Η φωνή μίας ψυχολόγου με αφορμή την υπόθεση της Αμαλιάδας.
Με την ομολογία της η 25χρονη Ειρήνη Μουρτζούκου έδωσε τέλος στο θρίλερ και αποκάλυψε, ότι εκείνη αφαίρεσε τις ζωές τεσσάρων παιδιών, εκ των οποίων δύο δικά της και την μικρή αδελφή της.
Μαζί με την δεύτερη πολύκροτη υπόθεση, αυτήν της Πάτρας και της Ρούλας Πισπιρίγκου, η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη, με μία ανάρτηση – κραυγή μιλά για το πώς μία μάνα φτάνει στο σημείο να γίνει Μήδεια.
«Πώς μπόρεσε το τέρας;;», διαβάζω να αναρωτιούνται. «Πώς δεν το είδαμε;;», αναρωτιέμαι. «Πώς φτάνει ένας άνθρωπος να μεταμορφωθεί σε τέρας;». Κάθε φορά αναρωτιέμαι. Πόση οδύνη , πόσος σπαραγμός, πόση απόγνωση θα βιώσουμε ακόμη για να πλαισιώσουμε με υπευθυνότητα και φροντίδα την ψυχική υγεία», σχολιάζει στη λεζάντα της ανάρτησης η ψυχολόγος.
Και συνεχίζει: «Τα περιστατικά παιδοκτονίας μας συγκλονίζουν, γιατί ανατρέπουν τη βαθύτερη ψυχική μας πεποίθηση, πως η μητρική φιγούρα είναι σύμβολο φροντίδας, προστασίας και αγάπης.
Όταν αυτή η εικόνα διαλύεται, δεν καταρρέει μόνο ένα πρόσωπο, αλλά και οι συλλογικές μας σταθερές. Ωστόσο, πίσω απο τέτοιες τραγωδίες κρύβονται συχνά σύνθετα ψυχικά φαινόμενα και για αυτό η ερώτηση δεν είναι μόνο «πώς μπόρεσεε να το κάνει;», αλλά και «πώς φτάσαμε να μη δούμε;»
Ο ψυχικός πόνος, όταν δεν ακούγεται μπορεί να γίνει βία προς τον εαυτό ή προς τους άλλους. Δεν πρόκειται για διακολογία. Αν δεν θέλουμε να ξαναδούμε τέτοιες τραγωδίες, οφείλουμε να κοιτάξουμε πέρα από τον τίτλο του εγκλήματος.
Να δούμε τις ρωγμές που προηγήθηκαν, να εκπαιδεύσουμε την κοινωνία να αναγνωρίζει τα σημάδια, να δώσουμε χώρο στους ανθρώπους να μιλούν χωρίς φόβο.
Γιατί η πραγματική πρόληψη της βίας ξεκινά από την κατανόηση και την έγκαιρη στήριξη της ψυχικής υγείας. Και σε αυτό χρειάζεται να είμασστε μαζί».
Κλείνοντας, απευθυνόμενη προς την πολιτική ηγεσία της χώρας, σημειώνει: «δεν αντέχουμε άλλους ανθρώπους να μεταφορτώνονται σε τέρατα ενόσω η κοινωνία, η πολιτεία, το κράτος κωφεύουν»
