Όταν το παιδί σας είναι στην προσχολική ηλικία – και εξακολουθεί να οικοδομείται το ανοσοποιητικό του σύστημα – μπορεί να σας φαίνεται ότι είναι επιρρεπές στα κρυολογήματα.
Τα μικρόβια, ο πονόλαιμος και ο βήχας είναι μέρος της προσχολικής και ημερήσιας καθημερινότητας, μας λένε οι αναγνώστες μας. Αλλά πόσο άρρωστο πρέπει να είναι το παιδί για να το κρατήσετε σπίτι και να μην το στείλετε στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο;
Αυτό είναι ένα ερώτημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωπες συχνά πολλές μαμάδες. «Εγώ πραγματικά αναρωτιέμαι και προβληματίζομαι πότε πρέπει να κρατάω τα παιδιά μου σπίτι και να μην επιτρέπω να συμμετέχουν στις διάφορες δραστηριότητές τους. Πότε όμως είναι πραγματικά άρρωστα; Πώς μπορώ εγώ να το αποφασίσω;» αναρωτιέται η Bethany, μαμά ενός 5χρονου αγοριού.
Οι απορίες της Esther, μιας άλλης μαμάς είναι καίριες «Αναρωτιέμαι τι κάνουν οι άλλοι γονείς, όταν τα μικρά έχουν ήπια συμπτώματα, όπως ρινική καταρροή και αν είναι εντάξει να τα στείλουν στο σχολείο, ακόμη και αν δεν υπάρχει κίνδυνος να μεταδοθούν τα μικρόβια».
Αυτό που συνιστούν τα μέλη από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων στις ΗΠΑ τους γονείς είναι να κρατούν τα παιδιά στο σπίτι όταν έχουν συμπτώματα κρυολογήματος και να πηγαίνουν στο σχολείο όταν πλέον δεν έχουν πυρετό για τουλάχιστον 24 ώρες χωρίς τη χρήση αντιπυρετικού και άλλων αντιισταμινικών φαρμάκων.
Αλλά ακόμα κι όταν τα συμπτώματα είναι λιγότερο εμφανή, οι γονείς πάλι θα πρέπει να καθοδηγούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Οπότε πότε ένα παιδί με ήπια συμπτώματα πρέπει να μένει σπίτι;
Πολλές μητέρες που πιστεύουν ότι παιδιά που έχουν ήπια συμπτώματα γρίπης δεν θα πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο δυσανασχετούν με τους γονείς που δεν ακολουθούν την ίδια γραμμή.
Για παράδειγμα, η Jodi ο οποία δουλεύει ως νοσοκόμα, λέει ότι έχει δει πολλές φορές μια φαινομενικά αθώα ρινική καταρροή γρήγορα να μετατρέπεται σε κάτι πιο σοβαρό όπως λαρυγγίτιδα, κοκίτη ή γρίπη. «Μερικές φορές μια καταρροή είναι το πρώτο σημάδι για κάτι άλλο μεγάλο, ακόμη και χωρίς άλλα συμπτώματα», λέει η ίδια. «Γιατί να θέσετε και άλλα παιδιά σε κίνδυνο ή ακόμα και το ίδιο σας το παιδί να χειροτερεύσει;» προσθέτει.
Μια μαμά που ονομάζεται Gemma συμφωνεί, λέγοντας ότι ενώ η ίδια κρατά τον γιο της στο σπίτι όταν είναι άρρωστος, άλλες οικογένειες δεν το κάνουν. «Δυστυχώς, υπάρχουν μερικοί γονείς που δεν κάνουν το ίδιο. Αυτό με θυμώνει», προσθέτει. «Αρρωστήσαμε όλοι οικογενειακώς με βρογχίτιδα, γαστρεντερίτιδα και επιπεφυκίτιδα επειδή ο μικρός πήγε στο σχολείο και μετέφερε τα μικρόβια στο σπίτι.»
«Εάν τα συμπτώματα δεν είναι βαριά, μπορούν τα παιδιά να πάνε στο σχολείο»
Κι ενώ μητέρες όπως η Jodi δυσανασχετούν με τα άρρωστα παιδιά που κολλούν τους συμμαθητές τους, άλλοι γονείς όπως η Mylene, θεωρεί ότι κάθε γονέας μπορεί να κάνει την επιλογή και να στέλνει στο σχολείο ένα παιδί που απλά τρέχει η μύτη του. Επιπλέον, πιστεύει ότι τα παιδιά θα πρέπει να εκτίθενται σε ορισμένα μικρόβια ώστε να οικοδομήσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα.
«Είναι εντελώς αδύνατο να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από όλες τις ασθένειες», λέει. «Αν κρατάγαμε κάθε φορά τα παιδιά που αρρωσταίνουν σε καραντίνα, κανείς από εμάς δεν θα είχε δουλειά και θα ζούσαμε όλοι στο δρόμο. Δεν έχουν όλοι βοήθεια που θα δεχτούν να αναλάβουν τη φροντίδα των παιδιών.»
«Μόνο όταν δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία και είμαι σίγουρη ότι το παιδί μου είναι άρρωστό, τότε μόνο δεν το στέλνω στο σχολείο» καταλήγει η ίδια.
«Δεν είναι όλες οι ασθένειες μεταδοτικές»
Μπορεί κάποιες μητέρες να θεωρούν τον βήχα ή την καταρροή ένδειξη του κρυολογήματος, δεν συμφωνούν όμως όλοι με αυτό. Για παράδειγμα, η Becky λέει ότι όλη η οικογένεια της το χειμώνα έχει βουλωμένη μύτη λόγω του ξηρού καιρού. «Η ρινική καταρροή και ο βήχας είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα παιδιά μας είναι άρρωστα. Τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνουμε; Να κρατάμε τα παιδιά μας σπίτι για να μην παρεξηγηθούν οι άλλοι γονείς;» λέει η Becky.
H μαμά Nicky έχει την ίδια άποψη, εξηγώντας ότι η κόρη της έχει πολύ βαριές αλλεργίες και άσθμα. «Αν έμενε σπίτι, κάθε φορά που έχει συνάχι ή βήχα, δεν θα μπορούσε ποτέ να πάει στο σχολείο.»
«Κάθε σχολείο πρέπει να βρει την χρυσή τομή»
Τελικά όλες οι μαμάδες συμφωνούν και στις δύο πλευρές του διαλόγου ότι η σοβαρότητα της ασθένειας πρέπει να είναι ο παράγοντας τον οποίο θα λαμβάνουν υπόψη όλοι οι γονείς και να κρατάνε μακριά από το σχολείο τα παιδιά με συμπτώματα όπως πυρετός, εμετός, και δυνατός βήχας.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να διδάξετε από νωρίς στα παιδιά σας ορισμένους κανόνες προφύλαξης όπως το να πλένουν τα χεράκια τους τακτικά, να αποφεύγουν την άμεση επαφή με ένα παιδάκι που φτερνίζεται ή βήχει και κάθε φορά που έχει εκείνο βήχα να καλύπτει το στόμα με τον αγκώνα του.
Πιστεύετε ότι τα νηπιαγωγεία και οι παιδικοί σταθμοί θα πρέπει να εφαρμόζουν μια συγκεκριμένη πολιτική και να μιλήσουν στους γονείς που στέλνουν άρρωστα τα παιδάκια τους ή κάτι τέτοιο σας φαίνεται υπερβολικό; Εσείς τι κάνετε σε αυτήν την περίπτωση;
