Δεν υπάρχει πιο χαριτωμένη παράδοση από το γράμμα στον Άγιο Βασίλη.
Ως παιδιά περιμέναμε πώς και πώς τη στιγμή που θα πάρουμε το χαρτί και το μολύβι για να γράψουμε τις επιθυμίες μας, τα δώρα που θα θέλαμε να μας φέρει.
Και τα σημερινά παιδιά δεν έχουν εγκαταλείψει αυτήν την όμορφη παράδοση, παρά το γεγονός, ότι ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Ενίοτε, όμως, αυτά τα γράμματα στον Άγιο Βασίλη δεν περιλαμβάνουν γιορτινές επιθυμίες. Φέρνουν καμιά φορά αμηχανία, πόνο, αγωνία.
Ανοίγουν συζητήσεις, φωτίζουν συναισθήματα, μας προσκαλούν να έρθουμε κοντά , να κοιταχτούμε στα μάτια και να διαβάσουμε ή μάλλον να νιώσουμε πίσω από τις λέξεις.
Τι μπορεί να εύχεται ένα παιδί πέρα από δώρα;
Η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη συγκέντρωσε ευχές παιδιών, που κάθε μία
κρύβει πίσω της προβληματισμό, μία ανάγκη, ένα συναίσθημα ή έναν προβληματισμό του παιδιού.
Ας δούμε προσεκτικά:
«Άγιε Βασίλη, θέλω ένα αδερφάκι»
Ίσως μία ένδειξη, ότι το παιδί αναζητά συντροφικότητα ή νιώθει μοναξιά. Δεν υποσχόμαστε πράγματα, που δεν μπορούμε να δώσουμε. Μπορούμε, όμως, να ανοίξουμε μία ζεστή κουβέντα για το πώς νιώθει το παιδί μας, τι του λείπει, να σταθούμε κοντά του σε αυτό που αισθάνεται.
«Άγιε Βασίλη, θέλω τον παππού μου πίσω»
Όταν το γράμμα αγγίζει την απώλεια, το παιδί δεν ζητά ένα θαύμα, αλλά μία αναγνώριση στον πόνο του. Χρειάζεται να το ακούσουμε, να μιλήσουμε με απλότητα για τον θάνατο και να του επιτρέψουμε να θυμάται, να κλαίει, να ρωτά.
«Άγιε Βασίλη, θέλω τα ακριβά παπούτσια του συμμαθητή μου»
Εδώ δεν μιλά η ματαιοδοξία, μιλά η ανάγκη για αποδοχή. Τα παιδιά συγκρίνουν, νιώθουν πίεση, θέλουν να ανήκουν. Είναι μία ευκαιρία να συζητήσουμε για αξίες, για επιρροές και για το πώς ορίζεται πραγματικά η αξία μας.
«Άγιε Βασίλη, θέλω κινητό»
Αυτή η ευχή συχνά κρύβει την επιθυμία για ανεξαρτησία, για αυτονομία. Η απάντηση δεν είναι απλώς «ναι» ή «όχι». Είναι μία συζήτηση για τα όρια, την ανασφάλεια, την υπευθυνότητα και για το πότε ένα παιδί είναι έτοιμο να αποκτήσει κινητό.
Κάθε «δύσκολη ευχή» είναι μία μικρή πόρτα προς τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού. Αντί να φοβόμαστε αυτά τα γράμματα, μπορούμε να τα δώσουμε ως πρόκληση να πλησιάσουμε το παιδί μας λίγο περισσότερο.
Κι ίσως αυτές οι στιγμές, τελικά να είναι τα πραγματικά «δώρα» των γιορτών.
