Οι περισσότεροι γονείς, όταν πλησιάζει η ώρα που η νέα μαμά πρέπει να επιστρέψει στη δουλειά μετά την άδεια λοχείας, καλούνται να πάρουν μία πολύ σημαντική απόφαση: ποιος θα κρατήσει το παιδί; Η γιαγιά ή κάποια νταντά.
Και μπορεί στον παρελθόν η ανάθεση αυτού του ρόλου να γινόταν κατά πλειοψηφία σε γυναικείο πρόσωπο, σήμερα δεν είναι λίγοι οι μπαμπάδες που νταντεύουν τα παιδιά τους είτε λόγω οικονομικής κρίσης, είτε επειδή οι εργαζόμενες μητέρες είναι πολλές και οι ευθύνες πρέπει να μοιράζονται. Θα εμπιστευόσασταν όμως έναν άντρα για αυτόν τον ρόλο, ακόμη κι αν είναι ο πατέρας ή θα προτιμούσατε μια γυναίκα να αναλάβει τη φροντίδα του παιδιού σας;
Η Elizabeth Paulson, μητέρα ενός αγοριού μοιράζεται τη δική της προσωπική ιστορία. Πείτε μας κι εσείς τη γνώμη σας στο τέλος του κειμένου ή στείλτε μας τη δική σας ιστορία στο [email protected].
“Όταν ο σύζυγός μου, Ross, ήταν μικρός ο πατέρας του έμεινε άνεργος για μερικά χρόνια. Η μητέρα του ήταν η μοναδική που έφερνε χρήματα στην οικογένεια και τη συντηρούσε.
Είναι μια περίοδο που η πεθερά μου αναπολεί συχνά και τη θυμάται πάντα με περηφάνια. Ο πεθερός μου από την άλλη, αναφέρεται σε εκείνα τα χρόνια λέγοντας πάλι «την περίοδο που έκανα μπέιμπι σίτινγκ στον Ross».
Αυτό, φυσικά, είναι εξοργιστικό. Δεν μπορεί η ανατροφή και η φροντίδα ενός παιδιού από τον γονιό του να λέγεται μπέιμπι σίτινγκ. Οι μητέρες δηλαδή είναι μητέρες ακόμη κι όταν δεν δουλεύουν και φροντίζουν τα παιδιά τους ενώ οι μπαμπάδες κάνουν μπέιμπι σίτινγκ; Δεν νομίζω γιατί δεν αισθάνομαι ότι ο άντρας μου κάνει μπέιμπι σίτινγκ όταν προσέχει το παιδί μας.
Μερικά παραδείγματα:
Το προηγούμενο Σάββατο είχα μια δουλειά που έπρεπε να ολοκληρωθεί πριν το μεσημέρι. Ο σύζυγός μου συμφώνησε να σηκωθεί την ίδια ώρα με τον 16 μηνών γιο μας και να τον προσέχει, όσο εγώ θα δούλευα. Δεν είχε περάσει πολύ ώρα από τότε που ο Ross πήγε με τον μικρό κάτω για να ετοιμάσουν το πρωινό, όταν είδα τον γιο μας να εμφανίζεται πάλι στον πάνω όροφο με ένα πιρούνι στο χέρι έτοιμος να παίξουμε πόλεμο! Όταν τον πήγα κάτω, ο σύζυγός μου κοιμόταν βαθιά στον καναπέ.
Σας ερωτώ: Είναι αυτή συμπεριφορά μπέιμπι σίτερ; Όχι, εγώ θα την απέλυα μια τέτοια μπέιμπι σίτερ.
Όταν έρχεται η αληθινή μας μπέιμπι σίτερ, κουβαλά πάντα μια τσάντα το ίδιο μεγάλη όπως της Μαίρη Πόπινς με παιχνίδια που μπορεί να απασχολήσουν το μωρό. Από την άλλη όταν το παιδί μας μένει με τον Ross, πηγαίνουν σε ένα κατάστημα με ηλεκτρονικά είδη και καταλήγει να παίζει με λαμπτήρες.
Η μπέιμπι σίτερ καθαρίζει μετά το μεσημεριανό γεύμα. Ο σύζυγός αφήνει τα κουτιά από τις πίτσες μες στη μέση.
Η μπέιμπι σίτερ κάνει μπανάκι το μωρό, του φοράει τις πιτζαμούλες του και του αλλάζει πάνα πριν τον ύπνο. Ο σύζυγός μου βάζει περιστασιακά το παιδί να ξαπλώσει στον καναπέ με τα ρούχα της ημέρας και πρόσωπο και χέρια κολλώδη. Η μπέιμπι σίτερ δεν θα το έκανε ποτέ αυτό!
Η μπέιμπι σίτερ ηρεμεί το γκρινιάρικο αγόρι μας με τραγούδια και χάδια κάθε φορά που βάζει τα κλάματα. Ο σύζυγός μου πάλι, δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον αφήσει να κλαίει και να χτυπιέται στο πάτωμα.
Όταν το μωρό είναι άρρωστο, η μπέιμπι σίτερ ακολουθεί τις οδηγίες μου για τη χορήγηση του φαρμάκου και με ενημερώνει με μηνύματα για την κατάσταση υγείας του γιου μου. Ο σύζυγός μου παίρνει το μωρό βόλτα στο εμπορικό κέντρο και συνήθως ξεχνάει το τηλέφωνο στο σπίτι ή απλά δεν το ακούει.
Η μπέιμπι σίτερ διδάσκει το γιο μας πώς να πλύνει τα χεράκια του μετά την χρήση της τουαλέτας. Ο σύζυγός μου τον διδάσκει πόσο διασκεδαστικό είναι στο καζανάκι της τουαλέτας, ΌΛΗ την ώρα.
Όταν το μωρό κοιμάται, η μπέιμπι σίτερ καθαρίζει και στη συνέχεια διαβάζει κάτι στον καναπέ όσο μας περιμένει να επιστρέψουμε. Ο σύζυγος μου αποφασίζει να βγει στον κήπο να κάνει δουλειές!
Η μπέιμπι σίτερ πληρώνεται. Ο σύζυγός μου όχι. Έχει ωστόσο ένα αξιολάτρευτο και χαρούμενο παιδί και μια όμορφη σύζυγό.
Να προσλάβω τον σύζυγό μου ώστε να αναλάβει τη φροντίδα του παιδιού μας; Ποτέ. Το ύφος του είναι ανέμελο και απερίσκεπτο. Σίγουρα δεν έχει τα προσόντα μιας καλής μπέιμπι σίτερ και είναι έτη φωτός μακριά από οτιδήποτε έχει να κάνει με επιτήρηση παιδιών. Αυτό που με ενοχλεί είναι πώς δεν παίρνει αυτό τον ρόλο στα σοβαρά. Θα ήθελα η συμπεριφορά του να μοιάζει με τη δική μου ή με της μπέιμπι σίτερ.
Αυτή είναι η εμπειρία μου. Μπορεί λοιπόν οι μπαμπάδες να είναι χάλια μπέιμπι σίτερς, ξέρω όμως ότι γίνονται καλύτεροι μπαμπάδες. Ξέρω ότι είναι σημαντικό να περνάνε χρόνο μαζί. Μπορεί λοιπόν ο γιος μου να μην φοράει πιτζάμες όταν τον κοιμίζει ο πατέρας του ή να τρώει έτοιμο φαγητό και να κάνει βόλτες σε εμπορικά καταστήματα ακόμη κι όταν έχει πυρετό, ξέρω όμως ότι ο μπαμπάς του τον αγαπάει, τον αγαπάει και τον φροντίζει με έναν τρόπο που μπορεί μόνο εκείνος. Όταν είμαι μακριά, δεν ανησυχώ γιατί ξέρω ότι ο γιος μου διασκεδάζει πολύ. Ξέρω ότι θα εξερευνήσει όλους τους εξωτερικούς χώρους, ότι θα πιει παγωμένο νερό, ότι θα χαϊδέψει τα αδέσποτα σκυλιά αλλά δεν με πειράζει γιατί θα περάσει καλά κι όταν γυρίσει θα του πλύνει τα χεράκια η μαμά.
Eliza”
Πηγή: scarymommy.gr
