«Στις 2:00 τα ξημερώματα ακούω τα κλάματα του μωρού μου.
Πριν καλά καλά ξυπνήσω έχω ήδη φτάσει στην κούνια της, την παίρνω στην αγκαλιά μου, της αλλάζω την πάνα και καθόμαστε στην κουνιστή καρέκλα για να θηλάσει.
Θηλάζοντας την παίρνει ο ύπνος, ένας ύπνος ειρηνικός, γλυκός κι εγώ ακούγοντας την ανάσα της να είναι ικανοποιημένη από τον θηλασμό, είμαι περήφανη ως μητέρα που θηλάζει!
Όχι επειδή αγαπώ τα οφέλη του θηλασμού αλλά επειδή ως μητέρα είμαι χαρούμενη που το σώμα μου παράγει αρκετό γάλα ώστε να στηρίξει μια ανθρώπινη ζωή αλλά και για έναν δεύτερο λόγο, που ίσως σας φανεί παράξενο αλλά πραγματικά είμαι πολύ τεμπέλα για να κάνω κάτι άλλο διαφορετικό.
Η αλήθεια είναι ότι για μένα ο θηλασμός είναι πολύ πιο εύκολο από το να ταίσω το μωρό μου με μπιμπερό. Η σκέψη και μόνο ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας θα πρέπει να ξυπνήσω και να ετοιμάσω το μπιμπερό, με κουράζει!
Δεν ξέρω αν ο θηλασμός είναι για τις τεμπέλες μαμάδες αλλά εγώ είμαι 100% μία από αυτές.
Με αυτό που λέω δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ και να θεωρηθεί ότι ο θηλασμός είναι εύκολος. Αντιθέτως, έχω πλήρη επίγνωση ότι ο θηλασμός δεν είναι και το πιο εύκολο ή «φυσικό» πράγμα στον κόσμο γιατί πολλές γυναίκες έχουν δυσκολευτεί μέχρι να τα καταφέρουν, άλλες κατάφεραν να θηλάσουν για σύντομο χρονικό διάστημα, κάποιες άλλες τα κατάφεραν χρησιμοποιώντας μόνο αντλία μαστού και κάποιες άλλες δεν τα κατάφεραν ποτέ. Θέλει πράγματι σκληρή δουλειά, πολύ προσπάθεια και υπομονή.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο είμαι ενοχλημένη από όλα εκείνα τα άρθρα που εκθειάζουν τα οφέλη του θηλασμού για τις μητέρες και τα μωρά. Όχι επειδή δεν παραδέχομαι ότι το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο ξεκίνημα για ένα μωρό αλλά επειδή ένα μικρό μέρος του εαυτού μου πιστεύει ότι είναι θέμα τύχης! Κάποιες γυναίκες απλά είναι πολύ τυχερές και καταφέρνουν να θηλάζουν.
Για όλες εμάς που δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στον θηλασμό και το γάλα έρρεε πάντα άφθονο εύκολα τραβώντας απλά το πουκάμισο και τοποθετώντας το μωρό στη σωστή στάση, αισθάνομαι λίγες ενοχές. Γιατί παίρνουμε τη δόξα – ότι είμαστε καλές μαμάδες επειδή θηλάζουμε τα μωρά μας – ενώ στην πραγματικότητα η άλλη διαδρομή (μπιμπερό) θέλει περισσότερη δουλειά και απαιτεί μεγαλύτερες αντοχές.
Πραγματικά αισθάνομαι πολύ ένοχη όταν το σκέφτομαι!
Υπάρχουν τόσες πολλές μαμάδες εκεί έξω που σκοντάφτουν από τη νύστα τις νύχτες για να ετοιμάσουν το γάλα του μωρού τους και έχουν και την κοινωνία να τις κατηγορεί γιατί δεν θηλάζουν τα μωρά τους. Μου φαίνεται εντελώς μα εντελώς άδικο!
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν υπάρχει εύκολος ή δύσκολος δρόμος, όταν πρόκειται για την διατήρηση μιας μικρής ζωούλας. Όλες οι μαμάδες είτε θηλάζουν είτε όχι θέλουν το μωράκι τους να είναι υγιές και ευτυχισμένο.
Υπάρχει τύχη, υπάρχει προσωπική επιλογή, υπάρχει γενετική, υπάρχουν άγρυπνες νύχτες, υπάρχει απελπισία, υπάρχει προσευχή, υπάρχει ελπίδα, υπάρχουν γνώσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει μια αγνή και αθώα …τεμπελιά!
Δεν υπάρχει καμία ντροπή σε αυτό, τουλάχιστον εγώ δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι είμαι τεμπέλα!
Τίνα»