Αν υπήρξατε παιδί τη δεκαετία του ’90 και στις αρχές του 2000, τότε γνωρίζετε, ότι τα πράγματα τότε ήταν αλλιώς.
Το ίντερνετ υπήρχε, αλλά είχες απλά πρόσβαση, δεν όριζε τη ζωή σου. Ίσως να είχες καλωδιακή τηλεόραση, αλλά δεν υπήρχε το streaming. Μπορούσες να συναντηθείς με τους φίλους σου μία ζεστή καλοκαιρινή μέρα, να ανέβαινες στο ποδήλατό σου και να ανακάλυπτες έναν κόσμο περιπέτειας, με τους γονείς σου φυσικά να μην έχουν ιδέα πού βρίσκεσαι. Όμως κι αυτό ήταν μέρος της διασκέδασης.
Υπήρχαν ένα σωρό πράγματα που έκαναν τα παιδιά εκείνης της εποχής και που απλά σήμερα δεν συμβαίνουν. Η τεχνολογία έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό την παιδική ηλικία, τα παιδιά εποπτεύονται περισσότερο και έχουν πιο προγραμματισμένη καθημερινότητα σε σύγκριση με πριν από 20 με 30 χρόνια. Έχουν λιγότερο χρόνο να βαρεθούν και να γίνουν δημιουργικά μέσα από το παιχνίδι και την κοινωνικοποίησή τους.
Τα sleepover (σσ. το να κοιμηθούν σε σπίτια φίλων) είναι λιγότερο δημοφιλή, για να μην πούμε επίσης πόσο περιορισμάνα είναι τα σνακς σήμερα σε σχέση με τότε.
Ακολουθούν μερικά από τα πιο τρελά πράγματα που έκαναν τα παιδιά των 90’s – 00’s και που τους σημερινούς γονείς θα τους έστελναν… στον ψυχίατρο.
Παιχνίδι σε λιγότερο ασφαλείς παιδικές χαρές
Αν είσαι millenial γονιός, σίγουρα θα συγκρίνεις τις παιδικές χαρές του τότε με σήμερα. Τότε ήταν φτιαγμένες αποκλειστικά από ξύλο ή μέταλλο. Τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες πάθαινες εγκαύματα από το καυτό μέταλλο της τσουλήθρας, ενώ το χειμώνα γινόταν… πίστα για πατινάζ.
Έτρεχαν σαν αγρίμια χωρίς εποπτεία
Η απουσία κινητών τηλεφώνων στα ‘90s και τις αρχές 2000 από τα πιτσιρίκια σήμαινε λιγότερη γονεϊκή εποπτεία. Τα παιδιά ήταν πιο ελεύθερα, είχαν περισσοτερη ανεξαρτησία, μπορούσαν να τρέχουν ανέμελα, να κάνουν ποδήλατο, εξερευνώντας τη γειτονιά τους και να απολαμβάνουν κάθε είδους περιπέτεια. Ενώ η ασφάλεια είναι προφανώς πολύ σημαντική και είναι αρκετά βοηθητικό να ξέρεις που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή το παιδί σου, ορισμένοι διαφωνούν με το γεγονός, ότι τα παιδιά βρίσκονται συνεχώς υπό τον έλεγχο των γονιών και δεν έχουν αρκετή ελευθερία να εξερευνήσουν και να ζήσουν κάτι από τη μαγική παιδική ηλικία που έχει χαθεί 24/7 μέσα στις ψηφιακές συσκευές.
Εμφανίζονταν «φάντης μπαστούνι» σε σπίτια φίλων
Θυμάσαι τότε που πήγαινες να δεις έναν φίλο χωρίς να ειδοποιήσεις; Ούτε μηνύματα, τηλεφωνήματα ή chat; Απλώς περπατούσες μέχρι το σπίτι του, χτυπούσες την πόρτα και καθόσασταν μαζί. Δυστυχώς, αυτή η συνήθεια έχει χαθεί. Σήμερα όλα είναι ένα περίπλοκο «μπαλέτο» από κλήσεις, μηνύματα και συνεννόηση, αφήνοντας ελάχιστο χώρο για αυθορμητισμό.
Ακατάλληλες ταινίες τα βράδια σε σπίτια φίλων
Θυμάσαι την πρώτη φορά που ένας φίλος έφερε μια ταινία με σήμανση κατάλληλη πάνω από 13 ε ένα sleepover; Έμοιαζε τόσο σοκαριστικό και «απαγορευμένο», κάτι που έκανε την εμπειρία ακόμη πιο συναρπαστική. Στη δεκαετία του ’90, γονικός έλεγχος απλώς… δεν υπήρχε
Έπαιζαν με ημι-επικίνδυνα παιχνίδια
Τα επίπεδα ασφάλειας στα παχνίδια ήταν λίγο πιο διαφορετικά από όσο είναι σήμερα και πολλά παιχνίδια των 90′ δεν θα ήταν ούτε καν στα ράφια των καταστημάτων σήμερα.
Θυμάσαι ποτέ να μπλέκεις τα πόδια σου με το σχοινάκι ή να «τρώτε ξύλο» με τις φουσκωτές μπουνιές που πουλούσαν στα πανηγύρια; Και φυσικά, στο μάθημα της γυμναστικής υπήρχαν τα πατίνια-σανίδες με ροδάκια, κάτι επίπεδες πλαστικές επιφάνειες που σε εκτόξευαν στο γυμναστήριο και συνήθως σου τσάκιζαν τα δάχτυλα στην πορεία.
Έτρωγαν τα πιο ανθυγιεινά σνακ του κόσμου
Τα σνακ των ‘90s και στις αρχές 2000 ήταν πολύ διασκεδαστικά και νόστιμα, αλλά καθόλου υγιεινά. Έτρωγες μπισκότα για πρωινό, αντί για δημητριακά, χρωματιστές καραμέλες ζελεδάκια και πολλή σοκολάτα. Πες το σε έναν σημερινό γονιό και θα τραβήξει τα μαλλιά του!
Εξερευνούσαν τα πιο άγρια μέρη
Από τα βαγόνια παροπλισμένων τρένων, εξερεύνηση της γειτονιάς στη μαύρη νύχτα, βόλτες στο άλσος βράδυ… μαζί με ιστορίες φαντασμάτων. Για να μην πούμε για τα παιδιά της επαρχίας που έπαιζαν σε αχυρώνες. Άντε να το κάνει ένα πιτσιρίκι σήμερα και να μην φρικάρει η μαμά ή ο μπαμπάς.
Το τραμπολίνο ήταν ολυμπιακό άθλημα
Ισως τα περισσότερα παιδιά εκείνης της εποχής είχαν τραμπολίνο. Ήταν η πιο κουλ, υπαίθρια δραστηριότητα και γεμάτη περιπέτεια. Τα πιτσιρίκια του τότε μπορούσαν να κάνουν άπειρες τρέλες με αυτό, όπως να καλύπτουν το τραμπολίνο με σαμπουάν, να ανοιγουν τη μάνικα και να γλιστρούν πάνω του. Σκαρφίζονταν ακόμα και να το καλύψουν με παγάκια για περισσότερη πλάκα. Αλήθεια, αυτό μην το δοκιμάσετε στο σπίτι με φίλους. Καραδοκούν τα κατάγματα.
Επικίνδυνα λούνα παρκ
Θυμάσαι να μπαίνεις σε κάποιο παιχνίδι στο τοπικό πανηγύρι ή σε μικρό λούνα παρκ και να σκέφτεσαι: «Δεν είμαι καθόλου ασφαλής εδώ πάνω»; Κι όμως, το κάναμε. Ίσως τα μηχανήματα να ήταν παλιά, ίσως να μην πληρούσαν τους κανόνες ασφαλείας… αλλά αυτή ακριβώς η αίσθηση ήταν μέρος της διασκέδασης.
Video Games ή ατελείωτες ώρες τηλεόρασης
Ποιο screen time; Ο ορος δεν υπήρχε καν. Αν οι γονείς σου δούλευαν το καλοκαίρι, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να κάθεσαι και να παίζεις Nintendo 64, να χτίζεις κόσμους στο Sims ή να βλέπεις MTV από τη στιγμή που ξυπνούσες μέχρι να επιστρέψουν σπίτι. Ουπς!
