Από το πρώτο χαμόγελο του μωρού σου μέχρι να τελειώσει το σχολείο η γονεϊκότητα είναι μια εμπειρία γεμάτη ανταμοιβές.
Δεν μπορεί, όμως, κανείς να αρνηθεί, πόσοι γονείς γίνονται θυσία για τα παιδιά τους και όχι μόνο οικονομικά. Και πράγματι, σύμφωνα με μία νέα μελέτη του Headway πάνω από τους μισούς γονείς παραδέχονται, ότι έχουν αφήσε στην άκρη την καριέρα τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Λένε ακόμη, ότι πολλές φορές έχουν αφήσει και την ταυτότητά τους κατά μέρος, παραβλέποντας την αυτοφροντίδα τους για χάρη της λίστας των υποχρεώσεων.
Τα ευρήματα της μελέτης αποκάλυψαν τους πολλούς τρόπους με τους οποιους οι γονείς βάζουν σε προτεραιότητα τα παιδιά τους. Αν πχ πρέπει να πεις όχι σε μία ευκαιρία για εργασία, μπορεί να σας πάρει χρόνο από τα παιδιά σας ή να πρέπει να βάζετες το ξυπνητήρι πολύ πρωί απλά για να κερδίσετε μία στιγμή, προκειμένου να κυνηγήσετε κάποιον από τους προσωπικούς σας στόχους, δεν είστε μόνοι.
Στην πραγματικότητα δουλεύετε σε μία επιχέιρηση… γονέων, που έχουν ανακαλύψει ότι η ισορροπία σπιτιού – ζωής είναι λεπτή και περίπλοκη.
Καριέρα ή παιδιά; Οι δύσκολες ισορροπίες των γονιών
Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα της μελέτης είναι ότι το 57% των γονέων αναφέρουν, ότι απέρριψαν ευκαιρίες για εργασία στον βωμό της ανατροφής των παιδιών. Η στατιστική αυτή αντανακλά απόλυτα τις πραγματικές εμπειρίες πολλών μαμάδων που γνωρίζω και οι οποίες έβαλαν στην άκρη τις προσωπικές τους φιλοδοξίες για να είναι εκεί την ώρα του ύπνου των παιδιών τους. Η ισορροπία ανάμεσα στα επαγγελματικά ταξίδια και στις σχολικές υποχρεώσεις –όπως η βραδιά γνωριμίας στο σχολείο– είναι σχεδόν αδύνατη για πολλούς γονείς.
Παράλληλα, η μελέτη αποκαλύπτει ότι το 34% των γονέων εξομολογείται πως η προσωπική του φιλοδοξία έχει μπει στο περιθώριο από τη στιγμή που ήρθαν στον κόσμο τα μικρά τους. Είναι μία απλή συγκυρία της νέας καθημερινότητας, της έλλειψης ύπνου και της αλλαγής προτεραιοτήτων.
Οι μαμάδες το νιώθουν περισσότερο
Το βάρος της γονεϊκότητας είναι πιο έντονο στις μαμάδες, οι οποίες εξακολουθούν να έχουν τη μερίδα του λέοντος στην φροντίδα των παιδιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μαμάδες τείνουν να εξακολουθούν να θυσιάζουν την καριέρα τους και την προσωπική τους ανάπτυξη για χάρη των παιδιών σε σύγκριση με τους μπαμπάδες, παρά το γεγονός, ότι αυτή η ψαλίδα κλείνει σιγά σιγά. Σαφώς και έχει υπάρξει πρόοδος, ωστόσο πολλοί εργοδότες ακόμη δεν στηρίζουν όπως θα έπρεπε τις εργαζόμενες μητέρες, οι οποίες μπορεί να βιώνουν μικρότερη επαγγελματική εξέλιξη ή να χάνουν ευκαιρίες προαγωγής.
Επιπροσθέτως, η κοινωνική πίεση παίζει επίσης τον ρόλο της. Ο κόσμος συχνά επικρίνει τις μητέρες, όταν δίνουν προτεραιότητα στον εαυτό τους και με έναν τρόπο που δεν γίνεται στους άντρες. Για να είμαστε ειλικρινείς, ωστόσο, οι άντρες που επιλέγουν να παίρνουν άδειες ή να επιλέγουν ευέλικτα ωράρια επίσης δέχονται κοινωνική πίεση ή κριτική ενίοτε.
Ένας ακόμη παράγοντας που έχει ξεχωριστή σημασία είναι το εισόδημα, καθώς το κόστος της φροντίδας των παιδιών είναι μεγάλο και εμποδίζει πολλούς γονείς από το να ακολουθήσουν την καριέρα τους.
Μία μαμά εξομολογείται
«Η εκδοχή μου πριν τα παιδιά, εκείνη που φορούσε τακούνια και κοστούμια κάθε μέρα, μοιάζει σχεδόν με άλλο πρόσωπο, αν σκεφτεί κανείς πως η τωρινή της γκαρνταρόμπα –ως part-time αρθρογράφος και μαμά στο σπίτι αποτελείται κυρίως από κολάν και αθλητικά.
Αντί να βγαίνω τα Σαββατοκύριακα με φίλους, τώρα βρίσκομαι στις κερκίδες σε αγώνες κολύμβησης, και θεωρώ «τύχη» να καταφέρουμε να βγούμε για ραντεβού με τον άντρα μου λίγες φορές τον χρόνο. Προσθέστε σε αυτό και το γεγονός πως το να βρω χρόνο για γυμναστική μοιάζει όσο ακατόρθωτο όσο το να αδειάσω τελείως το καλάθι με τα άπλυτα ρούχα, και καταλαβαίνετε γιατί ταυτίζομαι πλήρως με το στατιστικό που λέει πως το 49% των γονιών νιώθουν πως έχουν χάσει την ταυτότητά τους», σημειώνει.
Και συνεχίζει: «Ο χρόνος με φίλους, τα ταξίδια και η ελευθερία στην καριέρα είναι σημαντικά γιατί κρατούν έναν άνθρωπο συνδεδεμένο με τον εαυτό του», εξηγεί η δρ. Mazer. «Όταν αυτά χάνονται, οι άνθρωποι νιώθουν να μικραίνουν μέσα τους, σαν να περιορίζεται ο κόσμος τους
Δεν πρόκειται απλώς για μια προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα. Όταν αφήνεις πίσω τις επαγγελματικές φιλοδοξίες, την κοινωνική σου ζωή -και τελικά την ίδια σου την ταυτότητα- αυτό μπορεί να έχει πραγματικές συνέπειες στην ψυχική σου υγεία.Για παράδειγμα, αν πριν τα παιδιά τα ταξίδια ήταν σημαντικό κομμάτι της ζωής σου, δεν υπάρχει λόγος να σταματήσουν να είναι.
Άλλοι γονείς (38%) δηλώνουν ότι τους λείπουν τα παλιά τους χόμπι. Επιπλέον, το 59% αναφέρει ότι η κοινωνική τους ζωή ήταν το πρώτο που θυσιάστηκε, 42% στερούνται τον ύπνο για να ανταποκριθούν στις οικογενειακές υποχρεώσεις και 23% δηλώνουν πως δεν έχουν καθόλου χρόνο για τον εαυτό τους.
Όπως δείχνει η έρευνα, πολλοί από εμάς δεν ζούμε ζωές που θα χαρακτηρίζαμε ως ολοκληρωμένες ή γεμάτες. Δυστυχώς, σύμφωνα με τη δρ. Thapar-Olmos, το να αγνοούμε τις δικές μας ανάγκες αυξάνει τον κίνδυνο για κατάθλιψη, άγχος και εξουθένωση.
Και ναι αυτό είναι burnout
Αυτή η οικεία αίσθηση συναισθηματικής εξάντλησης μπορεί να εκδηλωθεί ως απόγνωση ακόμα και μπροστά σε απλές καθημερινές εργασίες, όπως το άδειασμα του πλυντηρίου πιάτων. Οι γονείς συχνά νιώθουν απομονωμένοι, μη εκτιμημένοι, με χαμηλή αυτοεκτίμηση και έλλειψη προσωπικής φιλοδοξίας.
Όταν η ζωή περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τους άλλους, είναι δύσκολο να νιώσεις ενθουσιασμό ή όρεξη για προσωπική εξέλιξη. Αυτή η σταδιακή «διάβρωση» της προσωπικότητας μπορεί να γίνει αργά και ύπουλα, μέρα με τη μέρα, μέσα από ατέλειωτους τσακωμούς ανάμεσα στα παιδιά, αϋπνίες για να βοηθήσεις με τα μαθήματα, το μαγείρεμα, το καθάρισμα, το πήγαινε-έλα, τις πάνες και τις μύτες.
Κάποια στιγμή, πολλοί γονείς συνειδητοποιούν πόσα έχουν βάλει στην άκρη από τον εαυτό τους — αλλά δυσκολεύονται να βρουν τον χώρο ή την αυτοπεποίθηση να τα φέρουν πίσω.
Η ενοχή είναι υπαρκτή
Οπότε, εκτός από τους πρακτικούς λόγους -όπως το ότι δεν μπορείς να πας ταξίδι με ένα μωρό που θηλάζει-γιατί δεν κάνουν οι γονείς περισσότερα για τον εαυτό τους; Η απάντηση είναι η ενοχή.
Πολλοί γονείς νιώθουν άσχημα με το που επιθυμήσουν κάτι για τους ίδιους. Αυτή η ενοχή μένει και αρχίζει να ελέγχει τις επιλογές τους: λένε ‘όχι’ σε ταξίδια, απορρίπτουν επαγγελματικές ευκαιρίες και αναβάλλουν οτιδήποτε είναι καθαρά προσωπικό. Με τον καιρό, ξεχνούν τι τους αρέσει πέρα από τον ρόλο του γονιού.
Αυτή η αποσύνδεση με τον εαυτό επηρεάζει συχνά και τη σχέση με τον σύντροφο. Μάλιστα, το 29% των γονιών δηλώνει ότι η ανατροφή παιδιών έχει προκαλέσει ένταση στη σχέση τους. Λογικό είναι: αν έχεις χάσει την επαφή με τον εαυτό σου, πώς να συνδεθείς αυθεντικά με κάποιον άλλο;
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και το αίσθημα της μεταμέλειας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 46% των γονιών μετανιώνουν που δεν κατέκτησαν περισσότερα προσωπικά ορόσημα πριν αποκτήσουν παιδιά.
Αλλά… προσοχή! Αυτά δεν πρέπει να τα λες φωναχτά, σωστά;
Ούτε ότι για πολλούς γονείς (27%) το «μέχρι να γίνει 18» είναι ένας πραγματικός αντίστροφος χρόνος.
