Η ώρα του κολατσιού στο σχολείο δεν είναι πάντα τόσο απλή όσο φαίνεται.
Κάθε παιδί ανοίγει το ταπεράκι του και μαζί κουβαλά ένα μικρό κομμάτι από το σπίτι του, τις συνήθειες της οικογένειας, ακόμα και την κουλτούρα του. Κάποιες φορές, τα βλέμματα ή τα σχόλια των συμμαθητών μπορεί να κάνουν το παιδί να νιώσει διαφορετικό ή άβολο.
Αυτές οι μικρές εμπειρίες μπορεί να επηρεάσουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών και το πώς αντιλαμβάνονται την καθημερινότητά τους. Μην πάτε μακριά. Στα σχολικά μας χρόνια, όταν όλοι παίρναμε σάντουιτς ή τυρόπιτα από το κυλικείο, η εικόνα ενός παιδιού που έτρωγε καρότα ή φρούτα για κολατσιό από το σπίτι του, μας φαινόταν αλλόκοτη.
Γι’ αυτό οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να υπενθυμίζουν ότι κάθε φαγητό έχει τη δική του ιστορία, πως η διαφορετικότητα είναι πλούτος και ότι τελικά το σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο.
Σύμφωνα με έρευνα του 2024 από το Sistema και την Angus Reid, περισσότεροι από ένας στους τέσσερις γονείς ανέφεραν ότι το παιδί τους έχει δεχτεί κοροϊδία ή εκφοβισμό λόγω του φαγητού που φέρνει στο σχολείο
Τι είναι το lunchbox shaming?
Τα παιδιά συχνά είναι αμείλικτα και σκληρά στις απόψεις τους. Όμως, το lunchbox shaming πάει ένα βήμα παραπάνω από μία απέχθεια για ένα φαγητό. Είναι μία άσκηση κριτικής, ένας τύπος bullying ή κοροϊδίας εξαιτίας του φαγητού που επιλέγει να φάει ένα παιδί στο σχολείο. Ωστόσο, αυτού του τύπου το shaming συχνά στοχεύει φαγητά που αντικατοπτρίζουν την κουλτούρα μίας οικογένειας, τις παραδόσεις ή το κοινωνικο-οικονομικό τους στάτους. Οι γονείς ανέφεραν ότι τα παιδιά τους έγιναν δέκτες κοροϊδευτικών σχολίων κοροϊδία λόγω της εμφάνισης, της μυρωδιάς ή της ασυνήθιστης φύσης του φαγητού τους.
Γιατί πληγώνει πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε;
Το κολατσιό στο σχολείο είναι κάτι περισσότερο από ένα θρεπτικό γεύμα που θα γεμίσει ενέργεια τα παιδιά καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας. Είναι μία σύνδεση με το σπίτι του «Όταν ένα παιδί ανοίγει τo ταπεράκι του με το φαγητό νιώθει ότι η μαμά ή μπαμπάς του είναι δίπλα του.. Όμως, αποτελεί ταυτόχρονα και μία αντανάκλαση της παράδοσης, της κουλτούρας και της κοινωνικής νόρμας μίας οικογένειας», λέει η η Janet Nezon, ιδρύτρια του οργανισμού εκπαίδευση γύρω από τη διατροφική παιδεία, Rainbow Plate.
Για το λόγο αυτό, όταν ένα παιδί δέχεται κοροϊδευτικά σχόλια για το κολατσιό του, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ψυχολογία του. Αρχικά, μπορεί να νιώσει απογοήτευση, ντροπή ακόμη και απομόνωση από τους συνομιλήκους του. Όσο περνά ο καιρός, αυτά τα συναισθήματα ενδεχομένως να υποβαθμίσουν και την αυτοεκτίμησή του. Σύμφωνα με την έκθεση των Sistema και Angus Reid, το 77% των γονέων συμφώνησε, ότι το lunchbox shaming μπορεί να έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στα παιδιά και την πολιτιστική του ταυτότητα.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, το 46% των παιδιών που έχουν υποστεί lunchbox shaming, ζήτησαν από τους γονείς τους να τους αλλάξουν το κολατσιό. Μάλιστα, ορισμένα φέρονται να ικέτεψαν τους γονείς τους να τους βάλουν κάτι διαφορετικό στο ταπεράκι τους για να μοιάζει με το φαγητό των συμμαθητών τους. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που τα παιδιά επειδή ντρέπονται να φάνε στο σχολείο υπό τον φόβο της κοροϊδίας των συμμαθητών τους, επιστρέφουν άθικτο το φαγητό στο σπίτι, λέγοντας ότι δεν πεινούσαν.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς και εκπαιδευτικοί
- Συζητήστε με το παιδί: Να ενθαρρύνετε την ανοιχτή επικοινωνία με το παιδί σας για τη μέρα στο σχολείο και τα συναισθήματά του, ακόμη και για την ώρα του κολατσιού. Καλό θα ήταν να δώσετε βάση στα σημάδια που μπορεί να δείχνουν bullying σχετικά με το φαγητό, όπως κάτι μισοφαγωμένο ή αλλαγές στη διάθεση του παιδιού. Αξιολογήτε τα συναισθήματά του και επιτρέψτε του να γνωρίζει ότι είναι εντάξει να νιώθει απογοητευμένο. Ωστόσο, εξηγήστε του ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό του.
- Εκπαίδευση και ενδυνάμωση: Διδάξτε στο παιδί σας τη διαφορετικότητα σχετικά με το φαγητό και τη σημασία του σεβασμού στις διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις. Μάθετε στα παιδιά σας, ότι θα πρέπει να είναι περήφανα για την κουτούρα τους, καθώς και να τους ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή του.
Ένας σημαντικός ρόλος για την αποφυγή τέτοιων περιστατικών βρίσκεται στους εκπαιδευτικούς και το σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς μπορούν να συνεργαστούν για να διασφαλίσουν ότι η ώρα του μεσημεριανού είναι μια θετική και συμπεριληπτική εμπειρία για όλα τα παιδιά.
Στόχος είναι να διαμορφωθούν σχολικά περιβάλλοντα όπου κάθε παιδί θα μπορεί να νιώθει άνετα και αποδεκτό με το φαγητό που φέρνει μαζί του, ανεξάρτητα από τις συνήθειες και το υπόβαθρό του.
