Μπορεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης το γυναικείο στήθος να γνωρίζει μεγάλες «δόξες», δεν είναι λίγες όμως οι γυναίκες που εξομολογούνται πως μετά την θηλασμό το στήθος τους δεν είναι πια το ίδιο. Μια μητέρα ενός αγοριού καταθέτει την εμπειρία της και περιγράφει πώς επηρέασε ο θηλασμός το στήθος της…
“Το στήθος μου ήταν διάσημο από την εποχή που πήγαινα στο Γυμνάσιο. Όταν τα αγόρια έφτιαχναν μια λίστα με τα ωραιότερα μέρη του σώματος των κοριτσιών, εγώ πάντα κέρδιζα τον τίτλο με το ωραιότερο στήθος. Μεγέθους C, ολοστρόγγυλα και στητά ακόμα κι όταν έβγαζα το σουτιέν μου.Για μένα ουσιαστικά ο στηθόδεσμος ήταν προαιρετικός και όχι «αναγκαίο κακό».
Όσο και να μεγάλωνα, το στήθος μου παρέμενε πάντα ίδιο. Στα τριάντα μου και ενώ βρισκόμουν σε διακοπές με φίλους, ένας από αυτούς με ρώτησε κάτι που είχε χρόνια απορία «Είναι αληθινά;». Ναι, φυσικά!
Στη συνέχεια έμεινα έγκυος. Δεν θα σταθώ στους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης μου κατά τη διάρκεια των οποίων, το στήθος μου μεγάλωσε απίστευτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Χρειαζόμουν σχεδόν μια ολόκληρη ντουλάπα μόνο για σουτιέν. Τεράστια σουτιέν. Το στήθος μου ήταν τόσο μεγάλο που το μόνο που ήθελα στο τέλος της ημέρας ήταν να ξαπλώσω και να ξεκουραστώ από το βάρος. Ένιωθα ότι χρειάζονταν το δικό τους μαξιλάρι.
Αν είχα την παραμικρή υποψία ότι ο θηλασμός θα κατέστρεφε το στήθος μου, αμφιβάλω αν θα το είχα κάνει.
Δεν θα σταθώ επίσης στον πρώτο χρόνο ζωής του γιου μου. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι τον θήλασα. Ναι, ολόκληρο τον πρώτο χρόνο. Το λάτρεψα, τι άλλο να πω; Ήμουν από τις πολύ τυχερές γυναίκες που το στήθος τους είχε πολύ γάλα. To μωρό ήταν χορτάτο. Οι ορμόνες μου ισορρόπησαν. Επανήλθα στα κιλά μου και μπορεί ο ρόλος της μαμάς να είναι απίστευτα δύσκολος, αλλά βιολογικά τα πήγαινα μια χαρά.
Και όταν σταμάτησα να θηλάζω, όλη η μαγεία εξαφανίστηκε. Το τέλειο, στρογγυλό στήθος μου έπεσε και στη συνέχεια έπεσε κι άλλο και στο τέλος απέκτησε ένα σχήμα U. Ήταν το ίδιο λυπημένα με εμένα. Συνέχισα να περιμένω να σφίξουν και πάλι. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε.
Από τότε έχω αγοράσει πολλά σουτιέν. Δεν έχουν το μέγεθος και το σχέδιο εκείνων των δαντελένιων σουτιέν του παρελθόντος . Είναι αθλητικά στο πάνω μέρος και σε καμιά περίπτωση δεν εφαρμόζουν με τον ίδιο τρόπο. Και κάπου εδώ ξεκινούν τα αισθήματα που θα έπρεπε να νιώθω, σύμφωνα με τα κείμενα που διαβάζω κατά καιρούς στο Ίντερνετ: χαρά, αγάπη και εκτίμηση για το σώμα μου και όλα τα δώρα που μου πρόσφερε. Υπερηφάνεια για το υγιές αγόρι που ανέθρεψε. Σεβασμό και θαυμασμό για τη δύναμη του γυναικείου σώματος. Αλλά εγώ το μόνο που έχω είναι νεύρα!
Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν με πειράζει που οι γοφοί μου είναι λίγο μεγαλύτεροι ή η κοιλιά μου που δεν είναι επίπεδη. Αλλά δεν είχα ιδέα ότι ο θηλασμός θα κατέστρεφε το στήθος μου. Αμφιβάλλω αν θα το είχα κάνει. Σας φαίνομαι εγωίστρια και ναρκισσός; Ναι, μπορεί και να είμαι. Αυτή είναι η αλήθεια.
Αλλά την έχω φιλοσοφήσει την σκέψη μου. Το στήθος μου ήταν μέρος της ταυτότητας μου, της εμπιστοσύνης μου στον εαυτό μου, του στυλ μου, της ομορφιάς μου, της σεξουαλικότητάς μου. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν τόσο δραστικά σε μια εποχή που τα πάντα άλλαξαν. Έγινα μητέρα και το σώμα μου άλλαξε. Συνδέω το όμορφο στήθος μου με τον παλιό μου εαυτό και το στήθος που έχω τώρα με τον ρόλο μου ως μητέρα. Και δεν μου αρέσει αυτή η εικόνα που έχω τώρα. Τουλάχιστον όχι όταν είμαι γυμνή ή όταν κάνω σεξ ή όταν φοράω ένα φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ.
Επιπλέον σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνουν πολλές γυναίκες. Να θηλάσω μόνο για τους πρώτους δυο μήνες. Ίσως η αλλαγή να μην ήταν τόσο μεγάλη. Δεν είναι ότι είμαι κατά του θηλασμού αλλά το σώμα μου δεν μου αρέσει έτσι όπως έχει γίνει εξαιτίας του. Με ενοχλεί που το μόνο που διαβάζω κατά καιρούς είναι οι δυσκολίες του θηλασμού, οι επιπλοκές από την άντληση γάλακτος με την αντλία μαστού, τα οφέλη για την υγεία του μωρού και τη μητέρα και κανείς να μην μιλά για τις αλλαγές που υφίσταται το γυναικείο σώμα. Είμαι λυπημένη για το σώμα μου. Είμαι λυπημένη που το στήθος μου δεν είναι πια όμορφο. Και αυτό για μένα είναι πραγματική απώλεια!”.
Πηγή: harper’s bazaar