«Μας έτυχε κακή δασκάλα»: Μία φράση που ακούγεται συχνά τις ημέρες αυτές στην πόρτα των σχολείων, στα Viber Chats, στα σπίτια και στα γραφεία των ψυχολόγων.
Όπως σημειώνει η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη, γονείς εκφράζουν απογοήτευση, φόβο, θυμό, μία μεγάλη αγωνία πριν καλά καλά ξεκινήσει η σχολική χρονιά.
Τι συμβαίνει άραγε;
Η ψυχολόγος εξηγεί, ότι στην πραγματικότητα οι λέξεις «καλός» ή «κακός» δεν περιγράφουν τον εκπαιδευτικό, αλλά αυτό που συμβαίνει μέσα μας, όταν συναντάμε αυτόν τον άνθρωπο.
Πρόκειται έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας και επαφής, διαφορετικό στυλ προσέγγισης του παιδιού, διαφορετικό ύφος, ιδέες και αξίες από αυτό που εμείς είμαστε.
Ένας διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που επιθυμούμε για το παιδί μας. Ακόμη, κάποιοι δάσκαλοι έρχονται να ξυπνήσουν δικά μας βιώματα και πληγές της προσωπικής μας ιστορίας.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μετατρέψουμε μία πικρή αίσθηση σε μία εμπειρία γόνιμη για το παιδί μας και για εμάς;
Όπως αναφέρει η κ.Φρόσω Φωτεινάκη, αρχικά διαχωρίζουμε το δικό μας βλέμμα στον δάσκαλο από το βλέμμα του παιδιού μας. Μπορεί μέσα μας να ξυπνά αντιδράσεις, αλλά το παιδί μας έχει την δική του σχέση και εμπειρία μαζί του.
Έπειτα, αν έχουν συμβεί πράγματα που μας έχουν προβληματίσει, τα κρατά με για να τα συζητήσουμε ανοιχτά μαζί του.
Η ίδια συνηθίζει να λέει στους γονείς πως «ό,τι μένει μέσα μας, μπαίνει ανάμεσά μας». Και συστήνει να μιλάμε για όσα μας απασχολούν με σεβασμό στο έργο του και να δώσουμε μία ειλικρινή ευκαιρία στην μεταξύ μας σχέση.
Συχνά καταλήγουμε να μιλάμε σε όλους τους άλλους για όσα μας απασχολούν με τον δάσκαλο κι εκεί παγιδευόμαστε σε περισσότερο άγχος και απελπισία.
Και βέβαια, θα πρέπει να έχουμε κατά νου το εξής: Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα για το παιδί μας είναι να μπορεί να συνεργάζεται και να συνυπάρχει και με ανθρώπους που δεν συμπαθεί ή δεν ταιριάζει.
Και καταλήγει με μία ωραία φράση: «Μαζί στη φωλιά μας βρίσκουμε τρόπους για να κάνουμε κάθε συγκυρία χώρο μάθησης και εξέλιξης».
