Παιδιά που λένε ότι έχουν «σχέση», παιχνίδια με φιλιά και «αγκαλίτσες» στην αυλή.
Εάν έχετε παιδί στο δημοτικό σχολείο, μπορεί να μην περιμένετε, ότι θα έρθει η στιγμή να τα βοηθήσετε να διαχειριστούν μία ρομαντική σχέση. Ενώ τα μικρά παιδιά δεν βιώνουν τον έρωτα όπως οι ενήλικες, ωστόσο εκφράζονται για το «έτερον ήμισύ» τους ως «το αγόρι μου» ή «το κορίτσι μου». Ορισμένα παιδιά , μάλιστα, μπορεί να μιλούν για ένα «φλερτ» ή ακόμη και να λένε ότι «τα έχουν» με ένα άλλο παιδί. Είναι αυτό φυσιολογικό; Και ποια είναι τα υγιή όρια, για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε;
Όπως επισημαίνει η ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Bond, Cher McGillivray, είναι σχεδόν φυσιολογικό τα παιδιά στο δημοτικό να κάνουν αυτές τις παιχνιδιάρικες «σχέσεις» ή να εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για ένα άλλο παιδί με τις λέξεις «αγόρι μου» ή «κορίτσι μου». Κι αυτός είναι ένας τρόπος να εξερευνήσουν τον κόσμο.
Σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξής τους διαφορετικοί τύποι κοινωνικής αλληλεπίδρασης βοηθά τα παιδιά να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους και τις κοινωνικές νόρμες με έναν ασφαλή και ευφάνταστο τρόπο. Επιπλέον, τα βοηθά να επεξεργστούν τους κοινωνικούς δεσμούς – πώς δηλαδή αναπτύσσουμε σύνδεση με τους άλλους- και να κατανοήσουν τη διαπροσωπική δυναμική.
Συνεπώς, ακριβώς όπως τα παιδιά έπαιζαν παλιότερα τους «γονείς» ή τα «αδέλφια» σε ένα παιχνίδι ρόλων, το ίδιο γίνεται με το να παίζουν, ότι έχουν σχέση ή ακόμη και να μιμούνται μία τελετή γάμου.
Υπάρχουν άλλοι λόγοι που συμβαίνει αυτό;
Η απάντηση είναι ναι. Τα παιδιά επηρεάζονται από ταινίες, παραμύθια, βιβλία και τηλεοπτικές σειρές ή βλέποντας τα μεγαλύτερα αδέλφια τους. Για παράδεγμα, παρακολουθώντας την Άριελ και τον πρίγκιπα Έρικ να ερωτεύονται στη «Μικρή Γοργόνα» μπορεί να τα κινητοποιήσει για να τους μιμηθούν, όπως ακριβώς μιμούνται τις κινήσεις του“spinjistu”, αφότου παρακολουθήσουν το Ninjago.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά ηλικίας 5-12 ετών βρίσκονται στο αναπτυξιακό στάδιο, κατά το οποίο αναζητούν επιβεβαίωση από τους ενήλικες και συνομιλήκους τους. Έχοντας «αγόρι» ή «κορίτσι» ενδεχομένως είναι ένας τρόπος να νιώσουν κοινωνικά αποδεκτά και επαρκή. Επίσης, μπορει να «πιεζονται» από τον συνομίληκο περίγυρο. Για παράδειγμα, «γιατί έχει ο τάδε συμμαθητής μου κορίτσι, θα έχω κι εγώ».
Όταν το παιδί λέει ότι έχει «αγόρι» ή «κορίτσι»
Το να παίζουν τα παιδιά στο δημοτικό με τις έννοιες του «αγοριού» ή του «κοριτσιού» είναι απολύτως φυσιολογικό πριν την εφηβεία. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διασφαλίζουμε πως αυτές οι συμπεριφορές μένουν μέσα σε υγιή όρια.
Αν εκφράζουν σωματική στοργή –όπως αγκαλιές ή το να κρατιούνται χέρι-χέρι– είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται πως αυτό γίνεται με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους και πάντα με τη συναίνεση και των δύο. Το παλιό παιχνίδι «πιάσε και φίλα» για παράδειγμα, θεωρείται πλέον ξεπερασμένο και ακατάλληλο, καθώς βασίζεται στο να επιβάλλεται ένα φιλί σε κάποιο παιδί χωρίς τη θέλησή του.
Καθώς τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία, τα παιδικά αισθήματα προσκόλλησης μπορεί να μετατραπούν σε ρομαντικά συναισθήματα και πιο έντονες σχέσεις. Εκεί είναι που ενδέχεται να αρχίσουν να εμφανίζονται οι πρώτες «κανονικές» σχέσεις.
Σε οποιαδήποτε φάση της ανάπτυξής τους, είναι θεμελιώδες να μιλάμε ανοιχτά μαζί τους για τη συναίνεση: τι σημαίνει, πώς μοιάζει, πώς ακούγεται. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, η προσέγγιση αλλάζει, αλλά η βασική αρχή είναι μία: κανείς δεν πρέπει να κάνει κάτι ή να βρεθεί σε μια κατάσταση που τον/την κάνει να νιώθει άβολα.
Πώς να του μιλήσεις χωρίς να νιώσει άσχημα
Το πιο σημαντικό είναι να μην κοροϊδέψετε τα συναισθήματά του ούτε να δείξετε θυμό. Αν το παιδί εκφράζει περιέργεια ή θέλει να μιλήσει για σχέσεις, πρέπει να νιώθει ότι έχει έναν ασφαλή χώρο να το κάνει χωρίς φόβο, ντροπή ή ενοχές. Θυμηθείτε: μια συμπεριφορά μπορεί να μην είναι κατάλληλη, αλλά το ίδιο το παιδί δεν είναι ούτε «παράξενο» ούτε «κακό».
Αν νιώθει ότι δεν μπορεί να μιλήσει για τέτοια θέματα, υπάρχει ο κίνδυνος να πιστέψει πως κάτι δεν πάει καλά με το ίδιο. Αυτό μπορεί να επηρεάσει την αυτοεκτίμησή του.
Μπορείτε, για παράδειγμα, να ρωτήσετε: «Τι σου αρέσει σε αυτόν τον φίλο ή τη φίλη;», ώστε να αποφορτίσετε την έννοια του «αγοριού» ή της «κοπέλας». Βοηθά επίσης να μιλήσετε για τις δικές σας παιδικές εμπειρίες: «Κι εγώ είχα πολύ καλούς φίλους στο δημοτικό και κάναμε τα πάντα μαζί, χωρίς να λέμε ότι είμαστε “ζευγάρι”».
Αν ανησυχείτε για κάποια ακατάλληλη συμπεριφορά, μπορείτε να απευθυνθείτε στον γονέα του άλλου παιδιού ή στο σχολείο, ώστε να τεθούν με διακριτικό τρόπο νέα όρια για όλα τα παιδιά που εμπλέκονται.
Πηγή: Independent
