Ο 3χρονος γιος μου Bear κάθε φορά που ξυπνάει το πρωί με αποκαλεί και από ένα διαφορετικό όνομα ζώου: «Μαμά δράκος» για παράδειγμα ή «Μαμά αρκούδα» ή «Μαμά κουκουβάγια» και μετά πάντα η ίδια ερώτηση: «Θα μου δώσεις γάλα;»
«Γάλα θα έχει μόνο μετά το πρωινό», του λέω. «Ξέρεις τον κανόνα. Πρώτα τρώμε το πρωινό μας και μετά θα σου δώσει γάλα η μαμά.»
Μερικές φορές το αποδέχεται εύκολα, τρώει ένα καλό πρωινό και ξεχνά το γάλα. Άλλες πάλι φορές θυμώνει, φωνάζει και επιμένει ότι θέλει γάλα τώρα. Μια φορά έκλαιγε τόσο πολύ και χτυπιότανε που του έγραψα σε ένα post it ΓΑΛΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ. Δεν μπορεί να διαβάζει αλλά βλέπει αυτό το χαρτάκι σαν ένα «εισιτήριο», μια γραπτή διαβεβαίωση ότι μετά το πρωινό έχει χάδια και γάλα.
Ναι, χρειάζεται.
Το μωρό μου είναι 3 ετών όμως θέλει ακόμα να θηλάζει. Είμαι εντάξει με αυτό και μπορώ να πω ότι το ενθαρρύνω.
Ο θηλασμός γενικότερο είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα και οι περισσότεροι υποστηρίζουν πώς ένα μωρό είναι καλό να θηλάζει μέχρι ενός έτους.
Στους περισσότερος πάντως φαίνεται «περίεργο» αυτό που κάνω ενώ έχω διαβάσει πώς ο θηλασμός σε ένα μεγαλύτερο σε ηλικία μωρό συνδέεται με μια «άρρωστη» επιθυμία της μητέρας να κρατήσει το παιδί της μωρό και ότι είναι προς όφελος της ίδιας.
Όταν είπα στη πεθερά μου ότι θα θηλάζω τον γιο μου μέχρι εκείνος να αποφασίσει πότε θέλει να απογαλακτιστεί και ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ τις τσιρίδες του μου είπε «Ναι αλλά πώς περιμένεις να πάει στον παιδικό σταθμό;»
Αυτό που πιστεύω εγώ πάντως είναι πώς η όλη δυσφορία με τον θηλασμό προέρχεται από την επίμονη σεξουαλικοποίηση του στήθους. Παρά τη νομική προστασία, γιατί μια γυναίκα που μόλις έχει γεννήσει και θηλάζει αναγκάζεται π.χ να αποχωρήσει από ένα εμπορικό κέντρο για να θηλάσει το μωρό ή να πάει στο μπάνιο ή να καλύψει το στήθος της με κάτι; Το στήθος όπως φαίνεται είναι μόνο για την σεξουαλική ευχαρίστηση. Ως εκ τούτου, η σχέση τους με τα παιδιά – και ιδιαίτερα με τα παιδιά που επιμένουν να θηλάσουν – γίνεται ισοδύναμο με την παιδική κακοποίηση.
Το στήθος μου δεν είναι για τον σύζυγό μου. Ούτε για τον γιο μου. Είναι πρώτα απ’ όλα δικό μου. Και έχω επιλέξει να το χρησιμοποιώ για τον θηλασμό: τον βιολογικό του σκοπό.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι ‘αυτό. Η Kathy Dettwyller, ανθρωπολόγος και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Delaware, υποστηρίζει ότι τα παιδιά θα έπρεπε να θηλάζουν για όσο διάστημα το επιθυμούν και πώς το σταματούν κάπου μεταξύ 3 και 4 ετών. Με βάση τις συγκρίσεις και με άλλα θηλαστικά, υπολογίζει ότι η μικρότερη ηλικία για τον απογαλακτισμό είναι περίπου 2,8 ετών και η ανώτατη 7 ετών.
Άρα ο γιος μου έχει ακόμα καιρό μπροστά του…
Δεν είναι όμως μόνο αυτό που με παρακινεί να συνεχίσω τον θηλασμό αλλά είναι και τα οφέλη για το μωρό μου. Τα αντισώματα στο μητρικό γάλα κρατάνε υγιές το μωρό μου και μειώνονται και για μένα οι πιθανότητες να προσβληθώ από καρκίνο του μαστού. Αλλά το πιο σημαντικό για εμένα είναι τα ψυχολογικά οφέλη.
Ο μικρότερος αδερφός του Bear, Sunny είναι μόλις ενός έτους. Ο Sunny ήταν μια έκπληξη για την οικογένειά μας, καθώς δεν προγραμμάτιζα να ξαναμείνω έγκυος. Κι ένας από λόγους που δεν περίμενα να γίνω για τρίτη φορά μητέρα ήταν ο ίδιος ο Bear. Πάντα χρειάζεται κάποιον δίπλα του για να νιώθει ασφάλεια και πλησιάζει διστακτικά τα άλλα παιδάκια ακόμα και άλλα άτομα από την οικογένειά μας. Εάν πέσει για παράδειγμα ενώ ο μεγαλύτερός του αδερφός μπορεί να βάλει τα γέλια εκείνος θα βάλει τα κλάματα. Γι’ αυτό και ανησυχώ περισσότερο για εκείνον συγκριτικά με τα άλλα μου παιδιά. Είναι μια πολύ ευαίσθητη ψυχή και ξέρω ότι πολύ εύκολα μπορεί να παραγκωνιστεί.
Γι’ αυτό και αποφάσισα να τον θηλάζω όσο καιρό χρειαστεί. Ο θηλασμός του δίνει ξανά την ευκαιρία να γίνει μωρό όπως ο μικρότερος του αδελφός και θέλει ειδικές αγκαλιές από τη μαμά. Φωλίαζει στην αγκαλιά του και του φιλάω το κεφαλάκι. Είναι η στιγμή μας και δεν το αλλάζω με τίποτα και βοήθησε πολύ την μετάβασή του σε μεσαίο παιδάκι.
Και γι ‘αυτόν ακριβώς τον λόγο συνεχίζουμε. Γιατί ο θηλασμός του χαρίζει ασφάλεια. Το μωρό μου πολλές φορές τον ενοχλούν οι δυνατές φωνές, τα λαμπερά φώτα, η κίνηση στους δρόμους. Η μαμά του είναι το καταφύγιό του …
Ένα παιδάκι τριών ετών δεν θηλάζει όπως ένα νεογέννητο επειδή δεν έχει φυσικά τις ίδιες διατροφικές ανάγκες, γι΄αυτό και καμιά φορά του λέω όχι. Ούτε τον αφήνω να θηλάσει πολύ ώρα γιατί πρέπει να μείνει γάλα και για τον μικρότερό του αδερφό. Κάποιες φόρες το αποδέχεται, άλλες πάλι όχι. Το πιο σημαντικό είναι ότι ποτέ δεν θηλάζει δυο φορές μέσα στην μέρα. Μόνο μία, συνήθως μετά το πρωινό ή το απόγευμα μετά το μεσημεριανό.
Είναι μια δική μου επιλογή: να χρησιμοποιώ το σώμα μου όπως θέλω για το καλό του μωρού μου.
Αρνούμαι να χαρίσω το στήθος μου στο αντρικό βλέμμα. Αρνούμαι να θηλάζω για όσο διάστημα μου το επιβάλλει η κοινωνία και ο κόσμος. Θα θηλάζω για όσο θέλουν τα παιδιά μου και όσο αντέχω η ίδια . Είμαι χαρούμενη με την εν λόγω απόφαση και δεν ντρέπομαι για τίποτα!
Η Elizabeth Broadbent είναι μαμά τριών αγοριών και μοιράστηκε την ιστορία της στο www.today.com.
