Η υπερεκτασιμότητα είναι ένα φαινόμενο που πολλοί γονείς παρατηρούν χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνει.
Πρόκειται για την ικανότητα του παιδιού να λυγίζει τις αρθρώσεις του περισσότερο απ’ όσο θεωρείται φυσιολογικό, κάτι που μπορεί να είναι αθώο ή να σχετίζεται με συγκεκριμένες παθήσεις.
Αίτια – Μορφές
Η υπερεκτασιμότητα μπορεί να είναι:
- Καλοήθης/ιδιοπαθής (Benign Joint Hypermobility Syndrome – BJHS)
- Συγγενής (οικογενής υπερεκτασιμότητα)
- Δευτεροπαθής ως μέρος κληρονομικών διαταραχών του συνδετικού ιστού, όπως:
- Σύνδρομο Ehlers-Danlos
- Σύνδρομο Marfan
- Σύνδρομο Loeys-Dietz
Κλινικά χαρακτηριστικά
Παιδιά και έφηβοι με υπερεκτασιμότητα μπορεί να εμφανίζουν
- Καθυστέρηση στην κινητική ανάπτυξη
- Εύκολη κόπωση
- Μυοσκελετικούς πόνους («growing pains»)
- Τάση για εξαρθρώσεις ή υποξαρθρώσεις
- Επίπεδα πέλματα
- Κακή στάση σώματος
Πώς γίνεται η διάγνωση
Η αξιολόγηση γίνεται με το σκορ Beighton, ένα διαγνωστικό εργαλείο που περιλαμβάνει 9 σημεία και θεωρείται θετικό όταν το άθροισμα είναι ≥5/9 (σε παιδιά ≥6 ετών).
- Έκταση του μικρού δακτύλου >90°
- Αντίχειρας που φτάνει το αντιβράχιο
- Υπερέκταση αγκώνα >10°
- Υπερέκταση γονάτου >10°
- Τοποθέτηση των παλαμών στο πάτωμα με τα γόνατα τεντωμένα
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η υπερεκτασιμότητα είναι καλοήθης και δεν απαιτεί θεραπεία. Όμως, όταν συνοδεύεται από πόνο ή λειτουργική έκπτωση, ή αν αποτελεί μέρος συνδρόμου του συνδετικού ιστού, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και παρακολούθησης. Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ απλής υπερκινητικότητας και συστηματικής πάθησης (π.χ. Ehlers-Danlos).
- Προσέγγιση στον παιδιατρικό ασθενή
- Παρακολούθηση κινητικής ανάπτυξης
- Αξιολόγηση για συνοδά σημεία, δέρμα, καρδιά, αγγεία, σκελετός
- Ενίσχυση μυϊκού συστήματος με φυσικοθεραπεία, αν απαιτείται
- Προσαρμογή αθλητικής δραστηριότητας
Πηγή: pediatroscd.gr
