Υπάρχουν μέρες που έχεις ενέργεια για χειροτεχνίες, βόλτες στο πάρκο και ξέφρενο παιχνίδι με το παιδί.
Έπειτα υπάρχουν μέρες που το σαλόνι είναι γεμάτο πεταμένες κάλτσες και ποτήρια από σνακ και τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα. Η ήρεμη δύναμη του παιχνιδιού κρύβεται σε εκείνο το δεύτερο είδος μέρας. Δεν χρειάζεσαι μία ώρα, ούτε το τέλειο set up/ Χρειάζεσαι δέκα λεπτά στο πάτωμα, ακολουθώντας το παιδί σου, με το κινητό σου μακριά και την ατζέντα σου στην άκρη.
Το παιχνιδι δεν είναι ένα μπονους αφού τελειώσει η «πραγματική» γονεϊκότητα. Είναι το πώς τα παιδιά μπορούν να εξασκήσουν την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα, τις κοινωνικές δεξιότητες και την αυτορρύθμιση. Είναι επίσης ένας από τους γρηγορότερους τρόπους να επανασυνδεθείς, όταν το πρωινό μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ή η ώρα του ύπνου πηγαίνει πιο αργά. Λίγα λεπτά μόνο αρκούν για να αλλάξουν τον τόνο ενός νοικοκυριού και να υπενθυμίσει στα παιδιά και τους φροντιστές, ότι όλοι ανήκουν στην ίδια ομάδα. Στον παρακάτω οδηγό μπορείς να βρεις μία απλή φόρμουλα για ένα καθημερινό δεκάλεπτο reset, ευέλικτες ιδέες για διαφορετικές ηλικίες και δεξιότητες και ήρεμες κατευθυντήριες γραμμές για το πότε χρειάζεται να εμπλακεί ένας επαγγελματίας.
Γιατί λίγο παιχνίδι κάνει τη διαφορά
Το παιχνίδι καλύπτει βασικές ανάγκες. Τα παιδιά διψούν για την προσοχή σου, τη χαρά σου και την ασφάλεια τού να τα βλέπεις πραγματικά. Ακόμα και ένα σύντομο, σταθερό «παράθυρο» χρόνου αφηγείται μια ισχυρή ιστορία: «μετράς, σε απολαμβάνω και είμαι εδώ». Αυτό το μήνυμα μειώνει το στρες και για τους δύο και κάνει τη συνεργασία πιο πιθανή αργότερα.
Το παιχνίδι, επίσης, σου δίνει μία εικόνα του εσωτερικού κόσμου του παιδιού σου. Ένας πύργος με τουβλάκια που θα φτιάξει ένα νήπιο μπορεί να αποκαλύψει έννοιες όπως η υπομονή ή η τελειότητα. Παράλληλα, όταν ένα παιδί προσχολικής ηλικίας παίζει κουζίνα ως φανταστικό παιχνίδι αποκαλύπτει ανησυχίες για νέα αδέλφια ή το σχολείο.
Όταν τα ακολουθείς, μαθαίνεις τι εξασκούν και ποια είναι η εξέλιξή τους.
Τι μπορούν να κάνουν 10 λεπτά παιχνιδιού
Ηρεμούν το νευρικό σύστημα: Ρυθμικές, προβλέψιμες αλληλεπιδράσεις βοηθούν το σώμα να ηρεμήσει. Το στοίβαγμα, το ανακάτεμα, το κύλισμα των αυτοκινήτων ή το λίκνισμα των λούτρινων μπορούν να ενεργοποιήσουν πιο αργή αναπνοή και πιο ήπιους τόνους φωνής. Όταν αφήνεις το παιδί σου να ανακατέψει, επιλέγει εκείνο το ρυθμό που χρειάζεται το σώμα του. Ο CDC επισημαίνει, ότι τα παιδιά ηλικίας 3 έως 5 ετών, ενεργούν καλύτερα όταν είναι δραστήρια κατά τη διάρκεια της ημέρας και οι γονείς ή οι φροντιστές μπορούν να ενθαρρύνουν την κίνηση στο καθημερινό παιχνίδι.
Εμβαθύνουν τις γλωσσικές και κοινωνικές δεξιότητες: Στο παιχνίδι καθρεφτίζεις λέξεις, ονομάζεις συναισθήματα και περιμένεις τη σειρά σου. Αυτές οι μικρές στιγμές αθροίζονται. Με τον καιρό, τα παιδιά εξασκούνται στο να αφηγούνται, να διαπραγματεύονται και να επανορθώνουν. Δεν χρειάζεσαι επίσημα μαθήματα για να χτίσεις την επικοινωνία. Χρειάζεσαι παρουσία και επανάληψη.
Διευκολύνει τις μεταβάσεις και την ώρα του ύπνου: Μία μικρή σύνδεση πριν από τις περίπλοκες στιγμες πάντα κάνει τη μετάβαση πιο ομαλή. Δέκα λεπτά παιχνιδιού μετά το σχολείο μπορεί να μειώσει την ένταση που έρχεται αργά το απόγευμα, ενώ δέκα λεπτά μετά το δείπνο βοηθά να μην καταλήξει σε μάχη η ώρα του ύπνου.
Ενισχύει την ανθεκτικότητα: Όταν χειρίζεσαι λάθη ως μέρος του παιχνιδιού, το παιδί μαθαίνει να προσπαθεί ξανά. Ένας πύργος πέφτει, ένα πικ νικ με κούκλες αναποδογυρίζει κι εσύ με χαμόγελο του λες: «Ας δούμε τι γίνεται μετά». Αυτό του διδάσκει ευελιξία, αποφεύγοντας τα κυρήγματα.
Όσα πρέπει να γνωρίζεις
- Το παιχνίδι με καθοδήγηση από το παιδί σημαίνει ότι ακολουθείς τις ιδέες του, όσο παραμένουν ασφαλείς.
- Δεν διδάσκεις ή διορθώνεις κατά τη διάρκεια αυτών των δέκα λεπτώ. Απλώς ακολουθείς.
- Το σύντομο και σταθερό είναι καλύτερο από το μακρύ και σποραδικό.
- Άσε το κινητό σου μακριά. Αν μπορείς βάλε ένα χρονόμετρο για να είσαι πλήρως παρών-ούσα.
- Ολοκλήρωσε με μία ζεστή φράση έτσι ώστε να νιώσει ασφάλεια στη μετάβαση
Ένα σχέδιο 10λεπτου παιχνιδιού στο πάτωμα που λειτουργεί
- Στήσε το σκηνικό: Κάθισε στο πάτωμα κοντά στο παιδί σου με ένα φιλικό άνοιγμα: «είμαι όλος δικός σου για δέκα λεπτά. Τι να παίξουμε;» Αν διστάσει, πρότεινε δύο απλές επιλογές που ξέρεις ότι του αρέσουν: «αυτοκίνητα ή κουζίνα;»
- Ακολούθησε τον αρχηγό: Καθρέφτισε το παιχνίδι του. Αν ανακατεύει φανταστική σούπα, δοκίμασε και πες: «μμμ, πικάντικη». Αν βάζει τα φορτηγά σε σειρά, βάλε κι εσύ ένα και αφηγήσου ήσυχα: «το μπλε φορτηγό μπαίνει εδώ».
- Περιέγραψε, μην κατευθύνεις: Χρησιμοποίησε γλώσσα σχολιαστή: «έβαλες το κόκκινο τουβλάκι από πάνω. ελέγχεις αν κουνιέται». Κράτησε τις ερωτήσεις στο ελάχιστο. Η περιέργεια χωράει, η ανάκριση όχι.
- Ρίξε μικρά σήματα σύνδεσης: Στο ίδιο ύψος ματιών. Ήρεμο πρόσωπο. Λίγες απαλές επαφές αν το παιδί σου απολαμβάνει το άγγιγμα. Μικρά χαμόγελα και κοινά γελάκια έχουν μεγαλύτερη αξία από μεγάλες παραστάσεις.
- Ονόμασε τα συναισθήματα που εμφανίζονται: Αν ανέβει η ένταση, ομαλοποίησέ τη: «Θυμώνεις που έπεσε ο πύργος. Θέλεις να δοκιμάσουμε πιο φαρδιά βάση ή να τον ρίξουμε με μια μεγάλη σύγκρουση;» Ρυθμίζεις μαζί του χωρίς να διορθώνεις.
- Κλείσε με ένα τελετουργικό: Όταν τελειώσει ο χρόνος, προειδοποίησε: «άλλα δύο λεπτά και μετά παύση για σνακ». Κλείσε με μια σταθερή φράση: «ευχαριστώ που έπαιξες μαζί μου. μου άρεσε που ήμασταν στην ίδια ομάδα».
Πηγή: mother.ly
