Οι περισσότεροι το έχουμε κάνει ως παιδιά, αλλά και το βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας.
Παιδιά, είτε αγόρια, είτε κορίτσια στην ηλικία των 2-3 ετών ή λίγο μεγαλύτερα φορούν τα παπούτσια των γονιών τους.
Τρίχρονα με τακούνια ή τεράστια ανδρικά παπούτσια και -άκαρπες- προσπάθειες να περπατήσουν, μάς έχουν χαρίσει άφθονο γέλιο, ενώ αξέχαστες έχουν μείνει και οι δικές μας τούμπες με τα τακούνια της μαμάς.
Ωστόσο, ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι σε αυτή την ηλικία τίποτα δεν είναι απλό. Τέτοιες απλές φαινομενικά κινήσεις κρύβουν συχνά ένα πολύ βαθύτερο νόημα.
Τα 3 πράγματα που κρύβει αυτή η συνήθεια του παιδιού
Ο ψυχολόγος Χαβιέ ντε Χάρο, ειδικός στην ανατροφή των παιδιών και την οικογενειακή ανάπτυξη, εξηγεί εν προκειμένω ότι πίσω από κάθε παιδάκι που φορά τα τεράστια παπούτσια των γονιών του κρύβονται τρία πράγματα: η εξερευνητική περιέργεια, η μίμηση και το συμβολικό παιχνίδι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Έχετε παρατηρήσει ότι τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 2 και 5 ετών λατρεύουν να βάζουν τα παπούτσια σας και να περπατούν στο σπίτι; Λοιπόν, τρία πράγματα συνδέονται: σε αυτή την ηλικία βρίσκονται στη μέση της εξερευνητικής τους φάσης, μιμούνται απολύτως τα πάντα και, τρίτον, το συμβολικό παιχνίδι ακμάζει και τα βοηθά να μάθουν και να κατανοούν καλύτερα τον κόσμο», επισημαίνει ο ειδικός.
Σύμφωνα με την Ντε Χάρο, «όταν βάζουν τα παπούτσια σου, δεν παίζουν απλώς. Υπάρχουν πολλά περισσότερα». Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά κάνουν πρόβα στον ρόλο τους στον κόσμο των ενηλίκων. «Το να παίζουν τους ενήλικες τα βοηθά να εξερευνήσουν και να χτίσουν την ταυτότητά τους . Μετακινούνται από την οπτική γωνία του «Είμαι παιδί» στην οπτική του «Είμαι μπαμπάς» ή του «Είμαι μαμά» και παρατηρώντας τις διαφορές, μπορούν να εξερευνήσουν την ταυτότητά τους», προσθέτει.
Επιπλέον, αυτό το είδος παιχνιδιού ενισχύει τον συναισθηματικό δεσμό με τους γονείς.
Εχουν το αίσθημα ότι ανήκουν κάπου
Ο ψυχολόγος τονίζει ότι, μιμούμενα τους γονείς τους, τα παιδιά βιώνουν ένα αίσθημα ότι ανήκουν κάπου: «Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά καθώς μοιράζονται μαζί σας τα παπούτσια σας, αισθάνονται ακόμη περισσότερο μέρος του κόσμου σας».
Και ακόμη, αυτού του είδους οι εμπειρίες ενισχύουν την ενσυναίσθηση και την κοινωνική κατανόηση. «Μιμούμενοι εσάς, κατανοούν καλύτερα πώς ενεργούν οι άλλοι, πώς συμπεριφέρονται οι ενήλικες και μαθαίνουν επίσης να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση κάποιου άλλου, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά», εξηγεί. Μέσω αυτής της πρακτικής, τα παιδιά αναπτύσσουν μια βαθύτερη κατανόηση των συναισθημάτων και των συμπεριφορών των άλλων ανθρώπων, μια απαραίτητη δεξιότητα για τις μελλοντικές κοινωνικές τους σχέσεις.
Τέλος, δίνει και μία συμβουλή προς τους γονείς: «Την επόμενη φορά λοιπόν που θα τα δείτε να περπατούν αμήχανα με τα γιγάντια παπούτσια σας, μην τα βγάλετε, γιατί δεν παίζουν απλώς: κάνουν βήματα για να χτίσουν ποιοι είναι και ποιοι θα γίνουν ». Οι συμβουλές του μας υπενθυμίζουν ότι κάθε παιχνίδι προσφέρει μια ευκαιρία για ανάπτυξη και σύνδεση μεταξύ γονέων και παιδιών, και ότι η ενσυνείδητη γονική μέριμνα ξεκινά με την κατανόηση της σημασίας των μικρών, καθημερινών χειρονομιών.
