όλου του οργανισμού, μεταξύ άλλων του νευρικού και του ανοσοποιητικού συστήματος.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, το μωρό λαμβάνει από τη μητέρα και αποθηκεύει στον οργανισμό του μια ικανοποιητική ποσότητα σιδήρου. Οι αποθήκες αυτές σε συνδυασμό με το γάλα που θα λάβει στη συνέχεια καλύπτουν τις ανάγκες του μέχρι τους πρώτους έξι μήνες ζωής περίπου.
Στη συνέχεια, ο αυξημένος ρυθμός σωματικής ανάπτυξης του βρέφους απαιτεί τη λήψη επιπλέον ποσότητας σιδήρου μέσω της διατροφής του. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η εισαγωγή των στερεών τροφών δεν πρέπει να παρατείνεται πέρα των έξι μηνών ζωής.
Ο παιδίατρος πρέπει να διαμορφώσει κατάλληλα το διατροφικό πρόγραμμα του βρέφους, ώστε το ίδιο να λάβει όλα τα θρεπτικά συστατικά και κυρίως τροφές πλούσιες σε σίδηρο λ.χ. κρέας, αβγό, ψάρι, όσπρια, σπόρους, ξηρούς καρπούς κτλ., για να μην αναπτύξει σιδηροπενική αναιμία. Καλό είναι να γνωριζετε πως ο συνδυασμός των φυτικών πηγών σιδήρου με τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C (λ.χ. πορτοκάλι, πιπεριά, λεμόνι) ευνοεί την απορρόφηση του σιδήρου.
Σε γενικές γραμμές, σε παιδιά που ακολουθούν μία ισορροπημένη διατροφή και αναπτύσσονται φυσιολογικά δεν υπάρχει λόγος διερεύνησης της έλλειψης σιδήρου μέσω αιματολογικών εξετάσεων μέσα στο πρώτο έτος ζωής.
Υπάρχουν βέβαια ειδικές περιπτώσεις που απαιτούν τον εργαστηριακό έλεγχο ή/και τη χορήγηση συμπληρώματος σιδήρου πριν τους δώδεκα μήνες ζωής (λ.χ. προωρότητα, χαμηλό βάρος γέννησης).
Πηγή: kosmarikou.gr
