Μία πρόσφατη ανάρτηση στο Instagram αποτέλεσε πηγή ενδιαφέροντος για έναν ιδιαίτερο λόγο.
Σε αυτήν, μία ψυχοθεραπεύτρια, η Johanna Kulp, γνωστή στο Instagram ως @johannakulp.lcsw, αναφέρει ότι τα παιδιά της την αποκαλούν «butter mom» (βουτυρομαμά) και ότι εκείνη αισθάνεται περήφανη για αυτό. Η προσέγγισή της στο φαγητό και τον τρόπο που το μοιράζεται με τα παιδιά της μου φάνηκε ιδιαίτερα οικεία.
Τι λέει μία “Butter Mom” για το φαγητό
Η Kulp συμμετέχει στο βίντεο ως συνεργάτις μαζί με μια άλλη δημιουργό, η οποία εξηγεί ότι μεγάλωσε με μια «almond mom» (μαμά αμύγδαλο), έναν όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει έναν γονέα που έχει εμμονή με την πολύ λεπτή σιλουέτα και την απώλεια βάρους.
Η αρχική δημιουργός γνωρίζει, ότι το να χρησιμοποιεί κανείς «λάθος λέξεις» μπορεί να είναι καταστροφικό προς κάποιον που προσδιορίζεται ως γυναίκα, από τη στιγμή που τα γυναικεία σώματα σχολιάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό, τουλάχιστον στις Δυτικές κοινωνίες. Ζητά λοιπόν συμβουλή για το πώς να μην περάσει τα δικά της βιώματα στην κόρη της που είναι σήμερα 10 ετών.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Kulp λέει, ότι έχει ως αποστολή ζωής να μην μεγαλώσει τα παιδιά της με μία κουλτούρα φόβου απέναντι στο σώμα τους και το φαγητό και τοποθετεί την butter mom ως το αντίπαλον δέος της almond mom. Δεν υπάρχουν τροφές με ταμπέλες «καλή» ή «κακή» στο σπίτι της και ενθαρρύνει τα παιδιά της να τρώνε διαισθητικά, να δίνουν δηλαδή προσοχή στο τι φαγητό λαχταρούν, πότε νιώθουν πείνα και πότε κορεσμό.
Η θεωρία της, ότι αν μπορούν να μάθουν να αναγνωρίζουν τα σήματα που στέλνει το σώμα τους αντί να πιέζονται για να φάνε (ή να μη φανε) μία συγκεκριμένη τροφή ή ποσότητα, θα μεγαλώσουν με περισσότερη αυτοπεποίηθηση τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά.
«Γιατί θεωρώ τον εαυτό μου κι εγώ μαμά – βούτυρο»
Η ίδια η Kulp αυτοπροσδιορίζεται ως «βουτυρομαμά». «Ενώ μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο για κάποιες οικογένειες, ποτέ δεν λέω όχι στην κόρη μου, όταν ζητά κάποιο σνακ, ακόμη κι αν πλησιάζει η ώρα του φαγητού. Εξαίρεσαη μπορεί να γίνει, αν ζητήσει κάτι γλυκό, όπως ένα ντόνατ, κάτι που είναι σπάνιο. Επίσης, δεν με ενοχλεί αν φάει επεξεργασμένες τροφές, οι οποίες θεωρούνται συχνά ο «κακόος δαίμονας» σε μια κουλτούρα που είναι εμμονική με την ευεξία», σημειώνει.
Και συνεχίζει: «Μοιάζω, όμως, κι εγώ με τη μητέρα του αρχικού βίντεο. Μεγάλωσα σε μια καλοπροαίρετη οικογένεια, όπου δινόταν συνεχώς προσοχή στην εμφάνισή μου, και έτσι στην ενήλικη ζωή μου είμαι υπερευαίσθητη, όχι απαραίτητα για το βάρος μου, αλλά σίγουρα για το πώς δείχνω, σε κάθε στιγμή. Συχνά είναι περιοριστικό, αυτο-επικριτικό και άβολο mindset για έναν άνθρωπο να το κουβαλά μαζί του και ως θιασώτες του body positivity θα σας πω, ότι το πώς φαίνομαι είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Κι αυτό είναι κάτι που θέλω να το μεταδώσω και στην κόρη μου».
Η Kulp και η μαμά του original video ευθυγραμμίζονται στις απόψεις τους για την προσέγγιση του φαγητού όσον αφορά τα παιδιία τους. «Θα προσθέσω, ότι στο σπίτι μου δίνουμε προτεραιότητα στην ισορροπία και την επιλογή να τρώμε τροφές, όχι απλά για το θρεπτικό τους περιεχόμενο, αλλά και γιατί το φαγητό είναι πηγή ευχαρίστησης και δεσμού», συμπληρώνει η μητέρα.
Τι ελπίζω να μάθει από τη στάση μου απέναντι στο φαγητό
Από την πλευρά της αρθρογράφος έχει κι εκείνη μία κόρη και υπογραμμίζει, ότι κι αυτή είναι «μαμά βούτυρο».
«Η κόρη μου, που είναι τεσσάρων ετών, μπορεί να φάει τρεις μπανάνες στη σειρά και μετά να ζητήσει ένα μπολ με κράκερ. Δεν δυσκολεύτηκε ποτέ να φάει τα λαχανικά της· στο δείπνο μπορεί να επιλέξει μια σαλάτα με αγγουράκια και ντομάτες ή μπρόκολο στον ατμό. Οπότε, όταν θέλει να φάει φρουτοσνάκ όταν πηγαίνει στους παππούδες της, δεν με ενοχλεί καθόλο», συνεχίζει.
«Ο βασικός μου στόχος, όσον αφορά το φαγητό και το πώς μεγαλώνω την κόρη μου, είναι να συνεχίσει να μεγαλώνει υγιής, δυνατή και περήφανη για το σώμα της και για το τι μπορεί να κάνει. Απορρίπτω την ιδέα ότι ένα περιστασιακό επεξεργασμένο σνακ μπορεί να βλάψει την υγεία της, εφόσον συνεχίζει να τρώει φυσικές, ολόκληρες τροφές στα κύρια γεύματά της. Ένα γρήγορο σνακ δεν την έχει εμποδίσει ποτέ να φάει το βραδινό της, πίστεψέ με. Κι ακόμη κι έτσι, δεν της μιλάω ποτέ για το ποια τρόφιμα είναι «καλά» και ποια είναι «κακά» ή «λιχουδιές». Την ακούω όταν μου λέει ότι χόρτασε και την ακούω επίσης όταν μου λέει ότι πεινάει», προσθέτει η μητέρα.
«Είναι ένα δραστήριο, ζωηρό παιδί με μεγάλη όρεξη, και δεν ανησυχώ ότι τρώει υπερβολικά, αν και έχουμε κάποιους περιορισμούς για λόγους προστασίας της υγείας. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μαθαίνει πως μπορεί να εμπιστεύεται τους γονείς της όταν το σώμα της στέλνει ένα μήνυμα· ότι δεν θα την κρίνουμε ποτέ ούτε θα τη μαλώσουμε επειδή θέλει περισσότερο φαγητό», τονίζει.
«Η στρατηγική μου δεν είναι τέλεια. Κανένας γονιός δεν τα κάνει όλα σωστά πάντα. Αλλά ελπίζω ότι όταν η κόρη μου κάθεται στο τραπέζι, δεν νιώθει φόβο, αλλά ελευθερία να επιλέξει τι και πόσο θέλει να φάει, με βάση τη δική της γεύση και τις δικές της ανάγκες, όχι με βάση εξωτερικές, κοινωνικές πιέσεις.
Δεν γνωρίζω σχεδόν καμία γυναίκα της γενιάς μου που να μην κουβαλά κάποια ανασφάλεια σχετικά με το φαγητό και το βάρος της. Θέλω ένα καλύτερο μέλλον για την κόρη μου, όπου θα μπορεί να βλέπει το σώμα της με περιέργεια και καλοσύνη. Και ίσως, όταν η δική της γενιά αποκτήσει παιδιά, να μην υπάρχουν πια ετικέτες όπως «almond mom» ή «butter mom». Θα υπάρχουν απλώς γονείς που μεγαλώνουν παιδιά για να ακούν τις ανάγκες του σώματός τους και να ανταποκρίνονται με αγάπη, αντί για κρίση», καταλήγει.
Πηγή: parents.com
