«Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει» λέει ο θυμόσοφος λαός. Και αυτό ισχύει σε αρκετές περιπτώσεις. Ακόμη και στο ρόλο σας ως γονιός ενός νήπιου παιδιού.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πως κάποιες φράσεις – τις οποίες λέμε ακόμη και από συνήθεια – μπορούν να έχουν αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που έχουμε κατά νου; Κι ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις να πληγώνουν το παιδί; Ή να του δημιουργούν συναισθηματική σύγχυση;
Δείτε παρακάτω κάποιες από αυτές τις συχνές φράσεις που χρησιμοποιούμε, αλλά τελικά να στέλνουν το αντίθετο μήνυμα από αυτό που εμείς έχουμε κατά νου.
«Σταμάτα να κλαις!»
Είτε τη λέτε με ήρεμο τρόπο είτε με θυμωμένο, μία τέτοια προτροπή/προσταγή ενδεχομένως να κάνει τα παιδιά να σκεφτούν ότι το κλάμα είναι λάθος. Και στο τέλος να τα αποτρέψει να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, ακόμη και αν αυτά είναι με το να κλαίνε. Καλό είναι, λοιπόν, να συζητήσετε με το νήπιο παιδί σας και να προσπαθήσετε να καταλάβετε τους λόγους που το έκαναν να κλαίει.
«Είσαι καλά;»
Τα παιδιά και δη στη νηπιακή ηλικία πέφτουν και χτυπάνε συχνά. Και κάθε φορά μπορεί για εκείνα να είναι σα να ήρθε το τέλος του κόσμου. Για εκείνα. Όχι για εσάς που συμπεριφέρεστε το ίδιο. Με το να ρωτάτε έντρομοι το νήπιο αν είναι καλά, το μόνο που καταφέρνετε είναι να του επιβεβαιώνετε τον φόβο για το μέγεθος του χτυπήματος. Ψυχραιμία και όχι τόσο συχνά το «είσαι καλά;». Μπορείτε να το διαπιστώσετε, αποφεύγοντας τη συγκεκριμένη φράση.
«Να δεις τι θα γίνει όταν έρθει η μαμά / ο μπαμπάς το σπίτι!»
Κλισέ φράση, αλλά λάθος. Με τον τρόπο αυτό το μόνο που πετυχαίνετε είναι να κάνετε τον άλλον γονέα συνώνυμο του φόβου και τις τιμωρίας και να τον απομακρύνεται από το παιδί. Σίγουρα, στα περισσότερα ζευγάρια ο ένας είναι ο αυστηρός και ο άλλος ο περισσότερο χαλαρός. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο αυστηρός πρέπει να έχει και το ρόλο του μπαμπούλα. Και πολύ περισσότερο να δημιουργείτε εσείς το ρόλο αυτό.
