Οι γονείς πολλές φορές ανησυχούν μπροστά σε μια συμπεριφορά που τους ξαφνιάζει ή τους δυσκολεύει.
Και η πρώτη σκέψη είναι να αναρωτηθούν αν το παιδί τους χρειάζεται βοήθεια από ειδικό.
Ωστόσο, όπως τονίζει η Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Γονέων & Ύπνου Μαρία Παραγιουδάκη, «όχι, μην σκέφτεσαι αμέσως ότι χρειάζεται ψυχολόγο».
Η ανάπτυξη ενός παιδιού είναι γεμάτη φυσικές μεταβάσεις, εκρήξεις συναισθήματος και αλλαγές που μπορεί να μοιάζουν ανησυχητικές, αλλά συχνά αποτελούν μέρος της διαδικασίας του να μεγαλώνει. Το ζήτημα δεν είναι μόνο τι κάνει το παιδί, αλλά πώς το βιώνει και πώς το συνοδεύει ο γονιός.
Ειδικότερα, στην ανάρτησή της η ψυχοθεαπεύτρια αναφέρει:
«Δεν είναι παράλογο ένας γονιός να ανησυχεί για το παιδί του:
- Γιατί θυμώνει τόσο εύκολα;
- Γιατί δεν με ακούει;
- Γιατί δεν έχει φίλους/δεν κοιμάται/δεν μιλά για τα συναισθήματά του;
Κι εκεί φυσιολογικά έρχεται η σκέψη: Μήπως χρειάζεται ψυχολόγο; Όμως, πολύ συχνά πριν καν φτάσουμε εκεί, χρειάζεται κάτι άλλο: μία επανασύνδεση. Ίσως χρειάζεται εσένα λίγο πιο ήρεμο, πιο παρών, πιο συνδεδεμένο.
Κάθε συμπεριφορά ενός παιδιού είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Τα μικρά παιδιά δεν έχουν ακόμη την ικανότητα να πουν: Αγχώνομαι γιατί νιώθω, ότι δεν με προσέχουν ή Θυμώνω γιατί δεν έχω έλεγχο πουθενά στη μέρα μου.
Αντιθέτως, θα το δείξουν με πράξεις: με φωνές, αντιδραστικότητα, απόσυρση, κλάματα, πείσμα. Κι έτσι το παιδί δεν προσπαθεί να σε δυσκολέψει, αλλά προσπαθεί να σου πει κάτι με τον τρόπο που ξέρει.
Η στιγμή που ο γονιός παύει να σκέφτεται: πώς θα το κάνω να σταματήσει να συμπεριφέρεται έτσις; και αρχίζει να σκέφεται: τι προσπαθεί να μου πει; είναι η στιγμή που ξεκινάει η πραγματική αλλαγή.
Η ακρόαση δεν σημαίνει παραίτηση
Σημαίνει:
- να βλέπεις πέρα από τη συμπεριφορά
- να αναγνωρίζεις το συναίσθημα
- να αποδέχεσαι, ότι το παιδί δεν έχει μάθει ακόμη να ρυθμίζεται.
Και μόνο αυτή η στάση αλλάζει την ισορροπία μέσα στο σπίτι.
Τι χρειάζεται το παιδί
Το παιδί χρειάζεται:
- Ασφάλεια: να ξέρει τι να περιμένει, όχι να φοβάται
- Σύνδεση: Να νιώθει, ότι ακόμη κι όταν κάνει λάθος, η αγάπη του γονέα δεν αλλάζει
- Συναισθηματική καθοδήγηση: Να βλέπει έναν ενήλικα που διαχειρίζεται τα συναισθήματά του χωρίς να νιώθει να εκρήγνυται και να νιώθει ασφάλεια να εκφράσει τα συναισθήματά του
- Όρια: Αλλά με σταθερότητα, όχι με απειλή και τιμωρία.
Όταν αντί να φωνάζεις, παίρνεις ανάσα και λες: Θα το συζητήσουμε σε λίγο, θέλω να σκεφτώ πρώτα Όταν αναγνωρίζεις: Φαίνεται πως είσαι απογοητευμένο, γιατί δεν έγινε όπως ήθελες.
Όταν παραμένεις συνδεδεμένος ακόμη κι όταν η κατάσταση φαίνεται βουνό, κάνεις πολλά περισσότερα από όσα νομίζεις. Τα παιδιά δεν ζητούν αλάνθαστους γονείς, ζητούν γονείς που να αντέχουν να μείνουν δίπλα τους, όταν νιώθουν χαοτικά».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
