Δεν χρειάστηκε πολλά πράγματα: βιοπλαστικά, λίγες βίδες, μία πετονιά και λαστιχάκια. Κι αυτα τον έκαναν ήρωα.
Ένας σούπερ ήρωας της διπλανής πόρτας ή εν προκειμένω σχολικής αίθουσας, χωρίς κάπα ή μάσκα, που άλλαξε τη ζωή ενός παιδιού. Το μόνο που έκανε ήταν να ανάψει τον τρισδιάστατο εκτυπωτή του.
Ο λόγος για τον δάσκαλο Σκοτ Τζόνσον, ένας δάσκαλος εξειδικευμένος στο STEAM, που διδάσκει στο δημοτικό σχολείο του Ερυθρού Σταυρού στο Κεντάκι, παρατήρησε τέσσερα χρόνια πριν, ότι ένας μαθητής του -στο νηπιαγωγείο τότε- δεν είχε το ένα του χέρι και ερχόταν στην τάξη με ένα λαστιχένιο. Δεν μπορούσε να λειτουργήσει μόνο του, αλλά το παιδί του φορούσε για αισθητικούς λόγους.
Όντας ένας δάσκαλος STEAM, ο Τζόναον είχε ο ίδιος έναν μικρό 3D εκτυπωτή στο εργαστήριό του και σκέφτηκε, ότι θα ήταν ένα καλό σχολικό πρότζεκτ να εκτυπώσει ένα λειτουργικό προσθετικό χέρι για τον μαθητή του.
Το αγοράκι, ονόματι Τζάκσον, γεννήθηκε χωρίς τη δεξιά του παλάμη. Παρακολούθησε την τάξη STEAM του Τζόνσον, όπως και οι υπόλοιποι 800 μαθητές όλων των τάξεων του Ερυθρού Σταυρού, από το νηπιαγωγείο ως την ΣΤ δημοτικού. Όμως, ο δάσκαλος δεν είχε πει στο παιδί πάνω σε τι δούλευε.
Καθ’ όλη την προηγούμενη χρονιά, όταν είχε χρόνο, ο δάσκαλος προσπαθούσε να αναπτύξει το σχέδιο για ένα απλό, ελαφρύ, εύχρηστο προσθετικό χέρι που θα μπορούσε να το εκτυπώσει. Δέχθηκε πολλή βοήθεια και καθοδήγηση προήλθε από ένα δίκτυο με το όνομα E-Nable. Αποτελούμενο από ανθρώπους που χρησιμοποιούν 3D printers για να δημιουργούν οικονομικές, λειτουργικές προσθετικές συσκευές σε όλο τον κόσμο, έδωσε στον Τζόνσον πρόσβαση σε κάθε είδους πολύτιμες σχεδιαστικές πληροφορίες, τις οποίες ενσωμάτωσε στο τελικό του μοντέλο.
«Δεν ήθελα ποτέ να νιώθει ότι έχει κάτι βαρύ στον καρπό του. Ήθελα να είναι ελαφρύ για να μπορεί να παίζει», σημειώσε ο δάσκαλος.
Ο Τζόνσον επέλεξε να μην πει κάτι στο παιδί και την οικογένειά του για το πρότζεκτ, απλά και μόνο με το ενδεχόμενο να μην μπορέσει να ολοκληρώσει τη δουλειά του. Δεν ήταν ένα ισχυρό ενδεχόμενο, αλλά σκέφτηκε, ότι δεν θα ήθελε να δημιουργήσει προσδοκίες και στο τέλος να μην τα καταφέρει. Τελικά, όμως, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Κατάφερε να τυπώσει ένα πρωτότυπο και το έδειξε στην οικογένεια του παιδιού, η οποία του έδωσε την άδεια να προχωρήσει με την πραγματική κατασκευή.
Του πήρε 25 ώρες εκτύπωσης και 4 ώρες συναρμολόγησης, χωρίς να χρειαστούν καλώδια ή μπαταρίες. Έχει μία απλή λειτουργία για να πιάνει πράγματα που ενεργοποιείται από τις κινήσεις του καρπού του παιδιού. Το αγόρι μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια με την προσδοκία ενός χεριού και έφτασε στην Δ’ δημοτικού για να το αποκτήσει τελικά.
«Ήταν κάτι πολύ όμορφο και ήταν σαν κανονικό», είπε το παιδί. «Τώρα προσπαθώ να γράψω.. Δεν είμαι καλός ακόμα αλλά προσπαθώ», πρόσθεσε.
Τα δάχτυλα συνδέονται με τον προσθετικό καρπό μέσω πετονιάς και κινούνται με έναν μοχλό–υπομόχλιο. Όταν ο μικρός Τζάκσον λυγίζει τον καρπό του προς τα κάτω, τα δάχτυλα κλείνουν. Όταν χαλαρώνει τον καρπό, η παλάμη ανοίγει ξανά.
Όλα τα υλικά κόστισαν μεταξύ 20 και 30 δολαρίων, και οποιοδήποτε μέρος του χεριού σκιστεί ή σπάσει μπορεί να τυπωθεί ξανά σε 3D και να αντικατασταθεί. Ο Τζάκσον, που κάνει μάθημα 3D printing στο εργαστήριο του Τζόνσον, θα φύγει από το σχολείο έχοντας όλα τα απαραίτητα αρχεία για να συνεχίσει να φτιάχνει ανταλλακτικά όσο χρησιμοποιεί το προσθετικό χέρι.
