Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλοι οι γονείς το έχουν ζήσει: να ξεσπάσουν σε κλάματα.
Είτε σε μια ιδιαίτερα συγκινητική ταινία της Pixar (που μοιάζουν φτιαγμένες επίτηδες για να ραγίζουν καρδιές γονιών), είτε μας ξαφνιάσουν άσχημα νέα ενώ είναι δίπλα το παιδί ή κλειστούμε στο μπάνιο για να κλάψουμε ήσυχα σε μια πολύ δύσκολη μέρα, μόνο και μόνο για να μας πιάσει το παιδί με τα δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό μας.
Αυτά τα σενάρια έχουν συμβεί σε κάθε γονιό και πολλοί θα έχουν αναρωτηθεί, αν αυτές οι στιγμές μπορεί να αποτελέσουν θέμα ψυχοθεραπείας στο μέλλον για τα παιδιά τους.
Παιδοψυχολόγοι επισημαίνουν, ότι το κλάμα είναι κάτι το φυσιολογικό και είναι υγιές για τα παιδιά να γνωρίζουν τα συναισθήματα ων ενηλίκων. Θα πρέπει να γνωρίζουν, πότε οι γονείς τους είναι στεναχωρημένοι, τρομαγμένοι, θυμωμένοι, ενώ έχουν κάθε δικαίωμα να κλαίνε μπροστά στα παιδιά τους. Ωστόσο, σε αυτό υπάρχει ένας σωστός και ένας λανθασμένος τρόπος που γίνεται.
Ποια είναι τα μειονεκτήματα
Το πώς οι γονείς θα διαχειριστούν τα συναισθήματά τους διδάσκει στα παιδιά πολλά για την αυτορρύθμιση και την αντιμετώπιση καταστάσεων. Μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους παρακολουθώντας τους. Όταν ένας γονιός κατακλύζεται από τα συναισθήματά του ή βρίσκεται σε κατάσταση έντονης απορρύθμισης, αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό για τα παιδιά, λέει η Σάιντελ. Μπορεί να τους περάσει το μήνυμα ότι τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν «υπερβολικά» ή να ξεφύγουν από τον έλεγχο, κάτι που τα κάνει να ανησυχούν για το πώς θα διαχειριστούν τα δικά τους συναισθήματα και τις στιγμές που κλαίνε. Αυτός μπορεί να είναι ο κίνδυνος ακούγοντας έναν γονιό να κλαίει, αν εκείνος δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του.
Ένας άλλος τρόπος που καθιστά προβληματικό το κλάμα, είναι αν το αρνηθείς. Λες ότι έχεις κλειστεί στο δωμάτιό σου για να απολαύσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου, ωστόσο το παιδί σε βλέπει να σκουπίζεις τα μάτια σου. Τα περισσότερα παιδιά έχουν τρομερή διαίσθηση και μπορούν να αντιληφθούν και το παραμικρό συναίσθημα. Με άλλα λόγια, δεν υπέρχει περίπτωση να κρυφτείς απ’ τα παιδιά. Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Όταν τους πεις «Δεν είναι τίποτα, είμαι καλα», δεν θα σε πιστέψει. Όταν αρνείσαι τα δάκρυά σου στέλνεις το μήνυμα, ότι θα πρέπει να ντρέπεσαι για τα συναισθήματά σου ή ότι θα πρέπει να τα κρύψεις.
Να είστε ειλικρινείς. Είναι σημαντικό, αν ένα παιδί βλέπει τον γονιό του να κλαίει, του γνωστοποιούν το συναίσθημα και του επιτρέπουν να γνωρίζει ότι δεν πρέπει να ανησυχεί. Μπορείς να του πεις: «Νιώθω λίγο λυπημένη/ος τώρα, αλλά θα είμαι γρήγορα καλά». Και φυσικά, το κλάμα δεν θ πρέπει να χρησιμοποιείται εκβιαστικά, προκειμένου να πειθαρχήσεις πάνω στο παιδί. Ορισμένες φορές οι γονείς χρησιμοποιούν το κλάμα για να δείξουν στα παιδιά τους, ότι είναι ενοχλημένοι ή αβοήθητοι στον γονεϊκό τους ρόλο. Ωστόσο, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να υποβιβάζεται ο δεσμός με το παιδί.
Υπάρχουν πλεονεκτήματα;
Κι όμως υπάρχουν αναρίθμητα οφέλη από την έκθεση της συναισθηματικής σου κατάστασης στα παιδιά. Δίνετε το παράδειγμα για τα πάνω και τα κάτω της ζωής, δηλώνοντας, ότι το να μην νιώθεις καλά είναι κάτι φυσιολογικό και για το οποίο δεν θα πρέπει να νιώθεις ντροπή ή ενοχή. Κανονικοποιεί την θλίψη και ενθαρρύνει την υγιή διαχείριση.
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να είναι οκ με τα δύσκολα συναισθήματα και να τα αποδέχονται, πρέπει να τους επιτρέψουμε να το κάουν. Επειδή, όσο περισσότερο θέλουμε να προωθούμε την θετική προσέγγιση στη ζωη, τα παιδιά θα πρέπει να βιώνουν και τις δυσκολίες της επίσης.
Αγαπημένα πρόσωπα μπορεί να διαγνωστούν με ασθένειες, να φύγουν από τη ζωή, φίλοι τους μπορεί να απομακρυνθούν, ενδεχομένως να υπάρξουν δυσκολίες στο σχολείο και όλα αυτά είναι συναισθήματα που θα κληθούν να διαχειριστούν. Η ζωή δεν έχει πάντα ευχάριστες στιγμές και αυτό θα πρέπει να το διδάξουμε στα παιδιά μας.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσεις στο παιδί γιατί κλαις
Αν κλάψεις κατά τη διάρκεια μίας ταινίας, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλεις την ταμπέλα «κλάμα θλίψης» ή «χαράς» και να εξηγήσεις, ότι η αντίδραση αυτή είναι εντελώς φυσιολογική.
Σε περίπτωση που πρόκειται για κάτι πιο σοβαρό, παραμένει μία καλή στιγμή για τους γονείς να εξηγήσουν στα παιδιά τους τον λόγο της θλίψης τους και των δακρύων τους. Αυτό που θα πρέπει να προσέχουν είναι η παγίδα της υπερανάλυσης. Εκείνη τη στιγμή χρειάζονται απλά τα βασικά. «Έμαθα ένα άσχημο νέο και έχω στεναχωρηθεί τώρα. Θα σου πω περισσότερα πιο μετά», είναι μία αρκετά επαρκής φράση.
Γιατί, παρόλο που η ειλικρίνεια είναι σημαντική, οι γονείς χρειάζεται να είναι προσεκτικοί ώστε να μην επιβαρύνουν τα παιδιά με υπερβολικές πληροφορίες ή με λεπτομέρειες που είναι πολύ ώριμες για να τις κατανοήσουν. Αν αυτό που σας έχει αναστατώσει είναι, για παράδειγμα, άσχημα νέα για την υγεία ενός παππού, η απώλεια δουλειάς ή ακόμη και ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ίσως χρειαστεί να πάρετε λίγο χρόνο και να σχεδιάσετε τι θα πείτε πριν μπείτε στις λεπτομέρειες με το παιδί.
Όταν ένα παιδί σας βλέπει να κλαίτε, μπορεί επίσης να βοηθήσει να του περιγράψετε με ποιον τρόπο θα φροντίσετε τον εαυτό σας. Μπορείτε να του πείτε, για παράδειγμα, ότι θα χρειαστείτε λίγο επιπλέον ήσυχο χρόνο σήμερα για να σκεφτείτε το πρόβλημα που σας απασχολεί, να θυμηθείτε ένα άτομο που σας λείπει ή να μιλήσετε για όλα αυτά με τον σύντροφό σας ή έναν φίλο.
Οπότε, αφήστε τα χαρτομάντιλα: Ένα περιστασιακό ξέσπασμα δεν πρόκειται να τραυματίσει τα παιδιά σας. Θυμηθείτε μόνο πως αν κλαίτε πολύ συχνά και αισθάνεστε καταβεβλημένοι, αυτό δεν είναι καλό ούτε για εσάς ούτε για τα παιδιά σας και σε αυτή την περίπτωση είναι σημαντικό να ζητήσετε στήριξη.
