“Αυτή ήταν η εικόνα στον διάδρομο του σπιτιού μου την περασμένη Τετάρτη. Σπασμένα κομμάτια καθρέφτη παντού. Ο γιος μου ήταν που το έκανε.
Μου κόπηκε η ανάσα όταν είδα τον γιο μου να εισβάλλει στο μπάνιο απογοητευμένος, θυμωμένος, εξαγριωμένος για τους δικούς του λόγους. Έκλεισε πίσω του την πόρτα τόσο δυνατά που ο μεγάλος καθρέφτης που κρεμόταν απέναντι ακριβώς έπεσε στο πάτωμα και έγινε χίλια κομμάτια.
Παρέμεινα ψύχραιμη. Αφού κοίταξα τι ζημιές είχαμε πήρα μια βαθιά ανάσα και έβγαλα το σκύλο έξω ώστε να μην τραυματιστούν τα ποδαράκια του. Την γάτα την πήγα στο υπόγειο για τους ίδιους λόγους.
Βγήκα στο μπαλκόνι κι ένιωσα καυτά δάκρυα να ρέουν στο πρόσωπο μου. Είναι απίστευτη η μοναξιά μου βιώνει κάτι τέτοιες στιγμές ένας γονιός που μεγαλώνει μόνος του το παιδί του. Συνειδητοποίησα πόσο φοβισμένη και απογοητευμένη ένιωσα. Όντως συνέβη τώρα αυτό, αναρωτιόμουν. Ναι συνέβη.
Όσο σκεφτόμουν αν και κατά πόσο ήταν αυτό μια ένδειξη του χαρακτήρα του, άκουσα από το παράθυρο του μπάνιου που βρισκόταν ακριβώς από πάνω μου, το παιδί μου να κλαίει.
Η ψυχούλα του πονούσε. Ούτε κι εκείνος το ήθελε. Ήταν φοβισμένος, τρομοκρατημένος, ντροπιασμένος, ανήσυχος και τρομαγμένος.
Είπα στον εαυτό μου «Πάρε μια βαθιά αναπνοή, μαμά.» Βαθιά αναπνοή. Αυτή η μικρή κι εύθραυστη ψυχούλα σε χρειάζεται τώρα. Σε χρειάζεται πάρα πολύ. Θέλει τη συμπόνια και την αγάπη σου. Πάρε βαθιές αναπνοές, μαμά και πήγαινε δίπλα του.
Πήγαινε τώρα. Άνοιξε την πόρτα και πάρτον στην αγκαλιά σου. Αγκάλιασε τον σφιχτά . Κοίτα πόσο πρόθυμος είναι να δεχθεί την αγάπη σου. Να τον καθησυχάσεις. Κοίτα πόσο μικρός είναι. Πόσο ευαίσθητος είναι.
Σ’ αγαπώ.
Είσαι ασφαλής.
Είμαι εδώ.
Το χειρότερο, πέρασε.
Είμαι δίπλα σου.
Σ’ αγαπώ.
Πήγαινε δίπλα του και μίλα του για το θυμό. Εξήγησέ του. Ο θυμός είναι ένα πραγματικά ισχυρό συναίσθημα. Είναι καλό από τη μια να εκφράζεται από την άλλη όμως μπορεί να σε καταστρέψει . Αυτή τη στιγμή ήρθες αντιμέτωπος με τον θυμό. Υπάρχει όμως ένας καλύτερος τρόπος να έρθεις αντιμέτωπος με τα αισθήματά του.
Θα το δουλέψουμε μαζί καλύτερα αύριο.
Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.
Είσαι ασφαλής.
Δεν είσαι μόνος σου αντιμέτωπος με τον θυμό.
Δεν είναι μόνος σου απέναντι στους φόβους σου.
Είμαι εδώ εγώ. Είμαστε μαζί.
Θα περάσει κι αυτό.
Και τα καθαρίσαμε όλα μαζί.
Βάλαμε ηλεκτρική σκούπα και κάναμε δουλειές ήσυχα και προσεκτικά.
Μερικές φορές τα πράγματα ξεφεύγουν. Μερικές φορές φταίμε κι εμείς. Δεν έχει σημασία τι έγινε, πώς και γιατί. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Να μην το αφήσουμε να μας κάνει μεγαλύτερο κακό. Θα το αφήσουμε να μας «σκοτώσει;» Θα ρίξουμε αλλού τις ευθύνες; Ή μήπως θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Θα αντιληφθούμε τη δύναμη της αγάπης;
Πήγαινε μαμά. Πήγαινε τώρα. Πάρε το μωρό σου αγκαλιά και δίδαξε του την ΑΓΑΠΗ.”
