Οι χωρισμοί ποτέ δεν είναι εύκολοι και τα social media κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη.
Το προφίλ του/της πρώην εμφανίζεται συνεχώς μπροστά σου, οι φωτογραφίες μαζί ξυπνούν αναμνήσεις και κάθε νέα του/της ανάρτηση μπορεί να σε γεμίζει με συναισθήματα που δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις. Έτσι γεννιέται το «αιώνιο» ερώτημα: να διαγράψω τον/την πρώην από τα social media ή μήπως αυτό δείχνει αδυναμία;
Η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη επισημαίνει, ότι διαγραφή των πρώην συντρόφων από τα social media, δεν είναι εκδίκηση ούτε αδυναμία .
Είναι μια μορφή συναισθηματικής αποδέσμευσης και θέσπισης ορίων που, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, μπορεί να επιταχύνει την ανάρρωση από τον χωρισμό.
Και εξηγεί: Στη θεραπεία η θέσπιση ορίων είναι μία βασική δεξιότητα φροντίδας του εαυτού. Η διαγραφή του πρώην συντρόφου από τα social media είναι όριο προστασίας.
Ένα όριο που λέει: «Δεν μπορώ να επουλωθώ ενώ εκτίθεμαι συνεχώς σε ερεθίσματα που με πληγώνουν», «Χρειάζομαι χρόνο για να ανακτήσω τη συναισθηματική μου ισορροπία».
Η συνεχής παρακολούθηση της ζωής του/της πρώην συντρόφου έστω και «παθητικά» μπορεί να ανατροφοδοτεί την προσκόλληση, να ξυπνά παλιά τραύματα ή να εμποδίζει την πρόοδο της επεξεργασίας του αποχωρισμού.
Η ψυχολογική απεξάρτηση, πολλές φορές, περνά και μέσα από ψηφιακές αποφάσεις.
Αντί λοιπόν να αναρωτιέσαι, αν «πρέπει» να διαγράψεις τον/την πρώην σύντροφο, ρώτα τον εαυτό σου: «Μου κάνει καλό να τον/την βλέπω καθημερινά στη ροή μου;»
Αν η απάντηση είναι «όχι», τότε η διαγραφή είναι ένα φροντιστικό δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου.
Η απομάκρυνση του πρώην συντρόφου από τα social media σου δεν είναι ένα ψηφιακό δίλημμα, αλλά μία πράξη αυτοπροστασίας.
Η απόφαση τελικά δεν είναι ίδια για όλους. Για κάποιους, η διαγραφή είναι μια πράξη αυτοπροστασίας που τους βοηθά να κλείσουν τον κύκλο. Ωστόσο, για άλλους, η παραμονή στη «λίστα φίλων» δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από μια ουδέτερη παρουσία στο feed.
Αυό που έχει σημασία είναι να βάλεις τα δικά σου όρια και να επιλέξεις αυτό που σε βοηθά να προχωρήσεις με ψυχική ηρεμία, χωρίς ενοχές και χωρίς πίεση.
